Από την Αμαρυσία Σιγάλα.
Φαύλος και κόκκινος κύκλος μαζι ο κύκλος του πάθους, του έρωτα του νου, μα και του κορμιού.
Μια αιώνια δίψα, που δεν της φτάνουν σταγόνες, αφού ίσα που έχει καταλαγιάσει με χειμμάρους, με καταρράκτες αισθήσεων, σκέψεων.
Μια καταδίκη στις σκιές, στη σιωπή.
Έζησα όσα λίγες.
Ένιωσα όσα ακόμη λιγότερες.
Μια λέξη μου ρχεται στο νου:
“Έλεγχος…”
Τί είναι ο έλεγχος; “Είναι η επίβλεψη ασφάλειας, και η αναζήτηση αποδείξεων.” γράφει το λεξικό μου.
Στο λεξικό είναι εύκολη η ανάγνωση, αλλά και η κατανόηση του νοήματος. Τι γίνεται όμως με τα συναισθήματα; Ειδικά όταν αυτά κατακλύζουν το νου;
“Επίβλεψη ασφάλειας” λέει. Μάλιστα. Ποιά επίβλεψη ασφάλειας ρε, όταν έχεις χάσει πλέον την αίσθηση για το υγειές και το επιβλαβές; Όταν έχουν χαθεί αβγά, καλάθια, και πασχάλια;
Για ποιά “αναζήτηση αποδείξεων” μιλάμε, όταν οι μόνες αποδείξεις για την πραγματικότητά σου που αγγίζει το ψέμα είναι ένα γερό κράτημα, ένα φιλί κι ενα χάδι στα μαλλιά σου όταν κοιμάσαι; Πες μου.
Ένα θα σου πω και κράτα το.
Οι μόνες αποδείξεις που έχει ο βράχος όταν τον αλλάζει το κύμα, είναι οι χαρακιές του.
