Με αφορμή την ονομαστική μου εορτή εψές, του κρυφού ονόματός μου (είμαι και Παρασκευή) θα θελα να μοιραστώ μαζί σας τις σκέψεις μου περί ευχών.
Οι ευχές παίδες και κόρες, είναι μεγάλη υπόθεση. Είναι μικρές επικλήσεις και παρακλήσεις στο Υπέρτατο Ον, στον Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος, στον Θεό, στο σύμπαν το ίδιο, για την ευημερία κάποιου τρίτου.
Όταν λέμε και γράφουμε ευχές, ή αντευχόμαστε, η βόλτα που κάνουν οι λέξεις, είναι τριγωνική.
Πρώτα βγαίνουν από το στόμα ή από το χέρι μας, πάνε προς τα πάνω, και μετά κατευθύνονται στον εορτάζοντα.
Οι ευχές, έχουν μεγάλη δύναμη κι ενέργεια μέσα τους.
Η ώρα που θα αφιερώσεις για ένα “χρόνια πολλά” δεν είναι τίποτα μπροστά στην ενέργεια που σου επιστρέφεται.
Γι αυτό κι οι περισσότεροι από μας, υποσυνείδητα ίσως, δεν μένουν σε ένα απλό “ευχαριστώ”, αλλά αντιγυρίζουν την ευχή, αντευχόμενοι κάτι, σε εκείνον που τους ευχήθηκε.
Για να γίνει ένας πλήρης κύκλος ενέργειας.
Μου δώσατε πολλή μεγάλη δύναμη με τις ευχές σας.
Σας ευχαριστώ όλους σας, και σας εύχομαι με τη σειρά μου, κάθε ευτυχία, υγεία, και διαύγεια στο νου σας.
Να είστε πάντα καλά, να με ανέχεστε και να σας αγαπώ.
