Γράφει η Magica de Spell
Απομονωση.
Μην αγχώνεστε. Δε μιλάω για της φυλακής τα σιδερα μήτε για εξορία.
Μιλάω για εκεινη την ανυπόφορη απομόνωση του εγκεφαλου, της σκέψης και των βουβών αντιδρασεων.
Και για να μη σας μπερδεύω σας εξηγώ:
Μέσα μας επικρατεί το απόλυτο χάος.
Μια αιώνια μάχη μεταξύ λογικής, παραλογισμού και υποχρεωσεων.
Ναι, μπράβο. Εκεί εστιάζουμε.
Αν μιλάμε για υποχρεώσεις, υποχρέωση μάνα μου ειναι να βγάλεις και τα σκουπίδια. Όμως εσύ τα βγάζεις έξω απ την πόρτα και λες στον εαυτό σου πως και αύριο μέρα του Θεού είναι.
Οι καθημερινές υποχρεώσεις είναι αυτές που μας πνίγουν με την αόρατη θηλιά τους και μας κάνουν έρμαια της καθημερινότητας. Τουτέστιν, μαριονέτες κολλημένες στα γρανάζια μιας σκουριασμένης μηχανής. Δουλειά, σπίτι και ξανά δουλειά. Άντε να ξεκλέψεις και κανένα μισάωρο για καφέ και αυτό κάπου κάπου.
Τι γίνεται όμως οταν σε πνίγουν όλα; Όταν θες να ξεφύγεις απ’όλους;
Όταν γουστάρεις να πρακολουθήσεις τον κόσμο μέσα απο μια κλειδαρότρυπα του χωρόχρονου και να κυλαει ο χρονος χωρίς να σε αγγιζει;
Καπου διαβασα πως οι εξυπνοτεροι ανθρωποι παραμενουν σιωπηλοι τουλαχιστον για δέκα λεπτά την μέρα.
Το εχετε δοκιμασει ποτέ;
Ο νους εκεινη την ώρα της σιωπής μπορεί να σε ταξιδέψει παντού!
Εμένα οντως με ταξιδευει δηλαδη γιατι εχω πάθος με τα ωραια μερη. Όμως έχει τυχει πραγματικά να ξεφυγω..
Να κοιταω αλλά να μην βλέπω, να ακούω αλλα να μην καταλαβαινω λέξη, να μιλάω αλλά οι απαντήσεις μου να ειναι μηχανικές κ εντελώς according to the book.
Αυτο λοιπόν, το εχω ονομάσει εγκεφαλική απομόνωση.
Το κάνω συχνά, βολεύει και συμφέρει. Ομορφαίνει και δεν παχαίνει. Σας κανει καλύτερους. Και μπορειτε και να βρίσετε να ξέρετε. Άλλοι θα το πουν γλωσσοφαγιά αλλά εντάξει, μικρό το κακό, εσεις να ειστε καλά.
Αδιαφορία λοιπόν και να κοιτάτε κυρίως τον εαυτό σας. See you around.
