από την Άρια Σωκράτους.
Η αποφασιστική, πολυπράγμων και πολυσχιδής προσωπικότητα της Δρ. Μιράντα Κοφινά είναι η σφραγίδα της επαγγελματικής και κοινωνικής της καταξίωσης. Ήταν ήδη απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Αθηνών όταν αποφάσισαν μαζί με τον σύζυγο της, ιδρυτή και ιατρικό διευθυντή του ομώνυμου Ινστιτούτου Γονιμότητας (Kofinas Fertility Group), Γεώργιο Κοφινά να αναζητήσουν ένα διαφορετικό και υποσχόμενο μέλλον στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Στην «μαγεύτρα» πόλη, όπως η ίδια αποκαλεί τη Νέα Υόρκη, τα όνειρα της εκπληρώθηκαν μετά από ατελείωτες ώρες μελέτης, εξοντωτικής εργασίας και κοινωνικής προσφοράς.
Η Δρ. Κοφινά έχει διακριθεί τόσο για την επαγγελματική όσο και για την κοινωνική και φιλανθρωπική της δράση, καθώς ανέκαθεν υπήρξε ένας άνθρωπος ιδιαίτερα δοτικός και προστατευτικός σε όλους όσους είχαν πραγματική ανάγκη.
- Αποφασίσατε να έρθετε στην Αμερική μετά την αποφοίτηση σας από την Ιατρική Σχολή Αθηνών το 1976. Ποιό ήταν το έναυσμα το οποίο σας ώθησε να πάρετε μια τόσο μεγάλη απόφαση;
Είχαμε έρθει με τον σύζυγο μου στο Σαν Φρανσίσκο το 1974 ως φοιτητές για δύο μήνες και αυτό ήταν το έναυσμα για να έρθουμε στην Αμερική. Η ζωή μας στην Ελλαδα ήταν πολύ καλά οργανωμένη αλλά θέλαμε να κάνουμε κάτι επιπλέον. Ως φοιτητές ήμασταν τυχεροί επειδή ήμασταν teacher assistants στο εργαστήριο ιστολογίας και ο Καθηγητής μας ο οποίος δίδασκε στο Berkeley μας ξεσήκωσε να πάρουμε την απόφαση να έρθουμε στην Αμερική. Η Νεα Υόρκη είναι μαγεύτρα και μας κέρδισε από την πρώτη στιγμή. Επίσης, για να πετύχεις κάτι εδώ πρέπει να βασίζεσαι πάντα στον εαυτό σου και όχι στις διαπροωπικές σχέσεις και διασυνδέσεις. Εγώ και ο σύζυγος μου ήμασταν ανήσυχα μυαλά και ήρθαμε εδώ για να κάνουμε τις ειδικότητες μας. Έχω κάνει ειδικότητα στην παιδιατρική και στην νεογνολογία την εποχή μάλιστα που η νεογνολογία ήταν στα σπάργανα. Εκείνη την εποχή συνέβαιναν τεράστια βήματα προόδου στον τομέα αυτό και πραγματικά ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να βιώνεις αυτές τις εξελίξεις.
- Γιατί επιλέξατε την συγκεκριμένη ειδικότητα και δεν ακολουθήσατε την ίδια ειδικότητα με τον σύζυγο σας ο οποίος είναι προϊστάμενος του Τμήματος Αναπαραγωγικής Ενδοκρινολογίας και Γονιμότητας του Νοσοκομείου New York Methodist Hospital με έδρα το Μπρούκλιν και ιδρυτής και ιατρικός διευθυντής του ομώνυμου Ινστιτούτου Γονιμότητας (Kofinas Fertility Group)
Η αλήθεια είναι πως δεν ήθελα να εργάζομαι μαζί με τον σύζυγό μου. Ποτέ δεν δουλέψαμε μαζί επειδή θέλαμε να έχουμε ξεχωριστές καριέρες. Ποτέ δεν συζητούσαμε τα επαγγελματικά μας προβλήματα, ήμασταν πάντοτε ανεξάρτητοι ως επαγγελματίες. Το βράδυ όταν γυρίζαμε στο σπίτι ανταλλάζαμε τις εμπειρίες μας αλλά πάντοτε τις θετικές, ποτέ τις αρνητικές.
Μου άρεσε πάρα πολύ η επιστήμη μου, να έρχομαι σε επαφή με τον κόσμο, να σκύβω πάνω από τα προβλήματα των ανθρώπων που είχαν ανάγκη. Ενας μεγάλο μέρος της δουλειάς μου είχε κι έντονο εκπαιδευτικό χαρακτήρα. Μου άρεσε πάρα πολύ να εκπαιδεύω τους νέους γιατρούς και να τους μεταδίδω τις γνώσεις μου και την εμπειρία μου.
- Ποιές δυσκολίες συναντήσατε στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού;
Όταν ήρθαμε νεαροί γιατροί από την Ελλάδα χωρίς εμπειρία και χωρίς να είμαστε συνηθισμένοι να δουλεύουμε στους φρενήρεις ρυθμούς της Αμερικής, είχαμε συναντήσει πολύ μεγάλες δυσκολίες με τις επαγγελματικές απαιτήσεις που επικρατούσαν εδώ. Οι εφημερίες ήταν ιδιαίτερα εξοντωτικές και πολύωρες. Δουλεύαμε τριανταέξι ώρες συνεχόμενες. Σήμερα πλέον οι νέοι γιατροί δεν δουλεύουν με τους ίδιους ρυθμούς επειδή το νομικό καθεστώς έχει αλλάξει και υπάρχει όριο στις ώρες εργασίας των ειδικευόμενων. Εκέινα τα χρόνια ήταν τρομερά δύσκολα. Επειδή εργαζόμουν 36 ώρες ακατάυστα ημερησίως με ελάχιστη ξεκούραση. Η ειδικότητα μου διήρκησε τρία χρόνια κι εκ των υστέρων παρέμεινα ως chief resident για επιπλέον ένα χρόνο, έχοντας την εποπτεία και την εκπαίδευση όλων των νεαρών ειδικευομένων γιατρών.
Αρχικά έκανα ειδικότητα στην παιδιατρική στο St Lukes Roosevelt Hospital στη Νέα Υόρκη και στη συνέχεια έκανα την υποειδικότητα στην νεογνολογία στο Columbia Presbyterian Hospital of New York. Όταν τελείωσα όλη μου την εκπαίδευση, διορίστηκα ως Assistant Professor of Pediatrics και εργάστηκα ως νεογνολόγος για πρόωρα παιδιά μοιράζοντας το χρόνο μου μεταξυ Columbia και Harlem Hospital. Η ειδικότητα αυτή ήταν τεράστια ευθύνη αλλά με κρατούσε σε εγρήγορση συνεχώς.
- Μπορείτε να αναφέρετε κάποια περιστατικά τα οποία αντιμετωπίζατε εκείνη την εποχή;
Μια φορά θυμάμαι ήταν η εποχή που τελείωνα την ειδικότητα και την αμέσως επόμενη μέρα θα πήγαινα διακοπές στην Ελλάδα. Τότε ήταν η περίοδος που άρχισε να εμφανίζεται η ασθένεια του AIDS στα παιδιά. Εκείνο το βράδυ είχα ένα περιστατικό με ένα κοριτσάκι έξι μηνών Αφρο-Αμερικανικής καταγωγής, το οποίο πέθανε στα χέρια μου. Τότε η ασθένεια του AIDS ήταν μια λέξη άγνωστη σε μας. Η νόσος είχε μεταδοθεί στο παιδί από μετάγγιση αίματος από την μητέρα του. Τώρα ελέγχουν αυτές τις παραμέτρους αλλά τότε δεν υπήρχε η δυνατότητα να διερευνηθεί το νόσημα. Είναι πολλές εκείνες οι στιγμές που η εικόνα αυτού του παιδιού έρχεται στο μυαλό μου ακόμα και σήμερα.
Επίσης, εκείνη την εποχή η συγγενής σύφιλη ήταν σε φοβερή έξαρση. Αντιμετωπίζαμε πάρα πολλά περιστατικά από νεογνά γεννημένα πρόωρα ή τελειόμηνα με τη νόσο αυτή. Τα νεογνά αυτά όχι μόνο είχαν το πρόβλημα της προωρότητας αλλά και σοβαρά αναπνευστικά και νευρολογικά προβλήματα. Αυτό οφειλόταν στο ότι μέλλουσες μητέρες δεν πήγαιναν να κάνουν προγεννητικό έλεγχο. Ήταν αρκετές οι φορές που τα παιδάκια αυτά, παρόλες τις προσπάθειες μας, δεν επιβίωναν. Όλα αυτά τα προβλήματα ήταν αποτέλεσμα της ελλείψεως παρακολούθησης των μητέρων προγεννητικά.
Από το 1987 μέχρι το 2002, που εγώ εργάστηκα ως νεογνολόγος στο Harlem Hospital, αντιμετώπισα άπειρα περιστατικά νεογνών τα οποία γεννήθηκαν αφού είχαν εκτεθεί κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης στα ναρκωτικά, κυρίως στην κοκαίνη ή/και μεθαδόνη. Ήταν πάρα πολύ συγκλονιστικό να βλέπεις αυτά τα μωράκια να τρέμουν από το σύνδρομο στερήσεως που υπέφεραν επειδή οι μητέρες ήταν εθισμένες στη μεθαδόνη, γεννούσαν παιδιά με πολλαπλά ιατρικά προβλήματα. Ιδιαίτερα η μεθαδόνη αποβάλλεται σταδιακά από το σύστημά τους αλλά χρειάζεται αρκετό χρονικό διάστημα. Πολλές φορές παίρνει βδομάδες, ίσως και μήνες μέχρι να αποβληθεί εντελώς η ουσία από τον οργανισμό τους.
- Υπάρχει περίπτωση να επιβιώσει ένα νεογνό κάτω από αυτές τις συνθήκες;
Ναι, θα μπορούσε υπό την προυπόθεση ότι δεν είχαν γεννηθεί πάρα πολύ πρόωρα, δεν έιχαν πολύ βεβαρυμένο ιατρικό ιστορικό και να είχαν τεθεί σε προστατευμένο περιβάλλον. Μια κοπέλα η οποία εργαζόταν στο ίδιο νοσοκομείο, υιοθέτησε ένα παιδάκι με αυτά τα προβλήματα. Η μητέρα του έδωσε άμεσα τη συγκατάθεση της για υιοθεσία και δεν ήταν η μόνη. Πάρα πολλές μητέρες οι οποίες ήταν εξαρτώμενες από τα ναρκωτικά έδιναν τα παιδιά τους για υιοθεσία.
- Έχετε ένα παιδί. Πόσο δύσκολο ήταν να συνδυάσετε τις ιδιότητες της συζύγου, της μητέρας και της γιατρού με ένα ιδιαίτερα απαιτητικό πρόγραμμα;
Είχα πάρα πολύ μεγάλη βοήθεια από τους γονείς μου. Τα πρώτα δύο χρόνια είχαν έρθει κι έμεναν μαζί μας στην Αμερική. Βοήθησαν επίσης και οι γονείς του συζύγου μου. Ήταν άπειρες οι φορές που έτυχε να με φωνάξουν στο νοσοκομείο στη μία η ώρα το πρωί και η προσφορά των οικογενειών μας ήταν υψίστης σημασίας δεδομένου ότι πάρα πολλές φορές εγώ έπρεπε μέσα στη μέση της νύχτας να τρέξω στο νοσοκομείο. Επίσης, ήμουν πολύ τυχερή διότι είχα εξαιρετική και πολύ δεμένη ομάδα συναδέλφων και μεταξύ μας επικρατούσε το πνεύμα της αλληλεγγύης και της δοτικότητας.
Σήμερα ο γιος μου είναι τριαντατριών ετών και είναι χειρούργος γυναικολόγος αναπαραγωγής και ακολουθεί τα χνάρια του πατέρα του.
- Είστε Πρόεδρος της Φιλοπτώχου του Καθεδρικού Ναού της Αγίας Τριάδας στη Νέα Υόρκη. Μιλήστε μας για το φιλανθρωπικό έργο που προσφέρει το Ίδρυμα.
Η Φιλόπτωχος έχει μακρά ιστορία και προσφέρει ένα έντονο κοινωνικό και φιλανθρωπικό έργο αγάπης και υποστήριξης προς τους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη στην περιοχή της Νέας Υόρκης και όχι μόνο. Η Φιλόπτωχος του Καθεδρικού Ναού της Νέας Υόρκης είναι ένα μικρό κομμάτι της National Philoptochos, της οποίας ηγείται μια παραδειγματική, αξιόλογη και αφοσιωμένη γυναίκα, η κυρία Μαρία Logus. Συνολικά, η Φιλόπτωχος αριθμεί πάνω από εικοσιέξι χιλιάδες μέλη, τα οποία είναι όλες κυρίες εθελόντριες, που ενωμένες επιτυγχάνουν θαύματα, προσφέροντας ένα χέρι βοηθείας είτε σε συνανθρώπους μας που είναι σε οικονομική δυσπραγία λόγω ανεργίας είτε αντιμετωπίζουν οικονομικά προβλήματα λόγω υγείας. Οι άνθρωποι αυτοί χρήζουν άμεση ανάγκη βοηθείας στις απροσδόκητες ατυχίες που τους συμβαίνουν στη ζωή. Εμείς στη δική μας κοινότητα δρούμε μεν αυτόνομα αλλά πάντα συμβαδίζοντας με τους στόχους της National Philoptochos. Χαρακτηριστικά, η National Philoptochos τα δύο τελευταία χρόνια μέσω του προγράμματος «Σιτίσεως των Αστέγων» (Feed the Holeless), διένειμε 750 χιλιάδες γεύματα.
Ειδικότερα, μια φορά το μήνα στην περιοχή της Νέας Υόρκης και συγκεκριμένα στην περιοχή Madison Square Garden, συγκεντρώνονται φιλόπτωχοι και προσφέρουν φαγητά και προσωπικά είδη στους άπορους που συχνάζουν εκεί. Είναι τρομερά λυπηρό να βλέπουμε τους συνανθρώπους μας σε αυτή την εξαθλιωμένη κατάσταση. Πολλές φορές οι άστεγοι είναι άνθρωποι ντροπαλοί, οι οποίοι έχουν παραιτηθεί από τη ζωή και δεν αναζητούν οι ίδιοι βοήθεια. Αντίθετα, εμείς πρέπει να τους αναζητήσουμε για να τους βοηθήσουμε.
Ο Αρχιγραμματέας της Ιεράς Επαρχιακής Συνόδου της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αμερικής, Αρχιμανδρίτης Σεβαστιανός Σκορδαλλός είναι ένας άγγελος αγάπης και δοτικότητας, ο οποίος ηγείται αυτού του προγράμματος και είναι αυτός ο οποίος θα τρέξει να τους αναζητήσει κάθε φορά που παρευρίσκεται στη συγκέντρωση.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να κάνω μια παρένθεση και να αναφέρω ότι το πρόγραμμα σιτίσεως των αστέγων ξεκίνησε από την Φιλόπτωχο του Καθεδρικού Ναού πριν από πολλά χρόνια όταν μια κυρία, η οποία δυστυχώς σήμερα δεν βρίσκεται στη ζωή, κάθε Τρίτη ανελλιπώς, ψώνιζε, μαγείρευε και σέρβιρε τους αστέγους της εκκλησίας που βρίσκεται δίπλα από τη δική μας. Αυτό το πρόγραμμα το συνεχίζουμε ακόμα, υποστηρίζοντας το οικονομικά.
Τα προγράμματα τα οποία ενισχύουμε οικονομικά ως φιλόπτωχος είναι πάρα πολλά όπως τα ακόλουθα: «Ένα ζεστό παλ΄το για το χειμώνα», «Αγώνας εναντίον των Human Trafficking”, «Πρόγραμμα Βοήθειας για τους πληγέντες από τις πλημμύρες στη Luisiana και στην West Virginia και φυσικά να μην ξεχνάμε τα προγράμματα βοήθειας για την Ελλάδα και την Κύπρο μας που δεινοπαθούν αυτή την εποχή.
Όπως καταλαβαίνετε, για να μπορούμε να ανταποκρινόμαστε στις διάφορες πρωτοβουλίες που αναλαμβάνουμε, χρειαζόμαστε οικονομικούς πόρους. Είμαστε όμως ιδιαίτερα ευτυχείς επειδή ο κόσμος ολοένα και περισσότερο κατανοεί τη σημασία του έργου που επιτελούμε. Πραγματικά οι άνθρωποι είναι πολύ γενναιόδωροι μαζί μας και συνδράμουν στο έργο μας είτε με την εγγραφή τους ως μέλη είτε με την οικονομική τους ενίσχυση και τη φυσική τους παρουσία.
Κάθε Νοέμβριο διοργανώνουμε τον σε όλους πια γνωστό «Χορό των Χρυσανθέμων», που βασικά είναι η βασική εκδήλωση με την οποία συγκεντρώνουμε τα χρήματα που χρειαζόμαστε για τις προβλεπόμενες υποχρεώσεις της επόμενης χρονιάς. Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα και χαρούμενη εκδήλωση, κατά την οποία νέοι και μεγαλύτεροι, ενισχύουμε τον κοινό μας σκοπό.
Κατά τη διάρκεια του χορού αυτού, τουλάχιστον δύο ζευγάρια γνωρίστηκαν, ερωτεύτηκαν και τώρα είναι παντρεμένοι και ευτυχισμένοι. Την φετινή χρόνια ήμασταν ιδιαίτερα τυχεροί διότι είχαμε μια εξαιρετικά μεγάλη προσφορά από ένα μέλος μας κατά τη διάρκεια της χρονιάς.
Οργανώνουμε διάφορες συγκεντρώσεις για τα μέλη μας, ώστε να βρισκόμαστε, να ενημερωνόμαστε και να ανταλλάζουμε απόψεις και ιδέες. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενη που μπορώ και συμμετέχω σε μια τέτοια εκδήλωση.
- Πώς εντοπίζετε τους άπορους που έχουν ανάγκη οικονομικής ενίσχυσης και με ποιά κριτήρια αξιολογείται την κάθε περίπτωση;
Συνήθως τα άτομα τα οποία χρήζουν οικονομικής βοήθειας έρχονται σε επαφή με την Φιλόπτωχο. Η National Society έχει εξαιρετική Κοινωνική Λειτουργό, η οποία εξετάζει προσεκτικά την κάθε περίπτωση και επιτελεί αξιόλογο έργο. Ο στόχος της είναι να βοηθά τον κάθε άνθρωπο ουσιαστικά με σκοπό να προσφέρει μια μακροπρόθεσμη λύση στο πρόβλημα του. Εμείς, από την άλλη πλευρά καλύπτουμε άμεσες και επιτακτικές ανάγκες που μπορεί να προκύπτουν. Η ελληνική κοινότητα διακατέχεται από ένα πνεύμα αξιοπρέπειας και συστολής και πολλές φορές τα άτομα που χρήζουν άμεσης οικονομικής βοήθειας αισθάνονται κάποια συστολή ως προς το να ζητήσουν οικονομική ενίσχυση. Τα άτομα αυτά εκμυστηρεύονται τα προβλήματα τους στον Παπά της ενορίας και εκείνος προσφεύγει σε μας και μας γνωστοποιεί την κατάσταση. Εμείς προσφέρουμε τη βοήθεια μας με κάθε διακριτικότητα. Συνήθως οι κοινωνικές ομάδες που ζητάνε βοήθεια είναι ηλικιωμένοι, οι οποίοι αδυνατούν να πληρώσουν το ενοίκιο τους και να πληρώσουν την φαρμακευτική αγωγή που πρέπει να λάβουν και δεν έχουν ιατρική ασφάλιση. Ο κόσμος στο εξωτερικό θεωρεί πως όλοι οι Έλληνες της ομογένειας ευημερούν, όμως η κατάσταση είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που οι ίδιοι πιστεύουν. Πέρσι για παράδειγμα, είχαμε μια οικογένεια με δύο μικρά παιδιά, η οποία αντιμετώπιζε σοβαρό πρόβλημα. Η μητέρα αρρώστησε σοβαρά κι έπρεπε να υποβληθεί άμεσα σε χειρυργική επέμβαση. Δεν μπορούσε πια να εργαστεί και ήρθαν αντιμέτωποι με τον κίνδυνο να βρεθούν άστεγοι μέσα σε έξι μήνες. Τα χρήματα τους έφταναν μόνο για την κάλυψη των βασικών τους αναγκών. Τους βοηθήσαμε γαι τέσσερις με έξι μήνες, μέχρι που η γυναίκα έγινε καλά κι επέστρεψε ξανά στην εργασία της. Μας έστειλε μάλιστα μια επιστολή με την οποία μας ευχαριστούσε για την βοήθεια που της είχαμε προσφέρει και μας ενημέρωσε πως δεν χρειαζόταν πλεόν τη βοήθεια μας επειδή μπορούσε να επιστρέψει κανονικά στα καθήκοντα της. Μια άλλη συγκλονιστική περίπτωση που αντιμετωπίσαμε ήταν όταν μια νεαρή μητέρα έχασε το παιδί της το οποίο γεννήθηκε πρόωρα και δεν είχε χρήματα για την ταφή του.
Κάθε Άνοιξη επίσης διοργανώνουμε ετήσιο φιλανθρωπικό γεύμα, τα έσοδα του οποίου διατίθενται στο Ταμείο Υποτροφιών της Φιλοπτώχου για τους μαθητές του σχολείου του Καθεδρικού.
- Τι απολαμβάνετε να κάνετε στον ελεύθερο σας χρόνο;
Μου αρέσει πάρα πολύ η τέχνη, η μουσική, ο χορός και να μαγειρεύω για καλούς φίλους. Από βιβλία μου αρέσουν πάρα πολύ τα δοκίμια με κοινωνιολογική προσέγγιση και οι βιογραφίες.
- Θα αποφασιζατε ποτέ να επιστρέψετε στην Ελλάδα;
Όχι, αν και μου λείπουν οι φίλοι μου και οι συγγενείς μου . Μου αρέσει πάρα πολύ η ζωή της Νέας Υόρκης. Θεωρώ ότι η καθημερινότητα είναι πολύ πιο εύκολη και οργανωμένη. Εδώ αισθάνεσαι πως η κάθε μέρα σου είναι πλήρης και δημιουργική
https://www.ekirikas.com/%CE%B7-%CE%BC%CE%B9%CF%81%CE%AC%CE%BD%CF%84%CE%B1-%CE%BA%CE%BF%CF%86%CE%B9%CE%BD%CE%AC-%CE%B9%CE%B1%CF%84%CF%81%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CE%AE/
