(Στον άγνωστο στρατιώτη)
Πέρασαν κιόλας τόσα χρόνια
απ΄του θανάτου σου την μαύρη την γιορτή
σαν να σε τύλιξε μέσα στα χιόνια
αιώνια δόξα μα κι΄απέραντη σιώπη
Την μάνα φίλησες στα χέρια
κι΄είπες θα γύριζες ξανά
μόνο δυό μαύρα περιστέρια
γυρίσαν πίσω και είν΄όλα σκοτεινά
Ποιός να το ξέρει που κοιμάσαι
αν θα κρυώνεις τώρα πιά
τον θάνατο σου αν θυμάσαι
και το πως πέθανες φρικτά
Άγνωστος μένεις μές το μνήμα
μακριά απ’την θάλασσα των ζωντανών
μικρή η ζωή σαν ένα κύμα
που τρεμοπαίζει μεταξύ των αστεριών.
Ο Νικηφόρος Βυζαντινός (φιλολογικό ψευδώνυμο του Παναγιώτη Χατζηγεωργιάδη),είναι μέλος της ένωσης μουσικοσυνθετών και πνευματικών δημιουργών Αγγλίας, λογοτέχνης και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στα 1976 στην Αθήνα και έπειτα από το πέρας των εγκυκλίων σπουδών του, σπούδασε οικονομικά και ψυχολογία σε πανεπιστήμια της Αγγλίας, από τις αρχές του 2000 όμως ασχολήθηκε με την παραγωγή μουσικής. Ως λογοτέχνης έχει ήδη διακριθεί επί σειρά ετών στους δελφικούς αγώνες ποίησης που διοργανώνονται από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχνών, αλλά και έχει αποσπάσει πολλά πρώτα και δεύτερα βραβεία από άλλους φιλολογικούς διαγωνισμούς που πραγματοποιούνται στην χώρα.
Εδώ και αρκετά χρόνια, δημοσιογραφεί επάνω σε ζητήματα που αφορούν την τέχνη, τον πνευματικό κόσμο και τα όποια προβλήματα του, ενώ ασχολείται ενεργά με την πολιτική, υπήρξε υποψήφιος βουλευτής και Ευρωβουλευτής καθώς και γενικότερα ενεργός πολίτης, μιάς και θεωρεί πως η ενασχόληση με τα κοινά δεν είναι μόνον δικαίωμα μα και καθήκον σε καιρούς χαλεπούς ιδιαίτερα για τους ανθρώπους του πνεύματος.
