Still Life with Guitar (1922)
Galerie Rosengart, Lucerne, Switzerland.
Μετά την Μπλε περίοδο και την Ρόδινη περίοδο, ο Πάμπλο Πικάσο περνά στον κυβισμό. Μαζί με τον Μπρακ δημιουργούν ένα νέο ρεύμα έκφρασης.
Ο κυβισμός είχε δύο σκέλη, το πρώτο ήταν ο Αναλυτικός κυβισμός (1907-1912)
Έως το 1912, οι προοπτικές του Αναλυτικού κυβισμού έμοιαζαν να έχουν εξαντληθεί και ο Πικάσο, μαζί με τον φίλο του Ζωρζ Μπρακ, ξεκίνησαν νέους πειραματισμούς. Έτσι, γεννήθηκε ο Συνθετικός Κυβισμός, το δεύτερο σκέλος, με έργα όπως η Κιθάρα.
Ο Συνθετικός κυβισμός (1912-1915) υπήρξε η περίοδος κατά την οποία ο Πικάσο και ο Μπρακ εξέλιξαν την κυβιστική οπτική, χρησιμοποιώντας την τεχνική του κολάζ.
Από το 1912 ο Πικάσο και ο Μπρακ κολλούσαν πραγματικό χαρτί (papier colle) και άλλα υλικά (κολάζ) στους πίνακές τους, προχωρώντας ένα βήμα παραπέρα την κυβιστική αντίληψη ότι, δηλαδή, το έργο αποτελούσε αυτοδύναμη και αυτοτελή μονάδα.
Η συνθετική αυτή φάση (1912-1914) έφερε και την επαναχρησιμοποίηση του χρώματος, ενώ τα πραγματικά υλικά είχαν συχνά μία βιομηχανική αναφορά (π.χ. σταμπωτό χαρτί ταπετσαρίας). Νεκρές φύσεις και ενίοτε, κεφάλια ήταν τα κύρια θέματα και των δύο καλλιτεχνών. Και στον Πικάσο οι πολλαπλές αναφορές που ενυπάρχουν στα συνθετικά έργα του- για παράδειγμα, καμπύλες αναφερόμενες σε κιθάρες και σε αφτιά- εισάγουν ένα στοιχείο παιχνιδιού που χαρακτηρίζει έναν μεγάλο αριθμό έργων του («Σπουδαστής με αυλό», 1913)και υπαινίσσονται ότι το ένα πράγμα μεταμορφώνεται σε ένα άλλο.
Ο Πάμπλο Πικάσο (Pablo Diego Francisco de Paula Nepomuceno Cipriano de la Santisíma Trinidad Ruiz y Picasso) γεννήθηκε στη Μάλαγα της Ισπανίας, στις 25 Οκτωβρίου 1881, όπου πέρασε και τα δέκα πρώτα χρόνια της ζωής του. Τα πρώτα μαθήματα ζωγραφικής, τα έλαβε από τον πατέρα του, ο οποίος δίδασκε σε διάφορες ακαδημαϊκές σχολές. Ο ίδιος ο Πικάσο ξεκίνησε να ζωγραφίζει σε πολύ μικρή ηλικία και έδειξε από νωρίς δείγματα του ταλέντου του. Είναι ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους της σύγχρονης τέχνης και συνιδρυτής του κυβισμού μαζί με τον Ζωρζ Μπρακ.
Αριστερών πεποιθήσεων δεν δίσταζε να στηλιτεύει πρακτικές που δεν του άρεσαν και να αντιταθεί σε ηγετικές φυσιογνωμίες της εποχής, όπως ο Στάλιν. Είχε στηρίξει μαζί με άλλους διανοούμενους τον Νίκο Μπελογιάννη και μάλιστα του αφιέρωσε και ένα πίνακα μετά την εκτέλεσή του. Όταν τον ρώτησαν γιατί δεν έκανε το πορτρέτο του, είπε χαρακτηριστικά ”Έναν τόσο μεγάλο άνθρωπο δεν μπορείς να τον κλείσεις σε ένα πορτρέτο”.
Η Τέχνη του είχε πολλά στάδια και ήταν ποικιλόμορφη, πάντα εντυπωσιακή και συχνά με πολλούς συμβολισμούς.
Έφυγε από τη ζωή στην Μουζέν της Γαλλίας, στις 9 Απριλίου 1973
Παρουσίαση: Λίλιαν Σίμου
