Οι άλλοι φταίνε, που κοιμάσαι σε ένα υπέρδιπλο, άδειο στρώμα!
Οι άλλοι που δε σε νοιώθουν..
Οι άλλοι φταίνε, που είσαι μόνιμα σε μία επαγγελματικοοικονομική φθορά/αφθαρσία.
Οι άλλοι που δε σε καταλαβαίνουν..
Οι άλλοι φταίνε, που περνάς τις μέρες σου, τα Σαββατοκύριακα σου, τις νύχτες σου, μέσα στη μοναξιά.
Παρέα με ένα βιβλίο, ένα περιοδικό, την οθόνη του υπολογιστή, την τηλεόραση.
Οι άλλοι που δεν είναι του «επιπέδου» σου…
Ακόμα χειρότερα, με τη χειρότερη μορφή μοναξιάς.
Αυτή που είσαι μέσα σε κόσμο.
Μέσα σε γνωστούς, αλλά κανένας φίλος..
Περνάει ο καιρός και εσύ σπαταλιέσαι σε ανούσιες παρέες, σε αδιέξοδες σχέσεις, σε δουλειές χωρίς μέλλον.
Ποιος φταίει για αυτό;!
Μα, οι «άλλοι» φυσικά!
Αυτοί οι «άλλοι», που άλλη δουλειά δεν έχουν, παρά ασχολούνται μόνο με εσένα και πως θα σε μειώσουν, εκμεταλλευτούν, καταστρέψουν..
Άκουσα μία ιστορία πριν λίγες μέρες.
Όταν οι Θεοί δημιούργησαν τον άνθρωπο, με την τεράστια γνώση και άρα δύναμη τους, προβληματίστηκαν για το που θα κρύψουν αυτή τη δύναμη, έτσι ώστε ο άνθρωπος να μην τη βρει και γίνει και αυτός, το ίδιο δυνατός.
Για να μη γίνει και αυτός Θεός..
«Να την κρύψουμε σε έναν μακρινό πλανήτη», είπε ένας. «Όχι» του απαντάν οι άλλοι. «ο άνθρωπος είναι ταξιδευτής και κάποια στιγμή θα φτάσει τον πλανήτη και θα βρει τη δύναμη!»
«Να την κρύψουμε στα βάθη του βαθύτερου ωκεανού», λέει ένας άλλος..
«Όχι!» λένε οι υπόλοιποι. «Ο άνθρωπος είναι ερευνητής και θα φθάσει κάποτε στα βάθη του ωκεανού και θα βρει τη δύναμη!»
Τότε κάποιος μάγκας Θεός, έριξε την ιδέα..
«Να τη βάλουμε μέσα του! Στην ψυχή του! Εκεί αποφεύγει να ψάξει ο άνθρωπος!»
Μαντέψτε τελικά τι αποφάσισαν οι Θεοί!
Τελικά, όχι!
Δε φταίνε οι άλλοι παλιομαλάκα!!…
