Γράφει ο Ερμής:
«Δεν αντέχω άλλο», διαμαρτυρόταν χθες ο Ζέφυρος.
«Κουράστηκα να βλέπω άσχημες εικόνες. Βία, πόλεμοι, ατυχήματα, τρομοκρατία. Όπου και να βρεθώ υπάρχει πάντα κάτι θλιβερό. Θέλω να δω ή τουλάχιστον να ακούσω κάτι όμορφο. Αμβροσία, πες μας εσύ ένα παραμύθι, όπως τότε που ήμουν παιδί. Σήμερα θέλω να ξεφύγω από όλους και από όλα και να τολμήσω να ονειρευτώ».
Ο Ζέφυρος βολεύτηκε στην πολυθρόνα του και η Αμβροσία ξεκίνησε να διηγείται την ιστορία του παππού του, του αρχηγού των ανέμων.
«Ήταν κάποτε μια περίοδος που ο παππούς σου είχε κουραστεί. Αισθανόταν ότι δεν έκανε τίποτα σημαντικό. Γυρνούσε διαρκώς από περιοχή σε περιοχή, από πόλη σε πόλη, από χώρα σε χώρα και απλώς φυσούσε ασταμάτητα:
«Φου – Φουου – Φουουου………..»
Αποφάσισε λοιπόν να σταματήσει. Ήταν τόσο λυπημένος και απογοητευμένος και ήθελε να μείνει μόνος. Εγκατέλειψε το σπίτι του στο βουνό και κρύφτηκε σε μια σπηλιά στο βάθος του Ωκεανού.
«Εδώ είναι καλά», σκέφτηκε. «Κανείς δεν θα με βρει. Θέλω τόσο πολύ να ησυχάσω.»
Οι μέρες περνούσαν και ο Αγέρας παρέμενε κρυμμένος στη σπηλιά του. Αντί όμως να ηρεμήσει, ένιωθε όλο και πιο δυστυχισμένος. Εντωμεταξύ η απουσία του έγινε αισθητή από τους ανθρώπους. Ήταν ένα παρατεταμένο καλοκαίρι με τέλεια άπνοια. Καθώς δεν φυσούσε καθόλου, δεν έβρεχε και όλα τα χόρτα ξεράθηκαν. Οι πυρκαγιές ξεσπούσαν η μια μετά την άλλη και κατέστρεφαν δάση, καλλιέργειες και σπίτια. Η ζέστη ήταν πλέον αφόρητη και οι άνθρωποι αναστατωμένοι από την ανομβρία και την ξηρασία, προσπαθούσαν να καταλάβουν τι συνέβαινε.
Αναστάτωση επικρατούσε και στη Φύση. Οι Εποχές δεν μπορούσαν να αλλάξουν. Το Καλοκαίρι αδυνατούσε να παραχωρήσει τη θέση του στο Φθινόπωρο. Άρχισαν λοιπόν να αναζητούν τον Αγέρα για να τον πείσουν να επιστρέψει στα καθήκοντά του. Μάταια τον αναζητούσαν για πολλές ημέρες. Κανείς δεν μάντευε την κρυψώνα του και γι’ αυτό δεν μπορούσαν να τον εντοπίσουν πουθενά. Τελικά ένας γλάρος αποκάλυψε το μυστικό και οι Τέσσερις Εποχές βούτηξαν στα βάθη του Ωκεανού και επισκέφθηκαν τον Αγέρα στη σπηλιά του.
«Πρέπει να γυρίσεις», φώναξαν με μια φωνή το Καλοκαίρι, το Φθινόπωρο, η Άνοιξη και ο Χειμώνας.
«Αυτό είναι το καθήκον σου απέναντι σε όλους μας. Δεν γίνεται να εξαφανιστείς.»
Ο Αγέρας δεν τους άκουγε. Ήθελε να μείνει μόνος, μακριά από όλους και από όλα. Οι Εποχές δεν εγκατέλειψαν τη μάχη. Του διηγήθηκαν τα δεινά που είχαν συμβεί κατά την απουσία του. Τον πίεσαν και στο τέλος ο αγέρας εξαναγκάστηκε να υποκύψει και να υπακούσει. Την ίδια κιόλας ημέρα επέστρεψε στο σπίτι του στο βουνό και το επόμενο πρωινό ξανάπιασε δουλειά, όπως παλιά. Στην αρχή φυσούσε ξέπνοα, χωρίς δύναμη, χωρίς όρεξη. Καθώς όμως περνούσε από τα χωριά, άκουσε τους ανθρώπους να γελούν και να λένε:
«Φυσάει, επιτέλους φυσάει!! Μακάρι να γίνει πιο έντονος και πιο δυνατός.»
Ο Αγέρας τότε χάρηκε και για πρώτη φορά ένιωσε χρήσιμος και σημαντικός. Από τη χαρά του φύσηξε πιο δυνατά για να ικανοποιήσει την επιθυμία των ανθρώπων. Σιγά σιγά όλα στη Φύση αποκαταστάθηκαν και βρήκαν τους κανονικούς τους ρυθμούς.
Ο Αγέρας πλέον ήταν ευτυχισμένος. Μέχρι εκείνην τη στιγμή θεωρούσε ότι ήταν άφωνος, αλλά έκανε λάθος. Η φωνή του ήταν δυνατή και σημαντική. Προειδοποιούσε τους ανθρώπους για την αλλαγή των εποχών, συνέβαλλε στη μεταβολή θερμοκρασίας, ήταν αρωγός στις καλλιέργειες. Βέβαια, καθώς ήταν αόρατος για τους ανθρώπους, ποτέ κανείς δεν τον είχε δει και κανένας δεν τον είχε ευχαριστήσει για όσα προσέφερε. Όλοι τον θεωρούσαν δεδομένο. Με την απουσία του, τους έδωσε ένα μάθημα. Όπως ακριβώς γινόταν κάθε φορά που το φύσημά του μετατρεπόταν σε καταστροφικό. Επειδή αυτός ήταν ο τρόπος του να δείξει στους ανθρώπους τα λάθη τους, να τους διδάξει και να τους βοηθήσει να καταλάβουν τι όφειλαν να αποφεύγουν».
Και αφού τέλειωσε την ιστορία της, η Αμβροσία πήγε στην κουζίνα της για να ετοιμάσει τη λιχουδιά που έδινε στο Ζέφυρο, όταν ήταν παιδί.
Συνταγή της Αμβροσίας: Τα μήλα του παραμυθιού
Υλικά:
10 μικρά μήλα (φιρίκια)
10 ξυλάκια για σουβλάκια
Χρωματιστή τρούφα (ροζ – κίτρινη – γαλάζια – κόκκινη – πράσινη – άσπρη)
500 γραμμάρια σοκολάτα κουβερτούρα
1 κουταλιά φρέσκο βούτυρο
½ φλιτζανάκι του καφέ κονιάκ
Λίγη κανέλα σκόνη
Εκτέλεση:
Πλένουμε καλά τα μήλα και τα σκουπίζουμε. Καρφώνουμε κάθε μήλο σε ένα ξυλάκι. Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί και αποσύρουμε από τη φωτιά. Ρίχνουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε καλά. Προσθέτουμε το κονιάκ και την κανέλα και ανακατεύουμε. Βουτάμε ένα – ένα τα μήλα στη σοκολάτα και πασπαλίζουμε με την τρούφα. Τα αφήνουμε όρθια σε ένα βάζο για να στεγνώσουν και δένουμε από μια πολύχρωμη κορδέλα.
