Από την Ειρήνη Φραγκάκη
Κοίτα να δεις φίλε μου σε τι έχω σκαλώσει.
Στα ψίχουλα.
Ποια ψίχουλα; Μα σε αυτά που μας πετάνε αυτοί που θέλουν να ρίξουν στάχτη στα μάτια μας.
Μόλις έρθει εκείνη η μαγική στιγμή στη ζωή μας που θα βγάλουμε φτερά επειδή ερωτευτήκαμε λες κι είμαστε πουλιά και λαχταράμε να πετάξουμε, έρχεται κι η ανόητη επιθυμία ν’ ακούσουμε ένα “θα σ’ αγαπάω για πάντα” και “δεν θα σε αφήσω ποτέ”.
Μα είναι δυνατόν; Είναι ποτέ δυνατόν να πιστεύουμε ότι αυτές οι λέξεις είναι ικανές να δώσουν τη συνέχεια στον έρωτα.
Όχι φίλε μου. Ο έρωτας έχει συνέχεια μόνο με αόριστες λέξεις. Με λέξεις που προσδίδουν μαγεία, άγνωστο, μυστήριο. Με πράξεις έχει συνέχεια ο έρωτας. Πράξεις πάθους, λάθους, μίσους. Έντονα συναισθήματα που επισκιάζουν τις ερωτεύσιμες και ερωτευμένες λέξεις.
Πάντα και ποτέ… διάρκεια και στάση. Αντίφαση και παραμύθιασμα…
Ε, τι δηλαδή; Πιστεύεις εσύ πώς όλα τα όμορφα διαρκούν για πάντα; Και ποιος το προκαθορίζει αυτό το “πάντα”; Όχι, αν μπορείς εσύ να μου το προσδιορίσεις, εδώ είμαι. Με αποδείξεις, ok; Τα κούφια λόγια, ουουου… τα ‘χω ξανακούσει! Λέξεις να ’φαν’ κι οι κότες. Μπούχτισα.
Πώς μπορείς βρε άνθρωπε και υπόσχεσαι ένα «ποτέ» τόσο εύκολα; Το ξέρεις κι αυτό; Ε, πες το μου ντε ν’ αλαφρώσει το μέσα μου.
Α, δεν το ξέρεις. Τότε; Τι είναι αυτό που σε κάνει σώνει και καλά να υπόσχεσαι;
Κοίτα να δεις φίλε μου… έπαψα να πιστεύω σε υποσχέσεις.
Μάλλον παραμεγάλωσα και δεν το αντέχει ο οργανισμός μου το δούλεμα, τη δευτεράντζα.
Λέω να προσγειωθώ λιγάκι, αυτό το συννεφάκι που καθόμουν τόσα χρόνια έπαψε να είναι αναπαυτικό.
Ξέρεις κάτι; Οι πράξεις συνήθως είναι αυτές που αποδεικνύουν την ύπαρξη της αλήθειας των λέξεων. Έτσι άκουσα να λένε…
Βρε άσε τις υποσχέσεις και ζήσε.
Ζήσε τη στιγμή.
Ζήσε τον έρωτα όταν και όπως σου έρχεται.
Περνά ο χρόνος και το έχει αποδείξει πάμπολλες φορές ότι δεν είναι σύμμαχός μας. Μας πολεμάει κι εκείνος.
Ζήσε το ντε! Τι περιμένεις;
Με ψίχουλα σκόρπια και ακατάστατα πεταμένα στην ψυχή σου; Θα σωθούν κι αυτά κάποια στιγμή…
Περνάνε τα χρόνια κι εμείς θα περιμένουμε να ζήσουμε μ’ ένα “πάντα” κι ένα “ποτέ”… ;
___________________________________________________________________________
Ειρήνη Φραγκάκη
Με λένε Ειρήνη κι είχα την ευλογία να γεννηθώ και να μεγαλώσω σ’ ένα τόπο που τον άγγιξε ο Θεός. Στην παραδεισένια Σητεία της Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια, ζω στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό και τα 5 παιδιά μας. Είναι τιμή μου να κουβαλάω ρίζες από την γενιά της μητέρας μου και να είμαι απόγονος του μεγάλου κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου. Ασχολούμαι με τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενήλικες “Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου”, “Η πεταλούδα της νύχτας” τα οποία σύντομα θα επανακυκλοφορήσουν, και το τελευταίο μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή “Λευκά Όνειρα”, παιδικών βιβλίων “Το αστέρι κι η ευχή” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάσα, ποίησης, στίχων -στο YouTube θα βρείτε το τραγούδι “Αλήθειες ζωής” σε στίχους δικούς μου- , λατρεύω να σκιτσάρω με μαύρο μολύβι και κάρβουνο, φτιάχνω κοσμήματα και κατασκευές. Γεννήθηκα αερικό… λέγανε ότι έπεσα στη Γη από άλλο πλανήτη, μάλλον γιατί ουδέποτε συμβιβάστηκα με τα δεδομένα των υπολοίπων… αντιδραστικό παιδί και ναι..πάντα παιδί. Γράφω γιατί εμπνέομαι από παντού. Γράφω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να αναλύω καλύτερα τις καταστάσεις… γιατί αυτό είναι η ανάσα μου. Γράφω γιατί προβληματίζομαι, όχι επειδή είμαι πολίτης μιας χώρας που δεινοπαθεί και κάτοικος αυτού του πλανήτη που σιγά σιγά καταστρέφεται, αλλά επειδή αναρωτιέμαι τι στα κομμάτια είναι αυτό που μας πάει πίσω, κι ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει… Γράφω γιατί αυτά που σκέφτομαι κι αυτά που νιώθω, θέλω να τα μοιράζομαι… Γράφω γιατί η γραφή για μένα είναι μαθηματικά. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Κι επειδή τα μαθηματικά είναι η πιο καθαρή γλώσσα αυτήν χρησιμοποιώ μόνο που το κάνω με γράμματα, αντί για αριθμούς… Πως; Θα σου δώσω τις πράξεις, εσύ θα βρεις τις λύσεις. Γυρίζω την πλάτη μου στα… βοηθήματα. “Find hidden Words” γιατί ποτέ δεν δίνω μασημένη τροφή. Πάντα μα πάντα κάτι δικό σας θ’ ανακαλύπτεται στα κείμενά μου! Κάτι που πιστεύατε πως το είχατε δικό σας… secret… Μαζί θα γνωρίσουμε τους κόσμους που κρύβονται στις στιγμές, στις ψυχές και πίσω από τις ερμητικά κλειστές κουρτίνες των ανθρώπων.
