Από τη Χρύσα Ζανεσή 
– Εγώ είμαι θεατρίνα το ακούτε; Είμαι ηθοποιός! Μπορεί να μην έβγαλα καμία δραματική σχολή, να μη υπάρχουν στους τοίχους μου καδραρισμένα διπλώματα και έπαινοι, να μην έχω δώσει μεγάλες παραστάσεις, είμαι όμως καλύτερη από όλους αυτούς τους καταξιωμένους στάρ! Παίζω στο σανίδι της ζωής όλων των ειδών τα θέατρα, κωμωδίες, παρωδίες, δράματα, ραψωδίες, μονόπρακτα και τα καταφέρνω περίφημα! Ξεδιπλώνοντας το υποκριτικό μου ταλέντο, κρύβω την λύπη μου πίσω σ΄ ένα διάπλατο χαμόγελο! Την στεναχώρια μου σε μια έντονη και χαρούμενη συζήτηση! Τον πόνο και την κούραση μου σ΄ ένα χορό! Την χαρά μου σε ξεφαντώματα και αστεία! Την μοναξιά μου, σε γέλια και πειράγματα! Τα δάκρυα τα αφήνω να κυλούν πίσω από τις κόρες των ματιών μου, για να μη στεναχωρήσω κανένα σας!… Και τις μοναχικές ώρες, κρυμμένη από τα αδιάκριτα βλέμματα σας, παίζω μονόπρακτο! Με συγχαίρω για το ταλέντο μου! Ναι, δίνω συγχαρητήρια στον εαυτό μου, που καταφέρνω να σας ξεγελάω και να εισπράττω απλόχερα το χειροκρότημα σας! Παίζω ολομόναχη στη θεατρική σκηνή που εσείς μου στήσατε! Εκεί που εσείς με ανεβάσατε! Χα, χα! Είμαι ηθοποιός εγώ! Ηθοποιός; Άραγε είμαι ηθοποιός ή κλόουν; Κλόουν; Ναι! Αυτό είμαι, ένας κλόουν που φοράει τη χαρούμενη, λυπημένη μάσκα του και κανένας σας δεν αντιλαμβάνεται τι κρύβω μέσα μου. Είμαι ένας κομπάρσος στη ζωή σας, με πρωταγωνιστικό ρολό! Η μεγάλη μου επιτυχία και η μεγαλύτερη αποτυχία….
