Ο πίνακας της ημέρας: Η Σούζαν που διαβάζει-Claude Monet

Ο Όσκαρ-Κλοντ Μονέ, γιος μαγαζάτορα από το γαλλικό λιμάνι της Χάβρης, γεννήθηκε στις 14 Νοεμβρίου του 1840 και έδειξε από νωρίς ταλέντο στη γελοιογραφία.
Όταν άφησε το σχολείο στα 17, κέρδιζε το ψωμί του με τα σκίτσα και μάζεψε 2.000 φράγκα, αποφασισμένος να χτίσει με αυτά την καριέρα του.
19 χρονών πήγε στο Παρίσι, όπου σπούδασε για μια διετία μέχρι που τον κάλεσαν στο στρατό.
Μολονότι οι σπουδές του δεν ήταν λαμπρές, τον έβαλαν σε επίλεκτο σύνταγμα ιππικού που εκπαιδευόταν στην Αλγερία, αλλά σ’ ένα χρόνο έπαθε τυφοειδή πυρετό και τον έστειλαν σπίτι του.

Τα 1862 βρισκόταν πάλι στο Παρίσι, στην Ακαδημία του Σαρλ Γκλερ, όπου διδάσκονταν πατροπαράδοτες μέθοδοι ζωγραφικής, οι οποίες δεν ενδιέφεραν τον Μονέ.
Του άρεσε να ζωγραφίζει στο ύπαιθρο και διαμόρφωνε το ύφος του.
Βρήκε αδελφές ψυχές στα πρόσωπα των άλλων σπουδαστών: Καμίλ Πισαρό, Πιερ-Ογκίστ Ρενουάρ, Άλφρεντ Σίσλεϊ και Φρεντερίκ Μπαζίγ.
Ένα απόγευμα του 1863, οι πέντε ζωγράφοι έφυγαν από το ατελιέ του Γκλερ και πήγαν να ζωγραφίσουν στην εξοχή.
Ήταν το τέλος της καλλιτεχνικής εκπαίδευσης του Μονέ.

Το καλοκαίρι του 1869 ο πόλεμος με την Πρωσία πλησίαζε.
Ως βετεράνος, ο Μονέ θα στρατευόταν υποχρεωτικά, κάτι που ήθελε ν’ αποφύγει πάση θυσία.
Πρώτα παντρεύτηκε, επειδή οι νυμφευμένοι καλούνταν τελευταίοι και μόλις ξέσπασε ο πόλεμος πήρε την οικογένειά του κι έμειναν για ένα χρόνο στο Λονδίνο.
Γύρισαν το φθινόπωρο του 1871 κι έμειναν στην πόλη Αρζαντέιγ, έξω από το Παρίσι.
Ο Μονέ ήθελε ν’ αφήσειτις συμβάσεις και να ζωγραφίσει ακριβώς ό,τι έβλεπε και όχι ό,τι “ήξερε” πως υπήρχε.
Οι ακαδημαϊκοί ζωγράφοι διδάσκονταν ν’ αποδίδουν τα φυσικά χρώματα των αντικειμένων κι όχι την επιρροή του φωτός, η οποία αλλάζει τα χρώματα που αντιλαμβάνεται το μάτι.
Ο Μονέ το αντέστρεψε αυτό.

“Προσπαθήστε να ξεχάσετε τι αντικείμενα έχετε μπροστά σας, ένα δέντρο ένα σπίτι, ένα λιβάδι”, συμβούλευε. “Σκεφτείτε μόνο, ένα μπλε τετραγωνάκι, ένα μακρόστενο ροζ, μια λωρίδα κίτρινο και ζωγραφίστε το όπως το βλέπετε”.

Προσπάθησε επίσης ν’ αποδώσει την αίσθηση μιας σκηνής σε μια δεδομένη χρονική στιγμή.

Μετά από πολυετείς απορρίψεις απ’ το Σαλόν, ο Μονέ σκέφτηκε μία ανεξάρτητη έκθεση και συνεργάστηκε επ’ αυτού με τον Ντεγκά το 1873.
Από τον τίτλο του, “Εντύπωση”, δηλαδή, Impression, οι κριτικοί ονόμασαν την ομάδα “ιμπρεσιονιστές” κι επιτέθηκαν άγρια στα έργα τους.