Από την Άρια Σωκράτους.
Όταν άρχισα να διαβάζω την “ΜΕΡΤΖΑΝΗ, Το δάκρυ της Θράκης”, είχα συγκλονιστεί από την ανθρώπινη και τραγική ιστορία της Μερτζανή. Μια αληθινή ιστορία ζωής πλημμυρισμένη από ανατροπές, οδύνη, σκαμπανεβάσματα και αλληλένδετα τραγικά γεγονότα γεμάτα ένταση και αλληλοσυγκρουόμενα συναισθήματα.
Η γραφή της Μάρθα Πατλακουτζά είναι γλαφυρή, άμεση, συγκλονιστική, χωρίς ίχνος υπερβολής και διάθεση διάνθισης της ιστορίας με ανούσιες περιγραφές και πλατειασμούς. Το ψηφιδωτό ψυχογράφημα των πρωταγωνιστών διαπερνά τις σελίδες του βιβλίου και κερδίζει μια κεντρική θέση στην καρδιά του αναγνώστη.
Οι περιγραφές αναζωπυρώνουν εικόνες που αναπαριστούν τις Θρακιώτικες παραδόσεις, τα ήθη και τα έθιμα ενός πληθυσμού βασανισμένου και ταλαιπωρημένου, μεταφέροντας τον αναγνώστη στις αρχές του προηγούμενου αιώνα.
- Το βιβλίο σας «ΜΕΡΤΖΑΝΗ» το οποίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ είναι μια συγκλονιστικά ανθρώπινη και τραγική ιστορία. Μια ιστορία ζωής γεμάτη ανατροπές, δυσκολίες, απροσδοκητα και δραματικά γεγονότα. Μια ιστορία ζωής βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Πού ξεκινά η φαντασία και σε ποιό σημείο τελειώνει η πραγματικότητα;
- Σε ένα μυθιστόρημα εξ ορισμού πλέκεται ο μύθος με την ιστορία, η φαντασία με την αλήθεια. Κάπως έτσι δημιουργήθηκε και το βιβλίο της Μερτζανής. Ο κορμός της ιστορίας στηρίζεται στον βίο της γιαγιάς μου, εκτός από το τελευταίο κεφάλαιο όπου ο επίλογος γράφτηκε σύμφωνα με το όνειρο της. Παράλληλα χρησιμοποίησα το καθρεφτάκι, το οποίο αν και ήταν ένα φανταστικό εύρημα, βοήθησε στο ξεδίπλωμα της πλοκής.
- Τι σημαίνει για σας η συγγραφή; Απελευθέρωση, ψυχοθεραπεία ή ανάγκη;
- Η συγγραφή ξεκίνησε σαν ένα πείραμα, ένα στοίχημα με τον εαυτό μου. Η διαδρομή από την έκδοση του πρώτου βιβλίου ως τη συνέχιση του του συγγραφικού ταξιδιού, αποκάλυψε σε μένα πολλά τόσο για τον εαυτό μου και όσο και για τον κόσμο γύρω μου. Μέσα από τη συγγραφή ήρθε η συνειδητοποίηση των παραμέτρων που ορίζουν τη ζωή ενός ανθρώπου και τελικά έγινε ανάγκη. Η κοινωνία με τις λέξεις είναι βάλσαμο ψυχής. Μέρα χωρίς να γραφτούν δυο αράδες, είναι σαν να έφυγαν στο κενό, σαν κάτι να άφησα πίσω μου.
Ποιός αφηγείται τελικά την ιστορία πάνω στη ράγα της λογοτεχνικής αφήγησης ; Ο συγγραφέας ή οι ήρωες;
- Ο συγγραφέας είναι ο σκηνοθέτης. Στήνει τους ήρωες στο παλκοσένικο της τέχνης και τους αφήνει να δημιουργήσουν. Έπειτα καταγράφει, απαιτεί δυνατότερες ερμηνείες, τους καλοπιάνει, συγκρούεται μαζί τους και τελικά το χειροκρότημα δικαιώνει τον κόπο τους. Μια συλλογική δουλειά όπου ο καθένας θα παίξει τον ρόλο του.
- Με ποιά θέματα καταπιάνεται συνήθως η γραφή σας και ποιό είναι το έναυσμα της έμπνευσης σας;
- Με ιντριγκάρουν οι ζωές άλλων ανθρώπων και γι’ αυτό ασχολούμαι με τη μυθιστορηματική βιογραφία. Το ξεχωριστό που κάποιος άνθρωπος είχε την τόλμη να κάνει, αυτό είναι και το έναυσμα της γραφής μου. Η αλήθεια της ζωής είναι πολυδιάστατη και απολαμβάνω να ανακαλύπτω την κάθε πλευρά της. Στην ουσία μου δίνεται η ευκαιρία να ζήσω για όσο χρονικό διάστημα διαρκεί η συγγραφή ενός βιβλίου, να ζήσω παράλληλα και μια άλλη ζωή. Ο πλούτος του πνεύματος είναι αστείρευτος, αρκεί να τον αφήσεις να πάρει τα ηνία.
- Ποιό ενδέχεται να είναι το λογοτεχνικό μέλλον του συγγραφέα στην Ελλάδα του σήμερα;
- Δεν γνωρίζω να απαντήσω με σιγουριά, καθώς με τη συγγραφή ασχολούμαι επαγγελματικά από το 2012. Σύμφωνα με την ελάχιστη εμπειρία μου έχω αντιληφθεί πως ίσως χρειαστεί χρόνος, πολλή δουλειά, πολλά ξενύχτια και άριστες δημόσιες σχέσεις για να φτάσει κάποιος ψηλά
- Ποιά είναι η σχέση της λογοτεχνίας με την εμπορικότητα;
- Κάτι που είναι εμπορικό, δεν είναι απαραίτητα προϊόν τέχνης. Ως αναγνώστρια θα δανειστώ αυτά που κάποτε ο εξαιρετικός Φρέντυ Γερμανός έλεγε : « Η Ελλάδα είναι μια χώρα γεμάτη από συγγραφείς. Κάποιοι από αυτούς είναι». Υπάρχουν και λογοτεχνικά αριστουργήματα που ο κόσμος ανέδειξε και τα έκανε εμπορικά. Ο χρόνος είναι ο τελικός κριτής για κάθε δημιούργημα.
- Πώς θα περιγράφατε μια συνηθισμένη σας μέρα;
- Είμαι δασκάλα και οι δάσκαλοι χωρίζουν την καθημερινότητά τους σε χειμώνα και καλοκαίρι. Μια χειμωνιάτικη καθημερινότητα ξεκινά με τον ήχο του κουδουνιού, αμέτρητες παιδικές φωνούλες, μικροζητήματα που παιδικές ψυχούλες απαιτούν να διευθετήσεις για να μην έρθει η συντέλεια του κόσμου, ύλη που πρέπει να βγει, διορθώσεις γραπτών και προετοιμασία της επόμενης μέρας, μαγείρεμα, οικογενειακές στιγμές και μέχρι αργά το βράδυ να κλείσει ο υπολογιστής, λέξεις, λέξεις, λέξεις… Πανηγύρι λέξεων, σκέψεων και συναισθημάτων!!!
Άρια μου σε ευχαριστώ πολύ για τη φιλοξενία στο Writer’s Gang και εύχομαι η αλήθεια να πλημμυρίζει τη ζωή σου και την καρδιά σου. Πάντα να έχεις τα πιο όμορφα ταξίδια ψυχής και γραφής!!!!
