Από την Άρια Σωκράτους.
Ο Αναστάσιος Γκλιάτης είναι ένας νέος και ανερχόμενος Έλληνας σχεδιαστής εσωτερικών χώρων και project manager, ο οποίος ζει και εργάζεται δεκαπέντε ολόκληρα χρόνια στη Νέα Υόρκη και χαρακτηρίζεται από όραμα και πάθος για τη δουλειά του.
Ένα από τα πιο αξιοσημείωτα και εντυπωσιακά έργα του είναι η διαμόρφωση και ο σχεδιασμός του χώρου του ελληνικού εστιατορίου The Greek Tribeca στο Νότιο Μανχάταν, το οποίο είχε προταθεί για βραβείο Michelin.
1.Πώς πήρατε την απόφαση να στρέψετε τους επαγγελματικούς σας ορίζοντες στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού και τι ήταν αυτό το οποίο σας ώθησε στην απόφαση σας αυτή;
Πάντοτε αναζητούσα νέες εμπειρίες και φανταζόμουν ότι αν επιδίωκα την επαγγελματική μου καριέρα σε μια άλλη χώρα τόσο μεγάλη κι αχανής όπως είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες, θα μου έδινε πολύ μεγαλύτερες δυνατότητες και επίσης ήλπιζα ότι θα υπήρχαν και μεγαλύτερες εμπνεύσεις για μένα. Στις Ηνωμένες Πολιτείες και ειδικά στη Νέα Υόρκη που είναι η Μητρόπολη του κοσμοπολιτισμού είναι έντονο το στοιχείο της πολυπολιτισμικότητας πίστεψα πως με αυτό τον τρόπο θα ανακτούσα την έμπνευση που αναζητούσα προκειμένου να δημιουργήσω και να αναπτύξω το ταλέντο μου.
Εφόσον συνειδητοποιώ ότι αυτός ο κλάδος της αρχιτεκτονικής δεν με προσδιόριζε και δεν ήταν τόσο δημιουργικός για μένα όσο φανταζόμουν, αποφάσισα να βρω κάποιο κλάδο ο οποίος να με ενθουσίαζε. Είχα έντονη την αίσθηση του ανικανοποιήτου και όταν βρήκα μια μικρή εταιρία στο Μανχάταν, η οποία επικεντρωνόταν μόνο στη διακόσμηση εσωτερικού χώρου, θεώρησα ότι βρήκα τον κλάδο στον οποίο θα μπορούσα να δημιουργήσω. Πραγματικά όταν άρχισα και σχεδίαζα ή μελετούσα το χώρο εσωτερικά, μου έβγαινε ένα μεγάλο πάθος. Πολλές φορές το πάθος αυτό καταλάμβανε τη σκέψη μου και δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Σχεδίαζα μέχρι το πρωί, έψαχνα καινούριες ιδέες και καινούριες λύσεις. Τότε κάτι ξύπνησε μέσα μου και συνειδητοποίησα πως αυτό ήθελα να κάνω. Ίσως να με βοήθησε πολύ το γεγονός πως κατά τη διάρκεια των σπουδών μου στη Νέα Υόρκη είχα εργαστεί σε διάφορες θέσεις. Είχα ξεκινήσει να δουλεύω ως σερβιτόρος και είχα περάσει μέσα από πολλά στάδια κι αυτό με βοήθησε πάρα πολύ επειδή πιστεύω πως για να δημιουργήσει κάποιος ένα επαγγελματικό χώρο που προορίζεται για εστιατόριο ή μπαρ, πρέπει να μπορεί να μπει στην ψυχολογία του ανθρώπου και να να πλάσει μια εικόνα σχετικά με το πως θα λειτουργούν τα πάντα όπως το πως θα αντιδράσει κάποιος, πώς θα κινηθεί, πού θα φάει, πού θα είναι η κουζίνα και όλα αυτά να συνδυάζονται με ένα αρμονικό τρόπο με την καλαισθησία του μαγαζιού.
- Με ποιό τρόπο εισάγετε το ελληνικό στοιχείο μέσα στο άκρως κοσμοπολίτικο περιβάλλον της Νέας Υόρκης ούτως ώστε το αποτέλεσμα να είναι καλαίσθητο και καλόγουστο και να μην καταλήξει σε υπερβολή;
Θεωρώ τη διακόσμηση εσωτερικού χώρου ως μια μορφή τέχνης, οπότε τα ελληνικά στοιχεία τα οποία έχω πάρει μεγαλώνοντας, τα εντάσσω στο περιβάλλον αφού πρώτα λάβω υπόψη την κεντρική ιδέα του project. Για παράδειγμα δεν μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα ελληνικό στοιχείο σε ένα project το οποίο δεν είναι ελληνικό. Απαραίτητη προυπόθεση για να εντάξω μέσα σε ένα έργο το οποίο αναλαμβάνω το ελληνικό στοιχείο είναι να έχει ένα αμιγώς ελληνικό χαρακτήρα.
3. Ποιές δυσκολίες αντιμετωπίσατε ως Έλληνας σχεδιαστής εσωτερικού χώρου σε ένα περιβάλλον αμιγώς κοσμοπολίτικο και άκρως ανταγωνιστικό όπως η Νέα Υόρκη;
Το να είναι κάποιος Έλληνας σχεδιαστής εσωτερικού χώρου στη Νέα Υόρκη, σαφώς έχει πολύ θετικά στοιχεία όσον αφορά στις ευκαιρίες που του δίνονται καθώς και στην έμπνευση την οποία αναπτύσσει. Έχει όμως και αρκετές δυσκολίες. Ως Έλληνα με έχουν αντιμετωπίσει με ωραίο τρόπο επειδή πάντα υπάρχει μια άλλη άποψη από μια εντελώς διαφορετική χώρα που είναι άκρως αντίθετη από τη χώρα στην οποία βρισκόμαστε, οπότε τους αρέσει η ιδέα πως ένας Έλληνας μπορεί να έχει κάποιες άλλες διαφορετικές απόψεις για το χώρο ή το concept του προιόντος. Αυτό έχει και τις δυσκολίες του επειδή είμαι σχετικά νέος στον κλάδο αυτό, είναι δύσκολο να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του πελάτη επειδή δεν με γνωρίζουν ακόμα. Ένας σχεδιαστής εσωτερικού χώρου σημαίνει εμπιστοσύνη, σημαίνει πως ο πελάτης κάνει μια πολύ μεγάλη επένδυση με αρκετά χρήματα, οπότε αυτό μπορεί να συνεπάγεται μερικές δυσκολίες. Η εμπειρία σημαίνει πάρα πολλά αλλά είχα μεγάλη αυτοπεποίθηση για το επάγγελμα αυτό που είναι το πάθος μου και το αγαπώ, οπότε είχα επιχειρήματα και τεκμηρίωνα την άποψη που είχα. Ήμουν πάντοτε καλλιτέχνης και αυτό είναι κάτι που δεν μπορείς να το αιτιολογήσεις με λόγια. Απλώς επενδύω στη δουλειά μου το πάθος μου για δημιουργία.
.
- Θα μπορούσατε να αναφέρετε κάποια έργα τα οποία έχετε αναλάβει να πραγματώσετε στη Νέα
Υόρκη;
Ειδικά οι Έλληνες στην Αμερική μου πρόσφεραν πολλές ευκαιρίες για να αναδείξω το ταλέντο μου. Μια από αυτές τις ευκαιρίες μου δόθηκε από το εστιατόριο The Greek Tribeca, το οποίο είναι κατεξοχήν ελληνικό εστιατόριο εμπνευσμένο από τον τόπο καταγωγής μου, την Μονεμβασιά κι εκεί πραγματικά μου δόθηκε η ευκαιρία να αναδείξω την αισθητική της χώρας μου. Η Ελλάδα δεν είναι μόνο το λευκό και το γαλάζιο, αλλά και τα ορεινά χωριά των οποίων η ομορφιά είναι απαράμιλλη. Συνδύασα λοιπόν τα στοιχεία της ελληνικής αρχιτεκτονικής του Μεσαιωνικού Κάστρου της Μονεμβασιάς και τα ενσωμάτωσα στον διάκοσμο και στην ατμόσφαιρα του μαγαζιού. Η διακόσμηση του εστιατορίου κάθε εποχή αλλάζει και είναι διαφορετική. Ένα άλλο project είναι το Vanilla Sky που είναι άκρως αντίθετο στο στυλ από το The Greek, το οποίο είναι πιο παραδοσιακό. Το Vanilla Sky είναι ένας πολύ πιο μοντέρνος και φρέσκος χώρος και πραγματικά εκεί το στυλ ήταν πιο αέρινο από τα μαγαζιά παρόμοιου είδους. Αυτά τα δύο έργα που είναι εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, δηλώνουν τον τρόπο με τον οποίο δημιουργώ και τη διαφορετική προσέγγιση την οποία προσδίδω σε κάθε project.
Η συνέντευξη δημοσιεύτηκε στο ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ του Εθνικού Κήρυκα της Νέας Υόρκης στις 11/6/2016
