Γράφει ο Ερμής.
«Με το ρολόι του παππού σου ασχολείσαι πάλι, Ερμή;» με ρώτησε ο Ζέφυρος, καθώς με είδε να γυαλίζω προσεκτικά το χρυσοποίκιλτο ρολόι τσέπης, που μου άφησε ο παππούς μου.
«Ναι, Ζέφυρε, αφού ξέρεις ότι για εμένα είναι πολύ σημαντικό, γιατί συνδέεται με όμορφες αναμνήσεις».
«Χμ! Είναι παράξενο πώς τα αντικείμενα δένονται με τη μνήμη μας. Κι εγώ αυτήν τη στιγμή, καθώς σε κοιτάζω, θυμήθηκα την επανάσταση των ρολογιών».
«Ποια επανάσταση;»
«Δεν σου έχω μιλήσει ποτέ γι’ αυτήν, είναι όμως μια ιστορία ταυτόχρονης ήττας και νίκης.
Ήταν κάποτε ένα μεγάλο κατάστημα, που πουλούσε ρολόγια. Οι πελάτες του μπορούσαν να βρουν ότι είδος ρολογιού ήθελαν. Ρολόγια χειρός, τσέπης, επιτραπέζια, κούκους, νέας ή παλιάς τεχνολογίας και άλλα πολλά. Οι υπάλληλοι δέχονταν ακόμη και παραγγελίες και καθώς δημιουργούσαν τα ωραιότερα ρολόγια που υπήρχαν στην αγορά, σύντομα θεωρούνταν οι καλύτεροι στο είδος τους.
Το κατάστημα ήταν χωρισμένο σε τμήματα και σε ένα από αυτά, τοποθετούσαν τα πιο πρωτότυπα ρολόγια. Ο υπεύθυνος ωρολογοποιός αγαπούσε πολύ τη δουλειά του και φρόντιζε να λειτουργούν όλα άψογα. Καθάριζε καλά τους μηχανισμούς και ρύθμιζε κατά τέτοιον τρόπο τα ρολόγια, ώστε ο χτύπος τους να είναι εύρυθμος και μελωδικός. Όλοι ενθουσιάζονταν να τα ακούν και εντυπωσιάζονταν από τον εξαίσιο συγχρονισμό τους.
Κάποια στιγμή όμως, ο ωρολογοποιός έφυγε και ο αντικαταστάτης του αποφάσισε να αλλάξει τη συνήθεια του προκατόχου του να ενσωματώνει τα νέα ρολόγια στο σύνολο. Κάθε φορά που παραλάμβανε ένα καινούριο, έβαζε, στα κρυμμένα ράφια, ένα από τα παλιά. Ταυτόχρονα, άπειρος και κοντόφθαλμος, εστίαζε την προσοχή του σε κάθε ρολόι ξεχωριστά.
Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα, όλα τα παλιά ρολόγια είχαν αποσυρθεί και τα νέα λειτουργούσαν μεν σωστά, αλλά άρρυθμα, ασυγχρόνιστα και μεμονωμένα. Πλέον κανένας από τους πελάτες δεν πήγαινε στο τμήμα για να ακούσει τη μελωδία τους.
Οι ιδιοκτήτες του καταστήματος κατάλαβαν το σφάλμα του νέου υπαλλήλου και του ζήτησαν να επαναφέρει την τάξη.
Εκείνος αναγκαστικά υπάκουσε, αλλά ουδείς είχε σκεφτεί την αντίδραση των παλιών ρολογιών».
«Τι εννοείς, Ζέφυρε;»
«Όταν μετέφεραν τα παλιά ρολόγια στα ράφια, αθέατα από τους πελάτες, εκείνα στην αρχή απογοητεύτηκαν. Αναρωτιόντουσαν ποιο ήταν το λάθος τους και τιμωρήθηκαν. Νόμιζαν πως έφταιξαν σε κάτι. Γρήγορα όμως συνειδητοποίησαν ότι η αιτία δεν ήταν αυτά, αλλά η μειονεξία του νέου ωρολογοποιού. Προχώρησε σε αλλαγές για δυο λόγους. Πρώτον γιατί ήθελε να δώσει το δικό του στίγμα στο χώρο και δεύτερον γιατί φοβήθηκε ότι τα παλιά ρολόγια δεν θα υπάκουαν στους δικούς του χειρισμούς.
Επαναφέροντας τα στις προθήκες τους, εκείνα προχώρησαν στη δική τους επανάσταση. Λειτουργούσαν κανονικά, αλλά ποτέ δεν παρήγαγαν την παλιότερη μελωδία τους. Αυτήν την φύλαξαν για τις ώρες που όλοι έφευγαν από το κατάστημα κι έμεναν μόνα. Τότε μόνο επέτρεπαν στους μαγευτικούς τους ήχους να πλημμυρίσουν τον χώρο και να τέρψουν τους άψυχους ακροατές τους. Ήταν η μικρή, άτυπη, δική τους εξέγερση».
Συνταγή της Αμβροσίας: Ρολόι
Υλικά:
Παντεσπάνι:
8 αυγά
300 γραμμάρια ζάχαρη
300 γραμμάρια αλεύρι, που φουσκώνει μόνο του
½ κουταλάκι του γλυκού βανίλια
Κρέμα:
200 γραμμάρια γάλα
1 ολόκληρο αυγό
Λίγη βανίλια
1 κουταλάκι βούτυρο
4 κοφτές κουταλιές της σούπας κορν φλάουρερ
2 κουταλιές της σούπας κακάο
Εκτέλεση:
Παντεσπάνι:
Σ’ ένα μπολ, χτυπάμε χωριστά τους κρόκους με τη ζάχαρη και τη βανίλια. Σε άλλο μπολ χτυπάμε τα ασπράδια μαρέγκα. Προσθέτουμε σταδιακά τη μαρέγκα στο πρώτο μίγμα, εναλλάξ με το αλεύρι. Ανακατεύουμε ελαφρά για να ομογενοποιηθεί και ρίχνουμε το μίγμα σε στρογγυλό, βουτυρωμένο και αλευρωμένο ταψί. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο (όχι στον αέρα) στους 180΄- 250΄. Σε περίπου 20΄- 25΄ δοκιμάζουμε με την άκρη ενός μαχαιριού για να δούμε εάν ψήθηκε το παντεσπάνι. Το βγάζουμε από το φούρνο, το αναποδογυρίζουμε σε πιατέλα και αφήνουμε να κρυώσει.
Κρέμα:
Χτυπάμε το αυγό και το τοποθετούμε σε ένα κατσαρολάκι με τα υπόλοιπα υλικά. Ψήνουμε την κρέμα, ανακατεύοντας διαρκώς για να μην κολλήσει. Προσέχουμε να μην γίνει σφιχτή.
Χωρίζουμε το παντεσπάνι σε δυο κομμάτια. Τοποθετούμε το ένα κομμάτι σε πιατέλα, στρώνουμε κρέμα και από πάνω τοποθετούμε το δεύτερο κομμάτι. Περιχύνουμε με λευκή λιωμένη σοκολάτα (300 γραμμάρια σοκολάτα, λιωμένη σε μπεν μαρί). Αφήνουμε να κρυώσει και με λιωμένη μαύρη σοκολάτα σχεδιάζουμε, πάνω στη βάση του γλυκού, τους δείκτες του ρολογιού. Στα σημεία, που δείχνουν τις ώρες 3 – 6 – 9 – 12, βάζουμε αποξηραμένες φράουλες.
