Από τη Νίτσα Μανωλά 
Τους τελευταίους μήνες έχω την μεγάλη χαρά και τιμή να φιλοξενώ στη στήλη μου συγγραφείς από όλη την Ελλάδα και την Κύπρο, οι οποίοι δέχονται να ανοίξουν τα παραθυρόφυλλα της ψυχής τους αφήνοντας μας να κοιτάξουμε μέσα. Στην σημερινή μας συντροφιά μια υπέροχη κυρία από την Κύπρο. Ένας άνθρωπος με ευγενική και ευαίσθητη ψυχούλα την οποία μας χαρίζει απλόχερα. Γιατί ένας άνθρωπος που γράφει δίνει μικρά κομμάτια της ψυχής του σε εμάς τους αναγνώστες. Μοιράζετε ανησυχίες, προβληματισμούς μοιράζεται ακόμα και την αγάπη του… Μαζί μας, λοιπόν, σήμερα η υπέροχη Μαρία Πέττα σε ένα «μοίρασμα» ψυχης!
Ν.Μ. Μαρία μου, θα ήθελα να σε καλωσορίσω στο Pull UR Trigger και να σε ευχαριστήσω που δέχτηκες, με μεγάλη χαρά, να μας μιλήσεις για τη δουλειά σου, τη συγγραφή και την… Μαρία!
Μ.Π. Καλώς σας βρήκα! Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση και την τιμή να φιλοξενηθώ στην υπέροχη σελίδα σας!
Ν.Μ. Θέλοντας να σε γνωρίσει καλύτερα το αναγνωστικό κοινό- της Ελλάδας/Κύπρου αλλά και της ομογένειας- πες μας κάτι για σένα που νομίζεις πως θα πρέπει να γνωρίζει κάποιος όταν σε συναντήσει για πρώτη φορά. Τι απεχθάνεσαι, ας πούμε, και τι αγαπάς;
Μ.Π. Πιστεύω πως είμαι αρκετά φιλική και δεκτική σαν άτομο. Αγαπώ την ειλικρίνεια, τους αυθεντικούς ανθρώπους, αυτούς που σε κοιτάνε στα μάτια και μπορείς να διακρίνεις τη ζεστασιά τους. Απεχθάνομαι τους δήθεν και τους αυλοκόλακες.
Ν.Μ. Ποιο θεωρείς πως είναι το μεγαλύτερο προτέρημα σου και ποιο το μεγαλύτερο ελάττωμα σου;
Μ.Π. Έχω μεγάλο πείσμα και το θεωρώ κάποιες φορές προτέρημα και άλλες φορές ελάττωμα. Επίσης εμπιστεύομαι εύκολα, αλλά δύσκολα μπορεί κάποιος να με ξεγελάσει.
Ν.Μ. Είσαι μια γυναίκα της σύγχρονης εποχής. Πέρα από τα όμορφα ταξίδια του μυαλού που κάνεις ποια είναι η καθημερινότητα σου;
Μ.Π. Όπως όλες μας, είμαι κι εγώ σ’ ένα συνεχές τρέξιμο για να προλάβω να κάνω τα πάντα. Το καλό είναι πως δεν αγχώνομαι πια, αφού έχω μάθει να θέτω προτεραιότητες.
Ν.Μ. Με τι ασχολείσαι όταν δεν γράφεις;
Μ.Π. Με πολλά και ουσιαστικά πράγματα, όπως το να αφιερώνω χρόνο στην οικογένεια μου και στους φίλους μου, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό στη ζωή μου.
Ν.Μ Πότε και πώς ξεκίνησες να βάζεις τα ‘’ταξίδια’’ σου στο χαρτί;
Μ.Π. Το 2012 κυκλοφόρησε το πρώτο μου βιβλίο, όμως ξεκίνησα να γράφω από πολύ πιο νωρίς. Αρχικά, η ιστορία δημιουργείται και σχεδόν ολοκληρώνεται στο μυαλό μου, κι έπειτα έρχεται η στιγμή που την αφήνω να βγει προς τα έξω, μέσα από τη γραφή.
Ν.Μ. Καταφέρνεις να ξεκλέβεις χρόνο για τη μοναχική διαδικασία της συγγραφής;
Μ.Π. Όταν γράφω απομονώνω το μυαλό μου, δεν με επηρεάζουν οι εξωτερικοί κραδασμοί. Αυτό δεν είναι απαραίτητα καλό, επειδή καμιά φορά χρειάζεται να με φωνάξουν πολλές φορές για να ανταποκριθώ. Γι’ αυτό προτιμώ να γράφω τις στιγμές που είμαι μόνη, ώστε να μην επηρεάζω τους ανθρώπους μου.
Ν.Μ. Τι σημαίνει για σένα συγγραφή;
Μ.Π. Ταξίδι του μυαλού, αποφόρτιση, ανάμικτα συναισθήματα, μια μικρή απόδραση απ’ τις σκοτούρες της καθημερινότητας.
N.M. «Τα μάτια που νοστάλγησα» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΞΗ. Μίλησε μας για το τι πραγματεύεται.
Μ.Π. Πραγματεύεται την αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα όρια της δικής μας πραγματικότητας. Την ψυχική δύναμη που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος, όταν η ζωή γίνει άδικη και του ανατρέψει τα πάντα.
Ν.Μ. Το συγκεκριμένο μυθιστόρημα είναι το πρώτο σου ή έχει εκδοθεί και κάτι άλλο πριν από αυτό; Όταν το ολοκλήρωσες πίστευες ποτέ πως θα το έβλεπες τυπωμένο;
Μ.Π. Είναι το δεύτερο εκδομένο μυθιστόρημα μου. Το πρώτο έχει τίτλο «Η συνοδεία των ψυχών» και εκδόθηκε στην Κύπρο, δυστυχώς όμως δεν κυκλοφορεί πια. Η αλήθεια είναι πως όταν τελειώνεις ένα έργο και είναι το πρώτο σου, χρειάζεται θάρρος ώστε να αποταθείς σε εκδοτικό για να εκδόσεις. Φυσικά εξαρτάται πάντα από τον χαρακτήρα. Προσωπικά ήμουν κατατρομαγμένη, δεν ήξερα πώς θα με αντιμετώπιζαν, αφού ήταν η πρώτη φορά που ερχόμουν σ’ επαφή με τον κόσμο της συγγραφής. Τώρα όμως είμαι πιο δυνατή. Ειλικρινά, η χαρά μου όταν το είδα τυπωμένο ήταν απερίγραπτη!
Ν.Μ. Τους ήρωες σου, τους… ‘’πήγαινες’’ εσύ ή κάποια στιγμή σε ‘’πήγαιναν’’ εκείνοι εκεί που ήθελαν;
Μ.Π. Πάντα ξεκινάω με μια ολοκληρωμένη εικόνα που έχω στο μυαλό μου, όμως στην πορεία αυτή η εικόνα ανατρέπεται και μπορεί να αλλάξει εντελώς. Τώρα αν αυτό το κάνω εγώ η ίδια ή με καθοδηγούν οι ήρωες μου, δεν το έχω ξεκαθαρίσει ακόμα και ίσως να μην το μάθω ποτέ. Μ’ αρέσει αυτή η διαδικασία, έστω κι αν κάποιες φορές ξεφεύγει και με μπερδεύει.
Ν.Μ. Έχεις ταυτιστεί με κάποιον από αυτούς για κάποιο λόγο;
Μ.Π. Την ώρα της συγγραφής είμαι υποχρεωμένη να ταυτίζομαι με όλους τους ήρωες μου ανεξαιρέτως. Γίνομαι ένα μ’ αυτούς ώστε ν’ αποδώσω όσο καλύτερα μπορώ την προσωπικότητα και τα συναισθήματα τους. Πιστεύω πως είναι ο μόνος τρόπος ώστε να τους δώσω πνοή και να ζωντανέψουν μέσα από τις σελίδες του βιβλίου. Να μπορούν να αγγίξουν τον αναγνώστη και να μη φαίνονται κάλπικοι.
Ν.Μ. Πόσα χρόνια είσαι στον χώρο των εκδόσεων; Τι έχεις δει να αλλάζει και τι πιστεύεις πως παραμένει το ίδιο στα εκδοτικά δρώμενα; Μίλησε μας λίγο και για τη δική σου εμπειρία με τον εκδοτικό χώρο.
Μ.Π. Έχω εκδώσει μόνο δύο βιβλία, γι’ αυτό δεν είμαι τόσο έμπειρη στον τομέα των εκδόσεων. Απ’ αυτά που είδα μέχρι τώρα, μπορώ να πω με σιγουριά πως η παγκόσμια κρίση δεν άφησε άθικτο τον κόσμο του βιβλίου, αλλά και της τέχνης γενικότερα. Αυτό που παραμένει ίδιο πιστεύω, είναι η ανάγκη του κάθε συγγραφέα ή καλλιτέχνη να συνεχίσει να δημιουργεί.
Ν.Μ. Πόσο δύσκολο κατά τη δική σου γνώμη είναι για έναν καινούργιο συγγραφέα να αναδείξει τη δουλειά του;
Μ.Π. Πιστεύω πως είναι πάρα πολύ δύσκολο αλλά όχι ακατόρθωτο.
Ν.Μ. Αν σου ζητούσαν να δώσεις μια συμβουλή σε νέους συγγραφείς όπως είσαι και εσύ, που θέλουν να τολμήσουν να εισχωρήσουν στον εκδοτικό χώρο, τι θα τους συμβούλευες να προσέξουν;
Μ.Π. Πρώτα απ’ όλα θα τους έδινα θάρρος, να προχωρήσουν και να εκπληρώσουν το όνειρό τους. Να γράφουν πρώτα γι αυτούς και μετά για τους άλλους. Σίγουρα πρέπει να προσέξουν με ποιους θα συνεργαστούν, να μην είναι ανυπόμονοι, να δέχονται συμβουλές και να ξέρουν πως αν κάποιος τους αρνηθεί, πάντα υπάρχουν κι άλλες πόρτες να χτυπήσουν. Αν οι ίδιοι πρώτα πιστεύουν στη δουλειά και στον εαυτό τους, τότε να μην απογοητεύονται.
Ν.Μ. Με τι άλλο ασχολείσαι εκτός από τη συγγραφή; Ποια άλλη τέχνη θεωρείς πως σε εκφράζει;
Μ.Π. Δεν ασχολούμαι με κάτι άλλο αυτή την περίοδο. Θεωρώ πως μ’ εκφράζει μόνο η συγγραφή.
Ν.Μ. Θεωρείς πως ένα βιβλίο μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή; Υπάρχει κάποιο που έχει επηρεάσει εσένα σαν άνθρωπο;
Μ.Π. Θεωρώ πως μπορεί να σου αλλάξει τον τρόπο σκέψης, ίσως και έκφρασης. Την ίδια τη ζωή δεν πιστεύω πως μπορεί να την αλλάξει ριζικά, μπορεί όμως να την κάνει καλύτερη και πιο ποιοτική.
Ν.Μ. Γράφεις κάτι αυτή την εποχή; Να περιμένουμε κάτι καινούργιο από εσένα σύντομα;
Μ.Π. Ναι γράφω, όμως δεν το βλέπω να τελειώνει πολύ σύντομα.
Ν.Μ. Η Μαρία, μια άδεια βαλίτσα με τι θα την γέμιζε;
Μ.Π. Με όνειρα, στόχους και αγάπη που χωράει παντού!
Ν.Μ. Τι σημαίνουν για σένα:
Οικογένεια- Αξία, αγάπη, σημείο αναφοράς και ασφάλεια
Φίλοι- Μοίρασμα και αποφόρτιση συναισθημάτων, συντροφιά.
Βιβλία- Ταξίδια, γνώση, απόδραση.
Ν.Μ. Θα σε ευχαριστήσω για ακόμα μια φορά και θα σε αποχαιρετήσω, αφού σου ζητήσω να τραβήξεις την σκανδάλη του δικού σου μυαλού και να αφιερώσεις στους αναγνώστες της στήλης μας ένα ποίημα που σε εκφράζει αυτή την εποχή.
Σας ευχαριστώ κι εγώ με τη σειρά μου για τον χρόνο σας! Στοχεύω και οπλίζω λοιπόν!! Μ’ ένα ποίημα που διάβασα πρόσφατα από την μεταξύ άλλων αγαπημένη μου Μαρία Κλεάνθους Κουζαπά!
ΤΟ ΤΑΝΓΚΟ ΤΟΥ ΟΚΤΩΒΡΗ
Σ’ ένα τανγκό στροβιλίστηκε η θύμησή σου απόψε…
Σ’ έφεραν οι νότες, σαν ανελέητα ξεχύθηκαν μελωδικά
τούτη τη δροσερή βραδιά και με ταξίδεψαν.
Σε κάλεσαν οι στίχοι, όταν σαν πύρινες λέξεις
καρφώθηκαν τραυματικά στα μάτια μου, που θόλωσαν.
Σ’ έφερε ο ρυθμός, σαν θώπευσε τ’ αυτιά και την ψυχή μου.
Δεν ήταν δύσκολο…γιατί αντάμα είσαι…μέσα μου.
Κι έτσι όπως έκλεισα τα μάτια και σε είδα, πόνεσα πάλι .
Γιατί εγώ μεγάλωσα καρδιά μου….μόνη
Τότε που εσύ μακριά μου πάγωνες τον χρόνο,
εγώ την έχανα τη νιότη την ανέμελη…
Κι ούτε ένα τανγκό χορέψαμε αγάπη μου.
Ούτε σε τρένο αφήσαμε το ξέγνοιαστο χαμόγελό μας.
Μα ούτε σε καράβι ταξιδέψαμε ποτέ τα όνειρά μας.
Ποτέ σ’ ένα τανγκό δεν κλείσαμε τα μάτια
…για να βυθιστούμε ψυχή μου…
** Το μυθιστόρημα της Μαρίας Πέττα “Τα Μάτια που Νοστάλγησα” κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις ΕΞΗ
