Από την Άρια Σωκράτους.
Σε αυτή τη ζωή συμβαίνουν δύο πράγματα. Αυτά που θέλεις πολύ και αυτά που φοβάσαι πολύ.
Συνήθως τα πρώτα ακυρώνουν τα δεύτερα και τα δεύτερα τα πρώτα.
Κάποιες φορές αυτό που θέλεις είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με αυτό που φοβάσαι.
Κάποιες άλλες πάλι, όταν θέλεις κάτι τόσο πολύ, δεν δίνεις δεκάρα για τους φόβους σου.
Τους αψηφάς και τους δίνεις μια κλωτσιά να πάνε πάρα πέρα.
Ακριβώς αυτό μου συνέβη όταν χρειάστηκε να πάρω μια απόφαση ζωής.
Να παραιτηθώ από μια δουλειά στην οποία εργαζόμουν για εννέα ολόκληρα χρόνια και να αλλάξω ήπειρο.
Το σκεφτόμουν από δω, το ανέλυα από κει, προσπαθούσα η ανόητη να πατήσω σε έναν σημαντικό λόγο από τους αμέτρητους που έβρισκαν γονείς, συγγενείς, φίλοι και γνωστοί.
Ήθελα να πάρω την απόφαση κι όλα αυτά που άκουγα με κράταγαν πίσω.
«Πώς θα αφήσεις μια μόνιμη δουλειά και να τρέχεις μετανάστης στα ξένα παιδί μου;».
«Τη σίγουρη δουλειά όταν έχεις τα μυαλά μέσα στο κεφάλι σου, δεν την αφήνεις».
«Τώρα που ήρθε η Τρόικα βρήκες χριστιανή μου την ώρα να παρατήσεις τη δουλειά σου; Το timing σου σπάει κόκαλα».
Ένιωθα ένα ασφυκτικό κλοιό να με πνίγει σαν μέγγενη και να μου διακόπτει την αναπνοή.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ένα βαρύ και ασήκωτο πλάκωμα στο στήθος, το οποίο μου έκανε επίσκεψη με το καλημέρα σας.
Μέχρι που δεν άντεξα άλλο.
Δεν δεχόμουν πια να ακούσω ούτε κουβέντα.
Το βράδυ που πήρα τη μεγάλη απόφαση είδα ένα όνειρο σημαδιακό.
Κέρδισα λέει ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες γόβες, τις οποίες φορούσα και πετούσα.
Πρώτη δουλειά που έκανα μόλις ξύπνησα με την τσίμπλα στο μάτι ήταν να ανατρέξω στον ονειροκρίτη της γιαγιάς μου.
“Παπούτσια: Τα καινούργια παπούτσια σημαίνουν ότι πήρατε σωστές αποφάσεις και ότι βαδίζετε σταθερά προς την ολοκλήρωση των στόχων σας”.
Συνέταξα σε χρόνο dt την επιστολή παραίτησης μου. Λιτή, απλή, σε δύο μόνο παραγράφους.
Από εκείνη τη στιγμή πετούσα σε άλλη διάσταση.
Έκλεισα οριστικά και αμετάκλητα ένα μεγάλο κεφάλαιο της ζωής μου και με παιδιάστικη ορμή είμαι έτοιμη να ανοίξω το επόμενο.
Έτοιμη να ανέβω βουνά και να υπερπηδήσω ό,τι εμπόδιο βρεθεί στο δρόμο μου.
Να το διαλύσω και να μην αφήσω ίχνος ούτε από τη σκόνη του.
Επιτέλους, το βάρος στο στήθος και οι δυσκολίες στην αναπνοή, με αποχαιρέτησαν ανεπιστρεπτί.
Δεν ήταν παρά ένα συνονθύλευμα συμβιβασμών που έκανα όλα αυτά τα χρόνια.
Όλες οι πίκρες και οι προσβολές που κατάπινα και δεν μιλούσα.
Όλες οι υποδείξεις και οι αδικίες που γίνονταν σε βάρος μου κι εγώ έκανα την Κινέζα.
Πόσο μεγάλο λάθος να προβληματίζομαι για την απόφασή μου παρόλα αυτά.
Νερό πρέπει να βάζεις μόνο στο φαΐ και ποτέ στο κρασί της ζωής σου.
Αλλά ακόμα κι εκεί, σε συγκεκριμένες δόσεις.
Τα νερόβραστα φαγητά είναι για τους άρρωστους.
Η νερόβραστη ζωή για κανέναν.
Τίναξε τα φτερά σου καλά να φύγουν τα νερά αν τυχόν είναι μουσκεμένα και πέταξε για εκεί που θέλεις.
Ο φόβος δεν έχει φτερά για να σε ακολουθήσει.
