Η υπομονή δεν είναι αρετή .
Η υπομονή είναι για τους μη ερωτευμένους και τους ανέραστους.
Αγάπη μου, αν γουστάρεις να ζεις, δεν κάνεις υπομονή.
Κοιτάς να περνάς κάθε λεπτό με μαγεία και όχι με οδηγίες χρήσεως. Στο κάτω κάτω το ταξίδι προς τον προορισμό έχει σημασία.
Στο θέμα μας. Υπομονή…
Τι υπομονή; Γαϊδούρια είμαστε καλέ;
Άλλο η στρατηγική λοιπόν και άλλο η υπομονή που σπάει κόκαλα.
Και ξαναλέγω, υπομονή/στρατηγική μόνο για σκοπό σοβαρό.
Απαγορευτικά πχ είναι τα περί υπομονής σε περιπτώσεις βίας.
Αλλά νομίζω μιλάω σε νοήμονες ενήλικους… Οπότε πάμε παρακάτω.
Χρυσή μου γυναίκα, γιατί καταπιέζεσαι;
Γιατί δεν πας να κάνεις καμιά τσάρκα στα πέριξ; Να χαζέψεις καμία βιτρίνα, να πιεις καμιά σουμάδα;
Στα 26 μου, αν έχω μάθει κάτι είναι ο σεβασμός και ότι ζούμε ΜΙΑ και μόνο φορά.
Δε λέω να πάρουμε σβάρνα τον κόσμο που δεν γουστάρουμε (evil thoughts please go away), αλλά να είμαστε αυθόρμητοι και να ζούμε την κάθε στιγμή!
Και ας κοιτάξουμε κ λιγουλάκι τους εαυτούληδες μας, δεν είναι κακό.
Να ξέρετε, ουδέν μονιμότερον του προσωρινού….
Συν Αθηνά και χείρα κίνει. Τι άλλο να πω;
Μην περιμένετε το θαύμα.
Κουνήστε το χεράκι σας και ανοίξτε το στοματάκι σας.
Ραντεβού την επόμενη φορά
