Του Πάνου Χατζηγεωργιάδη
Μουσικοσυνθέτης, Λογοτέχνης
και Δημοσιογράφος
Θα παρατηρήσει κανείς ολόγυρα, πως ενώ διαβιούμε μιάν εποχή πλήρους σεξουαλικής απελευθέρωσης ως και ελευθεριότητας των ηθών, μιάν εποχή όπου τα πάντα, απο τα ιερά και τα όσια ως και πλέον ευτελή, τίθενται
υπό ισχυράν αμφισβήτηση, πως ο σύγχρονος άνθρωπος παραμένει απελπιστικά μόνος. Θεωρώ πως ένα απο σχήματα – κλειδιά της σημερινής ή οχι και τόσο σημερινής «μοναξιάς των μεγαλουπόλεων», θα πρέπει να
θεωρείται δεδομένα και η παντελής άγνοια του εσώτερου «Εγώ» μας.
Θα έχετε αναρωτηθεί και εσείς ενδεχομένως το ίδιο ερώτημα οχι λίγες φορές, μα ενώ όλοι σχεδόν προβληματίζονται επί αυτού σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του κόσμου μας, ελάχιστοι είναι εκείνοι οι οποίοι θα αποφασίσουν εν τέλλει να δράσουν και να επέμβουν αποφασιστικά αναφορικά με την διαδικασία λύσης τούτου του σύγχρονου γόρδιου δεσμού.
Το σύστημα της παιδείας και ενίοτε το α-παιδείας των σύγχρονων κοινωνιών παίζει έναν τεράστιο ρόλο στο συγκεκριμένο πρόβλημα, την αναζήτηση και την ενσυνείδητη συναίσθηση του «Εγώ». Βλέπετε μπορεί
ίσως να δημιουργεί ένα τέτοιο σύστημα τους ανθρώπους που χρειάζεται η σύγχρονη παραγωγική διαδικασία, με την τέλεια εξειδίκευση, ομως (και αυτό θεωρώ οχι τυχαία), αποφεύγεται τακτικώς και μετ επιμελείας, η ανάπτυξη προσωπικοτήτων, προσωπικοτήτων οι οποίες ανά πάσα στιγμή θα μπορούσαν να δράσουν ανεξάρτητα και έτσι να αποτελέσουν έναν εν δυνάμει κίνδυνο για την «συνοχή» ως την εννοεί το εκάστοτε οικονομικο-κοινωνικο-πολιτικό σύστημα.
Το πραγματικό μας πρόβλημα λοιπόν, το οποίον οφείλουμε να θέσουμε επί τάπητος επιτέλους και να αποφασίσουμε λύσεις επί αυτού, δεν είναι η ροή των πληροφοριών η οποία στις μέρες μας έχει ξεπεράσει κάθε προηγούμενο ανά τους αιώνες, δημιουργώντας πολλών είδους ασυνέχειεςεντός της ανθρώπινης προσωπικότητος, αλλά η διαχείρηση τους. Προκειμένου να διαχειριστούμε όλον αυτόν τον τεράστιον όγκο της πληροφορίας, οφείλουμε να αναπτύξουμε την διάκριση. Διάκριση η οποία οφείλει επίσης, να αποτελεί μεγάλο κομμάτι της εν γένει προσωπικότητας μας.
Αυτό ως προς την εισροή των εξωγενών παραγόντων. Αναφορικά τώρα με το κομμάτι του «Έσω εαυτού» μας, οι σημερινές πιεστικές συνθήκες ζωής, οι αυξημένες τεχνητές μας ανάγκες, ο αποπροσανατολισμός και η πλύση
εγκεφάλου την οποία σε καθημερινή βάση υφίσταται ο άνθρωπος, η ανάγκη για επιβίωση και επί πτωμάτων αν χρειαστεί,η επιβολή απο παιδιά λάθος προτύπων, η ανάπτυξη όλων των άσχημων πτυχών μας και η ατροφία συνάμα
των θετικών μας στοιχείων, όλα σχεδόν αποτέλεσμα του σημερινού«πολιτισμού», αποτελούν μιάν ουσιαστική και καίρια τροχοπέδη, αναφορικά με την αυτοεξέλιξη μας. Δυστυχώς οφείλω να διαπστώσω πως οχι
μόνον δεν αυτοεξελισόμεθα, αλλά τουναντίον οδηγούμαστε με ταχύτατους ρυθμούς, στην αποκτήνωση, στο σκότος εν μέσω των τεχνητών μας λαμπτήρων του τεχνικού πολιτισμού.
Μιάν αποκτήνωση, σερβιρισμένη βεβαίως ως «ελευθερία και δημοκρατία».Το ζήτημα της αυτοεξέλιξης μας αποτελεί καίριο ζήτημα προσωπικής αρμονίας, αν γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτόν μας σε τούτο το προσωπικό μας ταξίδι επί γης, τότε είναι σίγουρο πως θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε οχι μόνον τους γύρω με την πραγματική έννοια της αγάπης και οχι του ωφελιμιστικού «δούναι και λαβείν», αλλά και το περιβάλλον μας, να αγαπήσουμε την ζωή.
Πριν λοιπόν αγαπητέ αναγνώστη ξεκινήσεις για τα μεγάλα λιμάνια των άλλων, οφείλεις να γνωρίσεις με προσωπικό αγώνα ενάντια στις προαναφερθείσες συνθήκες και δυσκολίες, το δικό σου λιμάνι. Εμπρός λοιπόν απέδειξε πρωτίστως σε εσένα, το τι σημαίνει άνθρωπος.
