Ανέκαθεν δυσκολευόμουν να ξεκινήσω από κάπου όταν θέλω να μιλήσω για τον άνθρωπο … ατελείωτος, ανεξερεύνητος ως επί το πλείστον και μυστήριος σαν το σύμπαν μας.
Μέσα σε όλη αυτή την απεραντοσύνη το πρώτο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό όταν σκέφτομαι αυτό το πλάσμα είναι η επιλογή. Βέβαια.. η επιλογή. Έχεις την δυνατότητα να γίνεις ο καλύτερος ή ο χειρότερος εαυτός σου, να κάνεις καλό ή κακό, να δεις κάτι ως αποτυχία ή απλά ως κάτι που έπρεπε να μάθεις, έχεις την επιλογή να μείνεις μόνος η να ζήσεις με συντροφιά, να γίνεις πλούσιος ή απλά να μην πεινάς. Να είσαι ευτυχισμένος ή όχι.
Ποιος ορίζει όμως τι είναι σωστό και τι λάθος, τι όμορφο και τι άσχημο, τι είναι καλό και τι είναι κακό; Ξέρεις κάτι; Σταμάτα να σκέφτεσαι ποιος ορίζει τι, δεν έχει καμία σημασία. Θα ήθελα απλά να σταθείς λίγο σε απόσταση και να παρατηρήσεις τον εαυτό σου από μακριά, ως παρατηρητής.. Θαύμασε τον, είναι υπέροχος. Διόρθωσε τον όπου εσύ κρίνεις ότι χρειάζεται και γίνε η καλύτερη έκδοση του. Όχι για τους άλλους. Για εσένα.
Είναι σημαντικό να αποδεχτούμε κάποια στιγμή ότι η ζωή μας μέχρι τώρα είναι, σχεδόν εντελώς, αποτέλεσμα των αποφάσεων μας, μικρών ή μεγάλων. Δεν έχει σημασία αν βρίσκεσαι κάπου που δεν σου αρέσει αυτή τη στιγμή, αν νιώθεις μόνος, λίγος ή ίσως αδύναμος γιατί μάντεψε.. είσαι ολοζώντανος και έχεις στα χέρια σου την επιλογή να το αλλάξεις.
Σκέψου βαθιά, χωρίς εγωισμό, χωρίς φίλτρα, χωρίς την επιρροή κανενός συναισθήματος, μήπως ότι σε εμποδίζει από το να φτάσεις εκεί που θέλεις είσαι εσύ..ή μήπως και οι φόβοι σου;
Μπορείς να φτάσεις όπου εσύ θέλεις, να πετύχεις ότι έχεις ονειρευτεί.. Μπορείς.. δεν μπορείς;
Το μόνο που χρειάζεσαι παρέα για να το κάνεις είναι το θάρρος σου υπέροχο μου πλάσμα, θάρρος, όρεξη και δύναμη. Και η δύναμη σου είσαι εσύ, μη φοβάσαι, πίστεψε σε σένα, εσύ πλάθεις το δικό σου σύμπαν και εσύ επιλέγεις πως θα ζήσεις μέσα σε αυτό. Οραματίσου το, δείξε του εμπιστοσύνη, αγάπησε το και κάντο! Γιατί αν δεν το κάνεις εσύ για σένα, τότε ποιος;
Έχουμε πολλά να πούμε εν καιρώ και να δούμε τη ζωή μας από μια άλλη οπτική γωνία. Για όσο καιρό όμως θα τα λέμε εδώ μέσα δε θα σταματήσω στιγμή να σου θυμίζω πόσο υπέροχο πλάσμα είσαι. Και παρ’ ότι κανείς δεν σε ξέρει όσο εσύ, εγώ πιστεύω σε εσένα. Με όλη μου την καρδιά. Γιατί όχι και εσύ;
Κατερίνα
