Γράφει ο Ερμής:
Κάποτε θεωρούσα ότι η καταστροφική έξαρση των στοιχείων της Φύσης πηγάζει μόνο από την εκδικητική τους τάση απέναντι στην ανάρμοστη συμπεριφορά των ανθρώπων. Η συμβίωσή μου όμως με τον Ζέφυρο μού απέδειξε ότι γι’ άλλη μια φορά έσφαλα.
Κοντά στο παλάτι του Ζέφυρου υπήρχε ένα αιωνόβιο δάσος, που δυστυχώς κάηκε πριν από λίγους μήνες. Όσα πουλιά και ζώα κατόρθωσαν να γλιτώσουν από την πύρινη λαίλαπα, βρέθηκαν αντιμέτωπα με την πείνα αφού ο κατεστραμμένος χώρος δεν μπορούσε πλέον να τους παρέχει τροφή. Το Κράτος, ανίκανο όπως πάντα να δράσει και να λύσει το πρόβλημα, επέτρεψε σε έναν ιδιωτικό οργανισμό να αναλάβει την προστασία τους. Σύντομα, τα σκιουράκια, τα λαγουδάκια, οι αλεπουδίτσες τα ελαφάκια και όλα τα υπόλοιπα ζωάκια κλείστηκαν σε κλουβιά και μεταφέρθηκαν σε έναν ζωολογικό κήπο.
Απομακρυσμένα πλέον τα ζώα από το δάσος, χωρισμένα από τους φίλους τους και περιορισμένα από τους σιδερένιους φράχτες, τρόμαξαν.
«Γιατί;», αναρωτιόντουσαν. «Γιατί να χάσουμε το σπίτι μας; Τι θα μας συμβεί τώρα;»
Οι απορίες τους λύθηκαν την επόμενη κιόλας ημέρα. Οι φύλακες τα τάιζαν και τα φρόντιζαν, αλλά εκείνα ήταν υποχρεωμένα να ανέχονται την καθημερινή ενοχλητική παρουσία των επισκεπτών. Τα ζώα, δυστυχισμένα, αναπολούσαν τις ευτυχισμένες ημέρες του παρελθόντος.
Ένα σκιουράκι, φίλος του Ζέφυρου, ζήτησε τη βοήθειά του.
«Εσύ που είσαι τόσο έξυπνος, συμβούλευσέ μας. Πες τι να κάνουμε. Σε παρακαλώ».
«Είναι αλήθεια ότι δεν έχετε πολλές εναλλακτικές. Το δάσος καταστράφηκε και εσείς δεν μπορείτε να ζήσετε οπουδήποτε».
«Σε ικετεύω. Δεν αντέχουμε εδώ», ξαναείπε το σκιουράκι.
Ο Ζέφυρος, κατανοώντας τη δύσκολη θέση του φίλου του, υποσχέθηκε να τους βοηθήσει.
Όταν όμως επέστρεψε στο σπίτι και μας διηγήθηκε την ιστορία, παραδέχτηκε ότι δεν ήξερε πώς να τα στηρίξει.
«Γιατί δεν φιλοξενείτε εσείς τα ζώα;» πρότεινε η Αμβροσία.
«Ποιοι εμείς;»
«Εσύ και οι υπόλοιποι άνεμοι. Όλοι έχετε μεγάλους κήπους και καθένας σας ζει σε διαφορετική περιοχή, όπου οι κλιματικές συνθήκες ενδείκνυνται για τις διαφορετικές κατηγορίες ζώων. Μιλήστε επομένως μαζί τους, ρωτήστε ποια θέλουν να φύγουν από τον κήπο και αποφασίστε πού θα μείνει το καθένα. Έπειτα βρείτε απλώς τον τρόπο που θα τα μεταφέρετε».
Η ιδέα της Αμβροσίας ενθουσίασε τον Ζέφυρο και αμέσως επικοινώνησε με τους άλλους ανέμους, που δέχτηκαν με χαρά να βοηθήσουν. Ομοίως και όλα τα ζώα θέλησαν να εγκαταλείψουν την φυλακή τους. Απέμεινε επομένως η υλοποίηση του σχεδίου.
Ο Ζέφυρος συνεννοήθηκε με τους ανέμους και συνεργάστηκαν ώστε ένας μεγάλος τυφώνας να «χτυπήσει» απρόσμενα την περιοχή του ζωολογικού κήπου. Απροετοίμαστοι οι φύλακες και αδύναμοι να αντιδράσουν, προσπάθησαν να προστατευθούν οι ίδιοι, αφήνοντας τα ζώα στην τύχη τους. Η μανία του ανέμου διήρκεσε τόσο όσο χρειαζόταν για να μεταφερθούν τα ζώα στα νέα τους σπίτια.
Κανένας ποτέ δεν κατάλαβε τι συνέβη. Οι υπεύθυνοι του ζωολογικού κήπου πίστεψαν ότι τα ζώα παρασύρθηκαν από τον τυφώνα. Εκείνα είναι πλέον ελεύθερα κι ευτυχισμένα και οι άνεμοι χαίρονται που τους έδωσαν την ευκαιρία να ζήσουν και πάλι στο φυσικό τους περιβάλλον. Τα δικά μου συναισθήματα είναι ανάμεικτα. Από τη μια πλευρά συμμερίζομαι την ευτυχία των νέων φίλων μου και από την άλλη ντρέπομαι που ανήκω σε ένα είδος που δεν σταματά ποτέ να σπέρνει την δυστυχία.
Συνταγή της Αμβροσίας: Γλυκά ζωάκια
Υλικά:
300 γραμμάρια κουβερτούρα σοκολάτα
2 κουταλιές της σούπας βούτυρο
¼ κουταλάκι του γλυκού γαρύφαλλο τριμμένο
1 πρέζα κόκκινο πιπέρι σε σπόρους
Φιστίκι Αιγίνης άψητο (ψιλοκομμένο)
Εκτέλεση:
Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί. Προσθέτουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε καλά. Ρίχνουμε στο μίγμα το γαρίφαλο, το πιπέρι και τα φιστίκια και ανακατεύουμε ξανά. Τοποθετούμε το μίγμα σε φόρμες με σχήματα από ζωάκια και περιμένουμε να κρυώσει. Την επόμενη ημέρα, που τα σοκολατάκια θα έχουν στερεοποιηθεί, τα αφαιρούμε από τις φόρμες και τα τοποθετούμε σε πιατέλα.
