Τότε στην εφηβεία με τον κολλητό μου τον… Άρη!
Κάναμε όνειρα!
Αληθινά όνειρα, όπως είναι τα όνειρα των νέων και πολύ νέων ανθρώπων..
…μακριά από την φθορά της… «εμπειρίας»..
Εκείνα λοιπόν τα χρόνια, στα 15 – 16 μας και μετά, που πλησίαζε ο καιρός που, επιτέλους, θα «μεγαλώναμε» και θα μπορούσαμε να κάνουμε τη ζωή που ονειρευόμασταν!
…και… μεγαλώσαμε!
Εκεί, λίγο μετά τα 20, που είχαμε ολοκληρώσει τη στρατιωτική μας θητεία, αρχίσαμε, επιτέλους, να κάνουμε τα βήματα προς την ολοκλήρωση των εφηβικών μας στόχων…
Έκανα λοιπόν το αποφασιστικό βήμα, προς την, πολυπόθητη, ανεξαρτητοποίηση. Νοίκιασα δικό μου σπίτι!
Ένα δωμάτιο, όλο κι όλο, αποτελούμενο από ένα μονό κρεβάτι, μία μικρή ντουλάπα και δύο καρέκλες!
Αυτό ήταν όλο! Ούτε ψυγείο δεν είχε..
Εκείνο το μέρος όμως, ήταν το … αρχοντικό μου!..
Όλο καμάρι λοιπόν, έδειξα το σπίτι μου, στον Άρη!
Τον…. «κολλητό», μου! Τον αδελφό μου, τέλος πάντων, ο οποίος ακόμα έμενε με τους γονείς..
Θυμάμαι τη ζήλεια/φθόνο που σκίασε τα μάτια του Άρη, αλλά έκανα πως δεν το κατάλαβα (άτιμη άρνηση)..
Μεσολάβησαν και άλλα, βήματα, κυρίως δικά μου, τα περισσότερα άτσαλα, προς την πραγματοποίηση των ονείρων μου και κάθε φορά που στραβοπάταγα (πολλές φορές, είναι η αλήθεια), ο Άρης, έδειχνε στεναχωρημένος, αλλά κάθε φορά η ικανοποίηση του, ήταν όλο και πιο έκδηλη, μαζί με τα χαιρέκακα σχόλια του..
Μέχρι που το πήρα απόφαση, μερικά χρόνια και αρκετές στραβές (του) αργότερα, πως πλέον, δεν μπορώ να είμαι φίλος μαζί του..
Ούτε αυτός μαζί μου..
Φυσικά, τα κενά υπάρχουν για να πληρώνονται, για αυτό τη θέση του Άρη κατέλαβε η Σόφι!
Φιλαράκι η Σόφι! Μαζί σε όλα λέμε!!
Ξενύχτια, πιώματα, γκομενιλίκια, βόλτες, αλητείες, στεναχώριες κλπ…
…και άλλα όνειρα..
…εκείνα τα ωραία χρόνια στα 21 – 22 μας, έως τα 28 – 29…
Κάποια στιγμή όμως, ήταν διάχυτο στην «ατμόσφαιρα» πως κάτι δεν πήγαινε καλά..
Πλέον, περισσότερο ανεχόμασταν ο ένας τον άλλο, παρά περνάγαμε καλά ως φιλαράκια..
Μα τι έγινε;!
Απλό!
Η Επιτυχία του σήμερα, αν μείνεις στο ίδιο σημείο, γίνεται η αποτυχία του αύριο!..
Άνθρωπος, σημαίνει «εξελίσσομαι», «βελτιώνομαι» και οι νέοι άνθρωποι αλλάζουν με πολύ γρήγορους ρυθμούς!
Συναναστροφές και σχέσεις που έδειχναν φυσιολογικές και αρμονικές, πλέον δεν είναι!
Απλά γιατί κάποιος, ή κάποιοι αλλάζουν και κάποιοι μένουν στα ίδια!..
Φίλοι αγαπημένοι, πλέον γίνονται τοξικά άτομα, τα οποία μας κρατάνε πίσω, αντί να μας «σπρώχνουν» μπροστά..
Ας τους κρατήσουμε, λοιπόν, μέσα μας, στον παράδεισο των ωραίων μας αναμνήσεων και ας τους κάνουμε μία αξιοπρεπή, νοητική, κηδεία..
…και ας προχωρήσουμε μπροστά! Μας αξίζει…
