από την Άρια Σωκράτους.
“Η ηθοποιία έχει να κάνει με πολύ λεπτά συναισθήματα. Δεν βάζεις μια μάσκα. Κάθε φορά που ένας ηθοποιός παίζει, δεν κρύβεται. Εκθέτει τον εαυτό του.”, είχε κάποτε πει η Γαλλίδα ηιοποιός Ζαν Μορώ.
Ο Δημήτρης Μαμιός είναι ένας νεαρός ηθοποιός με όραμα και ζήλο για την τέχνη του Θεάτρου. Θεωρεί πως η δημιουργική έκφραση του κάθε ανθρώπου πρέπει να διοχετευθεί και πιστεύει πως ενώ ένας άνθρωπος για να ασχοληθεί με το θέατρο, χρειάζεται ευαισθησία, ταυτόχρονα πρέπει να την παραμερίζει για να επιβιώσει επαγγελματικά.
Έχει σπουδάσει στην Ανώτερη Ιδιωτική Σχολή Δραματικής Τέχνης «Βεάκη», ΄φοίτησε στο Τμήμα Εμπορίας και Διαφήμισης του ΤΕΙ Αθηνών και έχει συμμετάσχει σε παραγωγές όπως «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν», «Η χώρα στον πάτο», «Ιστορίες από το Πράσινο βιβλίο» και «Frida’s Pornography». Από τις 12 Νοεμβρίου συμμετέχει στην παράσταση “Το Σακάκι που βελάζει” στο Θέατρο ΠΚ.
1.Έχετε συμμετάσχει σε αξιόλογες παραγωγές όπως «Η παράλειψη της οικογένειας Κόλεμαν», «Η χώρα στον πάτο», «Ιστορίες από το Πράσινο βιβλίο» και «Frida’s Pornography», ενώ αυτή την περίοδο συμμετέχετε στην παράσταση «Το Σακάκι που βελάζει» στο Θέατρο ΠΚ. Με ποιά κριτήρια επιλέγετε τις παραστάσεις στις οποίες θα συμμετέχετε;
Η επιλογή μιας παράστασης είναι κάτι που πρέπει να το προσέχεις σαν καλλιτέχνης. Πρώτα πρώτα πρέπει να εμπιστεύεσαι τόσο τον σκηνοθέτη(κατά κύριο λόγο) όσο και τους υπόλοιπους ηθοποιούς. Ότι μπορείτε να επικοινωνήσετε σε καλλιτεχνικό επίπεδο και ότι μπορείτε μαζί να ολοκληρώσετε ένα συγκεκριμένο καλλιτεχνικό όραμα. Γενικώς, θέλω να έχω ένα όραμα για την Τέχνη του θεάτρου, το οποίο δεν σταματάει απλώς στο ανέβασμα της παράστασης. Πάνω από όλα είμαστε άνθρωποι και αυτό, κατά την άποψή μου, πρέπει να γίνεται σεβαστό. Το θέατρο είναι κατά βάσιν μια ανθρωπιστική τέχνη. Επίσης, πρέπει να γινόμαστε σεβαστοί ως επαγγελματίες και όχι ως «ψωνάρες» που κάνουν το κέφι τους. Μου έχει τύχει να πάω σε παράσταση στην οποία, όχι απλώς δεν πληρώθηκα ποτέ, αλλά υπήρχε μια απαξίωση τόσο ως προς τη δουλειά μου όσο και ως άνθρωπο. Βέβαια, ως επαγγελματίας, εννοείται ότι και από μεριάς μου είμαι απαιτητικός με τον εαυτό μου, προσπαθώ να είμαι απόλυτα συνεπής και το σημαντικότερο είναι να μην δημιουργούνται κόντρες μεταξύ συνεργατών. Είναι ομαδική δουλειά.
2. «Το Σακάκι που βελάζει» του Στανισλάβ Στρατίεβ πραγματεύεται το θηρίο της γραφειοκρατίας που καταδυναστεύει τους πολίτες και τους εγκλωβίζει σε βασανιστικά αδιέξοδα. Σε ποιό βαθμό ταυτίζεται η υπόθεση της παράστασης με τα γραφειοκρατικά αδιέξοδα που καλείται να αντιμετωπίσει ο μέσος Έλληνας πολίτης;
Νομίζω ότι αυτό είναι το απόλυτο σημείο ταύτισης του έργου με οποιονδήποτε Ελληνα πολίτη που θα παρακολουθήσει το έργο. Όλοι έχουμε ιστορίες απίστευτες να διηγηθούμε από το «τέρας» της γραφειοκρατίας. Καταντάει τραγελαφικό το πως παραμερίζεται ο άνθρωπος μπροστά στα έγγραφα.
3. Πόσο δύσκολο είναι για ένα νεαρό ηθοποιό να βρει επαγγελματική στέγη στην Ελλάδα του 2016; Είναι εφικτό να βιοποριστεί μόνο από το θέατρο ή την τηλεόραση;
Είναι κάτι πολύ δύσκολο και , δυστυχώς, το θέμα είναι ότι δεν έχει πάντα να κάνει με το πόσο συνεπής, δημιουργικός, ή , αν θέλετε, ταλαντούχος ηθοποιός είναι κάποιος. Είναι ένα σύστημα, στο οποίο υπάρχουν εκατομμύρια ηθοποιοί και ελάχιστη απορροφησιμότητα. Επίσης, το χειρότερο είναι για ανεξάρτητες ομάδες που προσπαθούν με ευσυνειδησία να ενταχθούν στο χώρο του θεάτρου και να προτείνουν κάτι νέο καλλιτεχνικά, οι οποίες όχι μόνο δεν τυχαίνουν καμίας υποστήριξης, αλλά αντίθετα σαμποτάρονται. Τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα λόγω της κρίσης, η οποία τοποθετεί το θέατρο στα είδη πολυτελείας.
4. Έχετε ποτέ μετανιώσει για μια επαγγελματική επιλογή που κάνατε στο παρελθόν;
Όχι, δε θεωρώ ότι έχω κάνει κάτι «λάθος». Τα πάντα αποτελούν εμπειρίες τα οποία σε εξελίσσουν. Από τα πάντα μπορείς να «πάρεις» κάτι καλό.
5. Τι συμβουλή θα δίνατε σε ένα νέο παιδί που έχει ως όραμα της ζωής του να ασχοληθεί με την υποκριτική; Θα τον αποτρέπατε ή θα τον ενθαρρύνατε;
Φυσικά θα το προέτρεπα. Δε μου αρέσει καθόλου η ιδέα του ελιτισμού στην Τέχνη. Όλοι οι άνθρωποι έχουμε τη δημιουργική έκφραση που πρέπει να διοχετευθεί. Από εκεί και πέρα, βέβαια, είναι σημαντικό τι προσδοκίες έχει κάποιος από αυτό. Είναι ένα πολύ δύσκολο επάγγελμα το οποίο, πέραν του ταλέντου, χρειάζεται πολύ γερό στομάχι. Είναι περίεργο πως, ενώ χρειάζεσαι την ευαισθησία σου ως άνθρωπος για να ασχοληθείς με το θέατρο, ταυτόχρονα πρέπει να την παραμερίζεις για να επιβιώσεις επαγγελματικά.
