Από τη Νίτσα Μανωλά,
Πριν περίπου τρεις εβδομάδες ένας χαρακτηριστικός ήχος στο κινητό με ειδοποιούσε για ένα εισερχόμενο μήνυμα στο Facebook. Ήταν από την αγαπημένη παιδική μου φίλη, την Αναστασία (Κορινθίου).
Το ανοίγω και διαβάζω: « Μπορείς να μιλήσεις; Ετοιμάζουμε μια συλλογική δουλειά για κοινωφελή σκοπό. Ένα διήγημα σε μια βδομάδα. Θέλω όμως απάντηση τώρα!»
Εγώ τα έχω χάσει για μερικά λεπτά καθώς βρίσκομαι στη δουλεία και δεν μπορώ να μιλήσω. Υπάρχει και μια διαφορά επτά ωρών που χωρίζει τον τόπο διαμονής μου από την πατρίδα της καρδιάς μου. Η πρώτη σκέψη ήταν πως ναι, θέλω. Η δεύτερη, αν θα τα καταφέρω σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα;
Η απάντηση έπρεπε να δοθεί γιατί η δουλειά έπρεπε να ‘’κλείσει’’ και να οργανωθεί.
«Θα πω όχι γιατί δεν θέλω να σας ‘’κρεμάσω’’» της έγραψα και το αφήσαμε εκεί. Έλα όμως που εμένα κάτι με έτρωγε. Αφού μπορούσα να βοηθήσω γιατί να μην το έκανα; Γιατί να μην τα καταφέρω. Έχοντας ήδη πει όχι και βρισκόμενη στη δουλειά, ξεκίνησα να γράφω με αποτέλεσμα να έχω τελειώσει τη μισή ιστορία πριν φύγω από τη δουλειά μου εκείνο το απόγευμα.
Το επόμενο πρωί ήρθε η σειρά μου για να στείλω μήνυμα : «Θέλω! Υπάρχει ακόμα χώρος για μένα».
Η απάντηση που ήρθε αμέσως μου φόρεσε ένα τεράστιο χαμόγελο! «Για σένα πάντα!»
Έτσι λοιπόν ξεκίνησε ένα ταξίδι όμορφο, Χριστουγεννιάτικο με δεκαεπτά συνεπιβάτες στο ίδιο ταξί, μα με διαφορετικό προορισμό.
Οδηγός μας, η Μαρία Καρβέλα παρέα με την…
Αγάπη…
Αλληλεγγύη…
Προσφορά…
τον
Σεβασμό στον εαυτό μας και στον συνάνθρωπο μας.
Όλα έγιναν έτσι ξαφνικά μια μαγική διαδρομή με προορισμό τη γαλήνη της ψυχής μας. Το Σάββατο, παραμονή Χριστουγέννων λοιπόν, εμείς οι 17 ξεκινάμε ένα ταξίδι για τις καρδιές σας που έχει σκοπό να προσφέρει στον συνάνθρωπο μας.
Θα μας βρείτε στον Ελεύθερο Τύπο 24/12.
Αφήστε μας να μπούμε μέσα στα… σπίτια σας και στις καρδιές σας και όλοι μαζί να προσφέρουμε στον … Άλλον Άνθρωπο! Εκείνον που το έχει τόσο ανάγκη τις Άγιες τούτες ημέρες που μας έρχονται!
Σας ευχόμαστε καλές γιορτές γεμάτες υγεία, ευτυχία και αγάπη!
