1505
Ελαιογραφία σε ξύλο
58 × 43 cm
National Gallery of Art
ΗΠΑ
Ο πίνακας αναπαριστά την Παρθένο Μαρία με τον μικρό Ιησού. Ονομάστηκε έτσι σε αντιπαραβολή με τον πίνακα “la Grande Madonna Cowper” και αποτελεί μέρος των θρησκευτικών έργων του Ραφαέλο.
Με έντονη την επιρροή από την τεχνοτροπία του Ντα Βίντσι, η Παναγία εμφανίζεται με λαμπερά χρώματα, ξανθή, με ένα κόκκινο φόρεμα στο κέντρο του έργου, καθισμένη σε ένα ξύλινο πάγκο. Το μπλε ύφασμα στα γόνατά της προσδίδει πνευματικότητα και η η γλυκύτητα στο πρόσωπο της ιδίας και του μικρού Ιησού, είναι συγκινητικό στοιχείο του έργου.
O Ραφαήλ ή Ραφαέλο Σάντσιο (Raffaello Sanzio, 28 Μαρτίου ή 6 Απριλίου 1483 – 6 Απριλίου 1520) ήταν Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας της ύστερης Αναγέννησης. Υπήρξε ένας από τους επιφανέστερους καλλιτέχνες της εποχής του, του οποίου η φήμη και η αξία ήταν ανάλογες με εκείνες του Μιχαήλ Άγγελου και του Λεονάρντο ντα Βίντσι.
Γεννήθηκε στο Ουρμπίνο και μαθήτευσε αρχικά στο πλευρό του πατέρα του, Τζιοβάνι Σάντσι, και αργότερα εκπαιδεύτηκε στο εργαστήριο του Περουτζίνο. Παράλληλα, ήρθε από νωρίς σε επαφή με κύκλους μορφωμένων ουμανιστών.
Τα πρώιμα έργα του χρονολογούνται στις αρχές του 16ου αιώνα και φιλοτεχνήθηκαν κατά κύριο λόγο στην Περούτζια, πριν εγκατασταθεί στη Φλωρεντία και αργότερα στη Ρώμη. Εκεί ολοκλήρωσε ορισμένα από τα σπουδαιότερα έργα του, μεταξύ των οποίων οι τοιχογραφίες στο Βατικανό. Αυτά τα έργα ακολούθησαν τη λεγόμενη Σχολή των Αθηνών, ως έκφραση κλασικής τέχνης. Ως αρχιτέκτων προσανατολίστηκε στις επιλογές του Ντονάτο Μπραμάντε, μετά τον θάνατο του οποίου ανέλαβε τη διεύθυνση των έργων στην εκκλησία του Αγίου Πέτρου.
Πέθανε απρόσμενα σε ηλικία 37 ετών στη Ρώμη.
Χαρακτηρίζεται ως ένας από τους σημαντικότερους ζωγράφους της Ευρώπης, του οποίο το έργο θαυμάζεται για την καθαρότητα της φόρμας του και τη δεξιοτεχνία του. (βιογραφικό από την Βικιπέντια)
Παρουσίαση: Λίλιαν Σίμου
