Danse à la ville
Ελαιογραφία του 1883
Grand Palais (Musée d’Orsay)
Ένας από τους πολύ αγαπημένους μου πίνακες. Ο Ρενουάρ αγαπούσε την κίνηση, την χαρά, τον χορό. Στο συγκεκριμένο έργο, προσδίδει την διακριτική κίνηση και την εγκράτεια του ζευγαριού σε μία σάλα χορού. Τα χρώματα εδώ είναι απλά, χωρίς την έντονη ποικιλία των έργων του ως το 1880 και η παρουσία της Suzanne Valadon δίνει μία αίσθηση σοβαρότητας, με το λευκό της φόρεμα.
Το έργο έχει το δίδυμό του, ” Ο χορός στην επαρχία” (ελαιογραφία που εκτίθεται επίσης στο ίδιο μουσείο, του 1883), όπου διακρίνουμε διαφορά στην κίνηση, πολύ πιο ανάλαφρη και την παρουσία της μετέπειτα συζύγου του, ως μοντέλο, Aline Charigot, να είναι πιο ζεστή και χαρούμενη.
Pierre Auguste Renoir
O Πιερ Ωγκύστ Ρενουάρ (Pierre Auguste Renoir, 25 Φεβρουαρίου 1841 – 3 Δεκεμβρίου 1919) Γάλλος ζωγράφος, τις ηγετικές μορφές του ιμπρεσιονισμού.
Γεννήθηκε στην πόλη Λιμόζ της Γαλλίας, γιος του ράφτη Λεονάρ Ρενουάρ και της εργάτριας Μαργκερίτ. Σε ηλικία τριών ετών, η οικογένειά του μετακόμισε στο Παρίσι όπου φοίτησε, στα επτά του χρόνια, σε καθολικό σχολείο.
Τα βράδια παρακολουθούσε μαθήματα στη Σχολή Σχεδίου και Διακόσμησης. Προς το τέλος της χρονιάς επισκεπτόταν το ατελιέ των αδελφών Λεβί, που όμως λίγο αργότερα έκλεισε κι έτσι στράφηκε προς το ατελιέ του Ζιλμπέρ. Όταν μάζεψε λίγα χρήματα, έδωσε εξετάσεις στη Σχολή Καλών Τεχνών.
Το 1862 γράφτηκε στο ατελιέ των Ερλ Σινιόλ και Μαρκ-Σαρλ-Γκαμπριέλ Γκλαιρ. Εκεί γνώρισε τους Κλοντ Μονέ, Φρεντερίκ Μπαζίλ και Άλφρεντ Σίσλεϋ. Την ίδια περίοδο, εξασφάλισε άδεια για να αντιγράφει έργα άλλων καλλιτεχνών στο Μουσείο του Λούβρου. Το 1867 ένας πίνακάς του με τον τίτλο Λιζ (Lise) έγινε δεκτός στο Σαλόν του Παρισιού. Την περίοδο αυτή θεωρείται πως ο Ρενουάρ επηρεάστηκε σημαντικά από τον Κλωντ Μονέ, πλησιάζοντας ολοένα και περισσότερο προς τον ιμπρεσιονισμό. Κατά πολλούς το διάστημα 1870-1883 αποτελεί τη λεγόμενη «ιμπρεσιονιστική περίοδο» του Ρενουάρ.
Το 1874 συμμετείχε στην πρώτη έκθεση της ομάδας των ιμπρεσιονιστών. Από μία δημοπρασία έργων του έλαβε 1.200 φράγκα κι εγκαταστάθηκε στη Μονμάρτρη. Το 1876 συναντά έναν εκδότη, ο οποίος τον κάνει πλούσιο. Γνωρίζει τον Εμίλ Ζολά.
Τη δεκαετία του 1880, ο Ρενουάρ σταδιακά διαχωρίστηκε από τους υπόλοιπους ιμπρεσιονιστές. Έστησε το ατελιέ του στη Μονμάρτρη το 1880 και γνωρίστηκε με την σύντροφό του και μετέπεια σύζυγό του, Αλίν Σαριγκό. Το 1881 ταξίδεψε στην Αλγερία και κατόπιν στην Ισπανία και την Ιταλία, όπου ήρθε σε επαφή με το έργο του Ραφαήλ από το οποίο επηρεάστηκε βαθιά.
Το 1889 συνάντησε τον μηχανικό Άιφελ και περίπου το 1892 άρχισε να αναπτύσσει παραμορφωτική αρθρίτιδα, νόσο που τον βασάνισε μέχρι τον θάνατό του. Αντιμετώπισε σημαντικό πρόβλημα παραμορφώσεων στα χέρια ενώ σε πιο προχωρημένο στάδιο ένας ώμος του καθηλώθηκε εξαιτίας αγκύλωσης, γεγονός που ανάγκασε τον Ρενουάρ να διαφοροποιήσει την τεχνική του. Παρά τις σωματικές του δυσχέρειες, δεν εγκατέλειψε τη ζωγραφική. Το 1919 είχε την χαρά να δει να εκτίθενται έργα του στο Λούβρο.
Παρουσίαση Λίλιαν Σίμου
