από την Λίλιαν Σίμου
Όταν ο Ήλιος παραδίδεται στην αγκαλιά της Δύσης, έρχεται το φως της Σελήνης να μας φωτίσει τις νύχτες.
Η Σελήνη, σύντροφος της Γης στο αιώνιο ταξίδι της, υπήρξε για πολλούς πηγή έμπνευσης. Έγραψαν για χάρη της μουσικοί, ποιητές, ονειρεύτηκαν κοντά της ρομαντικοί και ερωτευμένοι.
Λατρεύτηκε στο πέρασμα των αιώνων, υπήρξε η Μεγάλη Μητέρα στη πίστη των ανθρώπων. Δεν θα μπορούσε, λοιπόν, να μη παίξει κι ένα σημαντικό ρόλο στο χώρο της αστρολογίας.
Ο συμβολισμός της είναι πλούσιος και η ανάλυση που μπορούμε να κάνουμε είναι ευρύτατη.
Ωστόσο, θα δώσω μία συνοπτική της εικόνα, για μία σφαιρική περιγραφή. Έχοντας τη θέση της στο Καρκίνο, εκφράζει το κύτταρο της οικογένειας, τη μητέρα, τη φροντίδα.
Μέσα στον αστρολογικό μας χάρτη, η Σελήνη θα δείξει πόσο σημαντική ήταν για μας η οικογένεια και κυρίως η μητέρα.
Θα ανακαλύψουμε τις επιρροές που φέρουμε από το «παρελθόν» (ακόμη μία ένδειξη της Σελήνης). Ανάλογα με τη θέση της στο ζώδιο, απ` όπου χρωματίζεται η επιρροή αυτή, τις όψεις της με άλλους πλανήτες, όπου ενισχύεται ή περιορίζεται η έκφρασή της, έχουμε να λάβουμε υπ`όψιν και τον οίκο στον οποίο βρίσκεται, γιατί θα μας δείξει τον τρόπο με τον οποίο εκδηλώθηκε η οικογένεια απέναντί μας.
Προσεγγίζουμε, λοιπόν, με μεγαλύτερη κατανόηση τις καταβολές μας κι αναγνωρίζουμε τα αίτια της αρμονίας ή δυσαρμονίας στο σπίτι μας. Μέσα από τη γνώση αυτή, δημιουργούμε καλύτερες προϋποθέσεις για τη μελλοντική δική μας οικογένεια, αποφεύγοντας τα λάθη που βιωματικά μας ακολουθούν.
Το «λυχνάρι της νύχτας» όπως μου αρέσει να την αποκαλώ, δεν είναι παρά η βαθύτερη ανάγκη μας που προσπαθεί να φωτίσει τον δρόμο της έκφρασης…
Με τη Σελήνη λέμε «αισθάνομαι»… έχω αίσθηση δηλαδή των γεγονότων, της ύπαρξης. Δεν μπαίνει λογική, και υπερβαίνει το συναίσθημα. Είναι απλά…η αίσθηση των πραγμάτων!
Είναι ό,τι αγγίζει το συγκινησιακό μας, δονεί και ταράζει την ψυχή, την αφυπνίζει, την εμπλουτίζει σε εμπειρία και την κινητοποιεί…
Η κινητοποίηση οδηγεί σε δράση, παραγωγή, ανάπτυξη, γονιμότητα… Η παρουσία μας στη γη δεν είναι πλέον ουδέτερη, άχρωμη, ανούσια… Ήρθαμε να κινήσουμε μέσω αυτής το περιβάλλον, να δώσουμε και να πάρουμε, να αφήσουμε ένα στίγμα.
Ο άνθρωπος δεν θέλει να είναι μόνος, ως κοινωνικό ον. Μέσω της Σελήνης λοιπόν, ανήκει κάπου. Ανήκει σε μία «οικογένεια». Είτε φυσική, είτε πολιτική, είτε θρησκευτική, είτε οποιασδήποτε ομάδας.
Είναι η ικανότητά μας να έχουμε προσέγγιση και οικειότητα. Να αποδεχόμαστε το περιβάλλον και να είμαστε αποδεκτοί.
Το αρνητικό στοιχείο θα μπορούσε να είναι η άρνηση να κοπεί ο ομφάλιος λώρος από κάθε «οικογένεια» και να αυτονομηθούμε.
Η Σελήνη όμως είναι ένας θησαυρός που πρέπει να μάθουμε να ξεκλειδώνουμε.
Πολύ δύσκολη η αποκρυπτογράφησή της, πολύ ιδιαίτερα τα χαρακτηριστικά της. Ευαίσθητο και ευάλωτο σώμα, αλλάζει αποχρώσεις, ανάλογα με το ζώδιο, τον τομέα και τους συνδυασμούς. Αφομοιώνει τα πάντα, τα επεξεργάζεται μέσω του συγκινησιακού…Αλλάζει και τις διαθέσεις μας αγγίζοντας τρυφερά μας σημεία, όπως οι φάσεις της…
Με τη Σελήνη, έχουμε τα «φεγγάρια μας»… ακριβώς γιατί όλα στον ψυχισμό υπόκεινται σε διαρκείς διακυμάνσεις… αυτό είναι η γοητεία άλλωστε!
