από την Άρια Σωκράτους.
Ο Τάσος Τζιβίσκος είναι ένας νεαρός ηθοποιός με όραμα, υπομονή κι επιμονή να διανύσει τεράστιες κι επίπονες αποστάσεις στον δύσκολο και άκρως απαιτητικό χώρο της υποκριτικής. Έχει συμμετάσχει στις παραστάσεις «Φάντο και Λις» και «Elizadeth», έχει συνεργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη στο ανέβασμα του κλασικού μονολόγου του B.M Koltes «Η νύχτα πριν από τα δάση», ενώ από τις 12 Νοεμβρίου δίνει το δικό του στοίχημα με τη συμμετοχή στην παράσταση «Το Σακάκι που βελάζει» του Στανισλάβ Στρατίεβ στο Θέατρο ΠΚ.
• Είστε ένας ηθοποιός ο οποίος παρά το νεαρό της ηλικίας του έχει εντρυφήσει στο θέατρο κι έχει συμμετάσχει σε αξιόλογες και πολύ απαιτητικές θεατρικές παραστάσεις. Ποιό πιστεύετε πως είναι το στοιχείο που διαφοροποιεί την υποκριτική τέχνη στο σανίδι από την υποκριτική στο τηλεοπτικό στουντιο;
Η τέχνη γενικότερα σαν έννοια αλλά και ειδικότερα το θέατρο και κατ’επέκταση η υποκριτική την οποία εγώ υπηρετώ νομίζω οτι δεν είναι κάτι στο οποίο μπορεί κάποιος να εντρυφήσει. Στη δική μου περίπτωση το νεαρό της ηλικίας μου είναι ένας ακόμη παράγοντας που συνηγορεί σε αυτό. Αντιθέτως το θέατρο και η υποκριτική είναι η τέχνη στην οποία επέλεξα να αφιερωθώ και μέσω αυτής μέσα από έρευνα και αφοσίωση να μπορέσω να γίνω καλύτερος ηθοποιός και κατ’ επέκταση άνθρωπος. Σχετικά με την ερώτηση σας για την υποκριτική στο σανίδι και το τηλεοπτικό στούντιο, χωρίς να μπω σε τεχνικές λεπτομέρειες, οι διαφορές βρίσκονται στους κώδικες. Στις θεατρικές σκηνές πρέπει να βρεις τη χρυσή τομή της αμεσότητας και της απεύθυνσης και προς τον εκάστοτε συμπαίκτη σου αλλά και προς το κοινο που βρίσκεται στο θέατρο. Απευθύνεσαι σε ένα κοινο πολλών ανθρώπων ωστόσο πρέπει να παίζεις για όλους αλλά και για κάθε έναν ξεχωριστά. Στο τηλεοπτικό στουντιο όλα έχουν να κάνουν με εσενα και τον συμπαίκτη σου, τη σχέση που αναπτύσσεται ανάμεσα σας, την αμεσότητα, τη στιγμή γενικότερα. Όλο αυτό είναι υπεύθυνη να το καταγράψει η κάμερα.
• Συμμετέχετε στην παράσταση «Το Σακακι που Βελάζει» του Στάνισλαβ Στράτιεβ στο Θέατρο ΠΚ και παρά το πολύ σύντομο χρονικό διάστημα που ανέβηκε, έχει ήδη αποσπάσει εξαιρετικές κριτικές. Μιλήστε μας για τη συνεργασία σας αυτή και τον ρόλο που υποδύεστε στο έργο.
Με την Seveneleven και κατ’ επέκταση τον Νότη και την Κωνσταντίνα είναι η πρώτη φορά που συνεργάζομαι. Είχα δει δουλειές των παιδιών και ήξερα ότι πρόκειται για μία οργανωμένη εταιρεία θεάτρου με ωραία αισθητική και αγάπη για αυτό που κάνουν. Όταν με επέλεξαν και μου εξήγησαν το πως ακριβώς έχουν στο μυαλό τους το συγκεκριμένο project η αλήθεια είναι πως ενθουσιάστηκα. Ήταν σαν ταινία του Wes Anderson, μια γρήγορη σε εξελιξη και ρυθμο ιστορία, με πολλα κωμικα στοιχεία, με διάθεση να σατυρίσει ένα από τα πλέον διαχρονικα θέματα, αυτό του παραλογισμού της γραφειοκρατείας (σε πρώτο επίπεδο). Όταν μπήκαμε στις πρόβες ο ενθουσιασμός τροφοδοτήθηκε ακόμα περισσότερο γιατί πέραν της οργάνωσης που επικράτησε καθ’ όλη τη διάρκεια και της απίστευτης ενέργειας απ όλους ηθοποιους και συντελεστές ανεξερέτως, είδα ότι όλο αυτό που μου είχε περιγράψει ο Νότης άρχισε να παίρνει σάρκα και οστά πολύ γρήγορα, πράγμα το οποίο μας απελευθέρωσε και δημιουργικά μας έδωσε φτερά. Τα υπόλοιπα είναι γεγονός, η παράσταση ανέβηκε και ο κόσμος αλλά και οι κριτικοί όπως είπατε και εσείς την αγκάλιασαν με θέρμη. Ο ρόλος που υποδύομαι εγω είναι ο Ευγένιος, παιδικός φίλος του Ιβάν, που μαζί και με τον τρίτο της παρέας, τον Τζόρο, απαρτίζουν το τρίο που καλείται να τα βάλει με το τέρας της γραφειοκρατείας. Ο Ευγένιος είναι ένας άνθρωπος υπομονετικός, μεθοδικός, χαμηλών τόνων, συγκροτημένος, προσηλομένος στο στόχο του. Αρετές οι οποίες θα δοκιμαστούν στο μέγιστο βαθμό σε όλο αυτο το ταξιδι.
• Ποιές θεατρικές παραστάσεις θα επέλεγε να παρακολουθήσει ο Τάσος Τζιβίσκος ως θεατής και γιατί;
Οποιαδήποτε θεατρική παράσταση φτιαγμένη με αγάπη και μεράκι που έχει κάτι να πεί στον θεατή, είτε αυτή στεγάζεται σε ένα υπόγειο 20 θέσεων, είτε σε υπερσύγχρονα θέατρα 1000 και πλέον θέσεων, με αφορά και θα επέλεγα να τη δω. Ευτυχώς στη θεατρική Αθήνα του 2016 οι επιλογές είναι πολλές και η έμπνευση βρίσκεται παντού, το μόνο ζητούμενο είναι ο χρόνος και η ετοιμότητα του θεατή.
• Υπάρχει κάποιος ρόλος ο οποίος αποτελεί για σας όνειρο ζωής;
Όνειρο ζωής είναι να μπορώ να συνεχίσω να βιοπορίζομαι από το επάγγελμα του ηθοποιού στην Ελλάδα του 2016. Όνειρο ζωής είναι να συνεχίσω να μπορώ να επιλέγω τις δουλειές στις οποίες θα ήθελα να συμμετάσχω και όχι να κάνω εκπτώσεις απλά και μόνο για να βιοπορίζομαι και να συνεχίσω να βρίσκομαι στο χώρο. Υπάρχουν ρόλοι που θα ήθελα να εξερευνήσω και να ενσαρκώσω αλλά όχι δεν θα έλεγα οτι κάποιος από αυτούς αποτελεί όνειρο ζωής.
• Ποιός είναι ο ορισμός του ηθοποιού στην Ελλάδα του 2016 εν συγκρίσει με τον ηθοποιό της Ελλάδας του παρελθόντος;
Ο Ηθοποιός όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά παντού φάνταζε ανέκαθεν στο μυαλό μου σαν δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Πρέπει να συνδιάζει τεχνικές αρετές, υπομονή, επιμονή, αλλά και τρομερά αποθέματα ενέργειας για να καταφέρει να αντέξει στο μακρύ και δύσκολο δρόμο που απλώνεται μπροστά του. Στην Ελλάδα του 2016 το μόνο που αλλάζει είναι ότι μεγαλώνει η απόσταση και αυξάνεται συνεχώς η δυσκολία της διαδρομης.
• Αν είχατε την επιλογή να επιδιώξετε μια διεθνή καριέρα στο εξωτερικό, τι θα ήταν αυτό που θα σας έλειπε από την Ελλάδα τόσο επαγγελματικά όσο και προσωπικά;
Αν μου δινόταν η ευκαιρία για μία τέτοια εμπειρία δεν νομίζω ότι επαγγελματικά θα μου έλειπε κάτι από την Ελλάδα. Όσο για το προσώπικο κομμάτι, η αγάπη της οικογένειας και των δικών μου ανθρώπων θα με ακολουθούσε παντού. Οπότε θεωρητικά θα ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία για μένα.
