Δεκαετία ’70, εγώ στο δημοτικό και ήμασταν καθοδόν για διακοπές.
Στο «χωριό» φυσικά. Δε μας έπαιρνε για πάρα πάνω, διακοπές σε ξένα μέρη, ξενοδοχεία κι έτσι. Αυτά ήταν για τους «ξένους».
Επίσης, εμείς, με ένα αμάξι 1.100 κυβικών εκατοστών, ήμασταν, σχεδόν, προνομιούχοι. Οι έλληνες εκείνη την εποχή, είχαν αυτοκίνητα 900, 1000, το πολύ 1.100 κυβικών. Οι προνομιούχοι, είχαν 1.300άρια!..
Φυσικά, ούτε λόγος για, υδραυλικά τιμόνια, ηλεκτρικά παράθυρα, κλιματισμό κλπ..
Οι «μεγάλοι» δήλωναν και έδειχναν υπεράνω υλικών αγαθών. «έλα μωρέ! Έχουμε ανάγκη εμείς τα ταξίδια;! Αφού οι ξένοι έρχονται εδώ!. Τι σημασία έχει που αυτοί έχουν καλύτερα αυτοκίνητα; Σημασία έχει που εμείς ζούμε εδώ, στην ομορφότερη χώρα του κόσμου!»
Καλά όλα αυτά, όλες αυτές οι δηλώσεις..
..μέχρι που, το καλοκαίρι, έρχονταν οι «ξένοι», οδικώς με τα αυτοκίνητα τους, στη χώρα μας για διακοπές. Τότε όλοι οι…. Υπεράνω Τ. Κ. (Του Κώλου), έτρεχαν να χαζέψουν τα αυτοκίνητα τους και μετά, όλοι μαζί, σχεδόν εν χορό, να κλαίνε την κακιά τους μοίρα γιατί «εμείς θέλουμε σαράντα μισθούς για να πάρουμε τα γκουβαδάκια που έχουμε για αυτοκίνητα, ενώ αυτοί θέλουν επτά με οκτώ μισθούς για να πάρουν τις αμαξάρες τους! Αυτοί πάνε δύο με τρία ταξίδια το χρόνο, ενώ εμείς το πολύ ένα ταξιδάκι στα δέκα χρόνια!».
Μετά χειμώνιαζε και οι έλληνες βυθίζονταν και πάλι στη λήθη των εξευμενισμών και ανακύκλωναν τις δηλώσεις του τύπου, πόσο υπεράνω είναι..
Έτσι λοιπόν πέρασαν οι δεκαετίες και η κατάσταση στην ελληνική κοινωνία παρέμενε, σχεδόν, ίδια. Ελάχιστα είχαν αλλάξει τα πράγματα. Όλα αυτά μέχρι τα τέλη της 10ετίας του ’90..
Τότε, ξαφνικά οι έλληνες απέκτησαν τις δυνατότητες των ξένων!
Ξαφνικά, από τον ένα μήνα στον άλλο (κυριολεκτικά!), ο μέσος έλληνας, θεωρούσε περίπου αδιανόητο να πάρει αυτοκίνητο μικρότερο των 1.600 κυβικών, φουλ έξτρα!
Στην εύλογη ερώτηση του «πούθε τόσος ξαφνικός πλούτος;!», η απάντηση ήταν περίπου «μας τα δίνουν οι ξένοι! Τους τα μασάμε κανονικά των βελανιδοφάγων! Χεχεχε!». Άλλωστε να μην ξεχνάμε πως, όταν εμείς φτιάχναμε Παρθενώνες, αυτοί ζούσαν στα δέντρα, ε;!..
Άσε που οι διακοπές στο χωριό, αντικαταστάθηκαν από διακοπές στον Μαυρίκιο, στο Μπάλι και λοιπούς εξωτικούς προορισμούς!
Τότε, το…δοξασμένο καλοκαίρι του 2004, ήρθε και η εθνική μας ξεφτίλα! Οι έλληνες στηνόμασταν με τα μάτια γουρλωμένα και τα αυτιά τεντωμένα, για να δούμε ποια ήταν η γνώμη των «ξένων» για εμάς! Καμαρώναμε που οι «ξένοι» διεπίστωναν την πρόοδο μας και το διαλαλούσαν τα κανάλια, τα ραδιόφωνα και οι εφημερίδες! «η εικόνα της Ελλάδας άλλαξε!»
Περιμέναμε επιβεβαίωση από αυτούς που μέχρι πρότινος υποτιμούσαμε!
Κάπως έτσι, καμαρώνοντας για την καλή γνώμη των «ξένων», φάνηκε η εθνική μας γύμνια..
…η εθνική μας κουτοπονηριά! «τι σημασία έχει που βρίσκουμε τα χρήματα;! Εμείς είμαστε έξυπνος λαός! Καπάτσοι ρε παιδί μου! Άσε τους ξένους να δουλεύουν και να μας ζουν!..»
Κάπως έτσι, με τα ψέματα και με τα δεκανίκια των «ξένων», φτάσαμε στην κρίση..
Τότε οι έλληνες, συνεπείς στην ….. παράδοση (μας), βρήκαμε τους υπαίτιους της κρισάρας που περνάμε.
Τους… «ξένους» φυσικά, που μας ζηλεύουν και μας φθονούν που ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου! «έχουν αυτοί τις θάλασσες μας, τα βουνά μας, το κλίμα μας;!»..
Ναι! Τα έχουν κορόιδο έλληνα! Δικά τους είναι!
Γιατί αυτοί οι …. βελανιδοφάγοι, που έρχονται για 10 – 15 μέρες στην πατρίδα σου, απολαμβάνουν το 100% της ομορφιάς του τοπίου!
Γιατί αυτοί στις πατρίδες τους, τα προβλήματα τους τα έχουν λυμένα, ή έστω δρομολογημένα!
Γιατί εσύ ζεις με το καθημερινό άγχος, ακόμα και στις διακοπές σου, για όλα αυτά που έχεις να πληρώσεις και για όλα αυτά που σου έκοψαν και που θα σου κόψουν!..
Τέλος, γιατί εσύ Έλληνα, επέλεξες να άγεσαι και να φέρεσαι με αυταπάτες..
