Την Χρύσα Ζανεσή έχω την τύχη να την γνωρίζω προσωπικά. Άνθρωπος χαμογελαστός, αισιόδοξος, πάντα με τον καλό τον λόγο και μπόλικη αγάπη για τη ζωή. Γέννημα θρέμμα Κρήτης, κατοικεί μόνιμα στην πανέμορφη Ρόδο που ονομάζει πλέον δεύτερη πατρίδα της και αγαπάει πολύ. Η μεγαλύτερη, όμως, αγάπη της… τα εγγόνια της που της δίνουν επάξια και επίσημα τον τίτλο της τρελογιαγιάς.
N.M. Χρύσα μου!!! Σε ευχαριστώ πολύ που δέχτηκες να τραβήξεις την… σκανδάλη σου μιλώντας μας για εσένα και τη δουλειά σου. Πες μου λίγα λόγια για σένα. Σύστησε στους αναγνώστες μας τη… Χρύσα.
Χ.Ζ. Αγαπημένη μου εγώ πρέπει να πω ευχαριστώ, που μου δίνεις το κίνητρο να τραβήξω την σκανδάλη και να πυροβολήσω. Ελπίζω να μην υπάρξουν θύματα. Με πρώτο εμένα! Χα! Χα!. Ας σοβαρευτώ! Είμαι η Χρύσα και λατρεύω τη ζωή! Θέλω να ζω και να χαίρομαι την κάθε στιγμή! Είμαι άνθρωπος της παρέας, του γλεντιού, αλλά και αθεράπευτα ρομαντική και ονειροπόλα. Μπορώ να κάθομαι για ώρες να χαζεύω την θάλασσα, το φεγγάρι και να ταξιδεύει η σκέψη μου σε ότι αγαπώ και όχι μόνο. Έχω μείνει αρκετά πίσω από την εποχή μας και δεν με ενοχλεί καθόλου όταν μου το υπενθυμίζουν. Θα πω ότι μου αρέσει. Εργάζομαι από πολύ μικρή ηλικία. Εξασκώ το επάγγελμα της κομμώτριας το οποίο και λατρεύω! Είμαι σύζυγος, μητέρα και γιαγιά! Τρελογιαγιά θα έλεγα. Δύο αξιολάτρευτα εγγόνια μού έχουν κλέψει την καρδιά και όχι μόνο. Η νεράιδα της ζωής μου, η Χρύσα μου και ο πρίγκιπας μου, ο Μιχαήλ μου! Δεν αντέχω να μην αναφερθώ στα ζουζούνια μου!
Ν.Μ. Κατοικείς μόνιμα στη Ρόδο αλλά στις φλέβες σου κυλάει η… Κρήτη, ο τόπος καταγωγής σου. Πως πιστεύεις ότι έχει επηρεάσει την γραφή σου;
Χ.Ζ. Ναι μένω μόνιμα στη Ρόδο το νησί που λατρεύω! Λατρεύω όμως και τον τόπο που γεννήθηκα την Κρήτη! Είμαι τυχερή άτυχη γιατί μοιράζομαι ανάμεσα σε δυο υπέροχα νησιά που λογιάζω για πατρίδες μου. Οι Κρήτες είναι λεβέντες, υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της πατρίδας, είναι όμως ρομαντικοί και ονειροπόλοι αφού εκφράζονται μέσα από μαντινάδες! Λέω ένα μεγάλο ναι με επηρέασε θετικά ώστε να γράφω με περισσότερο συναίσθημα και ρομαντισμό και όχι μόνο!
Ν.Μ. Πότε ξεκίνησες να αναζητάς… ταξίδια μέσα από τον κόσμο της συγγραφής;
Χ.Ζ. Ξεκίνησα από πολύ μικρή. Στα δώδεκα μου χρόνια έγραψα το πρώτο μου ποίημα. Ένα δεκαπεντασύλλαβο. Σ΄ ένα εικοσάφυλλο τετράδιο ξεχύθηκε όλος ο πόνος και η λύπη που ένοιωσα σαν παιδί, όταν με έφεραν οι γονείς μου στη Ρόδο. Ένοιωσα σαν ξεριζωμένη…. Όποτε το θυμάμαι ακόμα τα μάτια μου βουρκώνουν. Σε ηλικία δέκα πέντε χρόνων άρχισα να γραφώ σε χαρτάκια τις ¨σκέψεις μιας στιγμής¨. Χιλιάδες χαρτάκια διάσπαρτα στο δωμάτιο μου. Συνέχισα με παιδικά παραμύθια και ιστορίες όταν έγινα μάνα. Έπειτα έγραφα μυθιστορήματα διηγήματα, και θεατρικά έργα.
Ν.Μ. Πως ξεκίνησες να γράφεις το πρώτο σου βιβλίο;
Χ.Ζ. Έτσι ξαφνικά και μετά από μια κουβέντα που είχα με κάποια πελάτισσα. Συζητώντας για όσα γράφω με ρώτησε αν σκεπτόμουν να γράψω κάποιο μυθιστόρημα. Εκείνη μου έβαλε την ιδέα. ¨καλή της ώρα¨! Την ίδια μέρα ξεκίνησα. Έγραψα το «Χωρίς φωνή» έτσι το ονόμασα. Έπειτα έγραψα το «Σερφάρω Αγάπη μου… Σερφάρω» και συνεχίζω.
Ν.Μ. Γράφεις σε καθημερινή βάση;
Χ.Ζ. Σχεδόν. Μπορεί να περάσουν και μέρες χωρίς να κάνω ούτε μουντζούρα. Άλλες πάλι δεν θα σηκώνω κεφάλι. Γράφω όπου βρεθώ, στο σπίτι, στο κομμωτήριο στο αυτοκίνητο. Όπου έχω λίγο χρόνο και έμπνευση, πιάνω το laptop ή χαρτί και στυλό. Τα περισσότερα είναι γραμμένα στο χώρο της δουλειάς μου
Ν.Μ. Συνήθως πόσο χρόνο χρειάζεσαι για να ολοκληρώσεις ένα βιβλίο σου;
Χ.Ζ. Έξι με οχτώ μήνες. Εξαρτάται από τον χρόνο που θα διαθέσω. Το « Έρωτας με χρώμα φεγγαριού» το τελείωσα σε τέσσερις μήνες.
Ν.Μ. Υπάρχει κάποιο έργο σου το οποίο έχεις έτοιμο μα δεν έχεις αποφασίσει ακόμα αν θες να το «βγάλεις» από το συρτάρι;
Χ.Ζ. Ναι, αρκετά. Ίσως κάποια στιγμή και αυτά να δουν το φως. Όπως το πρώτο μου το «χωρίς φωνή».
Ν.Μ. Κυκλοφορεί το τρίτο κατά σειρά μυθιστόρημα σου από τις Εκδόσεις Πνοή. «Ους ο Θεός… χωριζέτω». Μίλησε μας λίγο για αυτό το πόνημα σου και για το τι πραγματεύεται.
Χ.Ζ. Ους ο θεός.. Χωριζέτω. Τι πραγματεύεται; Καλή ερώτηση! Το δικαίωμα της ζωής του κάθε ανθρώπου! Τα θέλω και τα όνειρα του, χωρίς πρέπει. Γιατί τα όνειρα δεν είναι άυλα! Η θέληση, και η δύναμη της ψυχής μας, τους δίνει μορφή, τους δίνει πνοή, ζωή! Πότε δεν είναι αργά να κυνηγήσουμε και να πραγματοποιήσουμε τα όνειρα μας. Όσο για τα πρέπει ας τα αφήσουμε εκεί που πρέπει, αν και αρκετές είναι οι φορές που δεν μπορούμε να τα παραβλέψουμε. Εδώ θα μου επιτρέψεις να ευχαριστήσω τις Εκδόσεις Πνοή, αγκάλιασαν το έργο μου.
Ν.Μ. Από πού εμπνεύστηκες το θέμα για το συγκεκριμένο βιβλίο, το οποίο φαίνεται να έχει και μια χιουμοριστική νότα, ή κάνω λάθος;
Χ.Ζ. Είναι βασισμένο σε αληθινά γεγονότα. Είναι η ιστορία μιας φίλης, η οποία μου την διηγήθηκε εντελώς τυχαία και με πολύ χιουμοριστική διάθεση. Αυτήν την διάθεση κράτησα χαραγμένη στο μυαλό μου για όσο το έγραφα. Σε όλη την διάρκεια της συγγραφής σκεπτόμουν, πως αν εκείνη που τα βίωσε ήταν τόσο ευδιάθετη καθώς μου τα περιέγραφε, έτσι έπρεπε να το φέρω εις πέρας και εγώ, χαρούμενο, να σε πεισμώνει ναι σε προβληματίζει αλλά να μην σε καταπλακώνει. Εκείνη διακωμωδούσε την παρωδία που είχε ζήσει, γιατί εγώ να άλλαζα το ύφος της με την γραφή μου; Δεν θα κρύψω πως αρκετές φορές γελούσα και η ίδια με τα γραφόμενα μου. Εδώ πρέπει να πω και σε εκείνη ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Ν.Μ. Πόσο δύσκολος ο χώρος των εκδόσεων;
Χ.Ζ. Πολύ δύσκολος, ειδικά στις μέρες μας. Θα ήθελα να πω πολλά αλλά η γιαγιούλα μου πάντα μου έλεγε. «Χρυσάκη μου η σιωπή είναι χρυσός. Να το θυμάσαι». Γι’ αυτό σιωπώ. Εσύ ξέρεις.
Ν.Μ. Τι συμβουλή θα έδινες σε κάθε νέο συγγραφέα;
Χ.Ζ. Να γράφει! Πάντα να αποτυπώνει στο άψυχο χαρτί τις σκέψεις του μυαλού του, η δικαίωση θα έρθει. Είναι σημαντικό να δίνεις ζωή σε μια λεύκη σελίδα με την πένα σου.
Ν.Μ. Είμαι σίγουρη πως στον ελεύθερο χρόνο σου θα σ’ αρέσει να διαβάζεις. Από Έλληνες συγγραφείς αν έπρεπε να διαλέξεις τρεις που θα έλεγες πως σε εκφράζουν ως γραφή, ποιοι θα ήταν;
Χ.Ζ. Λατρεύω τον Γιώργο Πολυράκη. Συμπατριώτης! Τον φίλο μου Αλέξανδρο Νίκα με τον οποίο ξεκινήσαμε μαζί την συγγραφική μας πορεία. Την Λένα Μαντά, και φυσικά την αγαπημένη Αναστασία Κορινθίου. Έγραψα τέσσερις ας με συγχωρέσεις!
Ν.Μ. Αν δεν σε είχε κερδίσει η συγγραφή ποια άλλη τέχνη θα είχε καταφέρει να σε μαγέψει;
Χ.Ζ. Έχω τρεις μεγάλες αγάπες. Η πρώτη είναι η κομμωτική! Η δεύτερη η συγγραφή και η τρίτη, η υποκριτική! Το θέατρο! Είναι συγκλονίστηκες και οι τρεις! Πρέπει να ομολογήσω πως έχω λάβει μέρος σε αρκετές επιτυχημένες θεατρικές παραστάσεις. Μοναδική εμπειρία η ενσάρκωση διαφορετικών χαρακτήρων! Ηθοποιός λοιπόν.
Ν.Μ. Η Χρύσα… μια άδεια βαλίτσα με τι θα την γέμιζε.
Χ.Ζ. Δεν με φτάνει καλό μου μία βαλίτσα. Τέλος πάντων. Ας αρκεστώ λοιπόν στην μία! Θα έβαζα μέσα τις παιδικές μου αναμνήσεις από την Κρήτη. Μπόλικη αγάπη και συμπόνια έχω πολλά αποθέματα! Έπειτα τις χάρες και τις ευτυχισμένες στιγμές από τα χρόνια που πέρασαν. Πριν την κλείσω θα στρίμωχνα όλες τις αναποδιές, τα βάσανα και τις λύπες τις ζωή μου! Μέσα από αυτές, έγινα πολύ δυνατή για να συνεχίζω να πολεμώ για τα θέλω και τα πιστεύω μου!
Ν.Μ. Τι σημαίνουν για τη Χρύσα…
Οικογένεια- Εκκλησία! Εμπιστοσύνη. Αγάπη.
Φίλοι- φιλοξενούμενοι στην ζωή μου.
Βιβλία- Μοναδικές αποδράσεις!
Ν.Μ. Η στήλη μας «απαιτεί» από τον συγγραφέα που φιλοξενεί να … τραβήξει την σκανδάλη και να αφήσει ελεύθερο το μυαλό του δίνοντας μας ένα ποίημα του που τον εκφράζει.
«Δεν θα πάψω ποτέ να σ΄ αγαπώ,
επειδή δεν με αγαπάς
Ούτε θα αρχίσω να σε μισώ επειδή με μισείς
Θα σ’ αγαπώ και θα μισώ εμένα
που δεν κατάφερα να μ’ αγαπήσεις».
Ένα ποίημα από τον διαδικτυακό μου φίλο Σπύρο Ποδαρά, που πάντα καταφέρνει να ακουμπά την ψυχή μου με τα ποιήματα του.
