Γράφει ο Ερμής:
«Πριν πολλά χρόνια», ξεκίνησε να αφηγείται ο Ζέφυρος, «οι κάτοικοι ενός χωριού βρέθηκαν αντιμέτωποι με την πείνα. Η παρατεταμένη καλοκαιρινή ανομβρία και ένα έντονο φθινοπωρινό χαλάζι κατέστρεψαν τις σοδειές και τα κελάρια έμειναν άδεια από προμήθειες.
Πλησίαζαν τα Χριστούγεννα αλλά κανείς δεν είχε εορταστική διάθεση. Πώς να ετοιμαστούν για την γιορτή, αφού δεν μπορούσαν να καλύψουν ούτε καν τις βασικές τους ανάγκες;
Στο χωριό ζούσε και ένα μικρό αγόρι, που περνούσε πολλές ώρες στο δάσος και έπαιζε με τα ζώα.
«Πόσο τυχερά είστε», τους έλεγε. «Εσείς τουλάχιστον μπορείτε ακόμη να βρείτε τροφή και να μην πεινάτε».
Μια μικρή βερβερίτσα λυπήθηκε πάρα πολύ με την κατάσταση των χωρικών και αποφάσισε να τους βοηθήσει.
Τη νύχτα της προπαραμονής των Χριστουγέννων πήγε βαθειά στο δάσος και στάθηκε μπροστά σ’ ένα ψηλό δέντρο, που τα κλαριά του όμως ήταν ξερά.
Έκανε πάρα πολύ κρύο και το φεγγάρι κρυβόταν πίσω από ένα πέπλο ομίχλης.
«Τι ζητάς εδώ;» ρώτησε το δέντρο.
«Θέλω να μου δώσεις τους καρπούς της αφθονίας», απάντησε η βερβερίτσα.
«Κι εγώ τι θα κερδίσω;»
«Τα φύλλα της ευτυχίας», είπε εκείνη και με το ποδαράκι της ακούμπησε στο χαμηλό κλαδί του δέντρου ένα ασημένιο φυλλαράκι.
Ξαφνικά το φεγγάρι ξεπρόβαλλε πίσω από το ομιχλώδες πέπλο κι έλουσε με την λάμψη του το δέντρο. Εκείνο, τυλιγμένο μέσα σε αστερόσκονη, τίναξε μια, δυο, τρεις φορές τα κλαριά του κι έπειτα στάθηκε περήφανο να τα κοιτάζει, καθώς ήταν φορτωμένα με όμορφα κατακόκκινα ρόδια.
«Τώρα θα σου δώσω αυτό που ζήτησες», είπε στην βερβερίτσα και από μια μικρή σχισμή στον κορμό του άφησε να κυλήσουν μπροστά στα πόδια της τέσσερα ασημένια ρόδια.
Η βερβερίτσα τα σήκωσε προσεκτικά, ευχαρίστησε το δέντρο και πήγε στο χωριό. Μόλις έφθασε στο κέντρο της πλατείας, πέταξε δυνατά το ένα ρόδι προς το Νότο, το δεύτερο προς τον Βορρά, το τρίτο προς την Ανατολή και το τελευταίο προς την Δύση. Τα ρόδια χάθηκαν στον ορίζοντα και μετά επέστρεψαν και ταυτόχρονα έσπασαν μπροστά στην βερβερίτσα. Χιλιάδες σπόροι ξεφύτρωσαν από το εσωτερικό τους και αστραπιαία τρύπωσαν μέσα στις αποθήκες, στα κελάρια και στα χωράφια.
Όταν ξύπνησαν το πρωί οι χωρικοί δεν πίστευαν στα μάτια τους. Τα σπίτια τους είχαν γεμίσει από τρόφιμα και τα χωράφια τους ήταν έτοιμα να τους προσφέρουν τις καλύτερες σοδειές που θα μπορούσαν.
Κανείς δεν κατάφερε να εξηγήσει τι συνέβη. Όλοι όμως ήταν χαρούμενοι και εκείνη την χρονιά γιόρτασαν με μεγάλη κατάνυξη, αφού είχαν ζήσει οι ίδιοι το θαύμα των Χριστουγέννων».
Συνταγή της Αμβροσίας: Χριστουγεννιάτικο νέκταρ
Υλικά:
1 λίτρο κόκκινο κρασί (ξηρό – φρουτώδες)
1 ξυλαράκι κανέλλα
1 αστεροειδής γλυκάνισος
3 μοσχοκάρφια
Χυμός από ένα μεγάλο πορτοκάλι
Χυμός από τρία μανταρίνια
Ελάχιστη ζάχαρη
4 φέτες πορτοκαλιού με την φλούδα
1 μανταρίνι σε φέτες (με την φλούδα)
Εκτέλεση:
Τοποθετούμε όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα και τα βράζουμε. Μόλις πάρουν 1 – 2 βράσεις, αφαιρούμε την κανέλα, τον γλυκάνισο και τα μοσχοκάρφια. Ρίχνουμε το κρασί (μαζί με τα φρούτα ) σε κανάτα και το σερβίρουμε χλιαρό.
