Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ενα καινούριο μέρος για μενα, η Φιλοσοφική Αθηνών.
Ένα κτήριο γεμάτο φοιτητές με όνειρα, ιδέες, μυαλά με μπουκωμενες απορίες, αλλά και κολλημένες απόψεις.
Ένα μέρος γεμάτο αφίσες, αλλά και γέλια, χαχανητα.
Ένα μέρος γεμάτο παιδιά του δημοτικού σε σώματα ενηλίκων.
Βιβλιοθήκες με στοιβαγμένα βιβλία που λες δεν θα τα βρω πουθενά αλλού κι έτρεχες να τα ξεκκοκαλισεις.
Παιδιά και παιδάκια.
Κι εκεί ανάμεσα τους, ένα χαμόγελο.
Το χαμόγελο μιας νεαρής κοπέλας, που έκανε τα φωτεινά καστανα της μάτια, ακόμη πιο λαμπερά. Φωτεινά σαν το όνομα της: Φωτεινή.
Μία φωνή που άλλαζε ανάλογα τη διάθεση της, ένα παιδί με κέφι και διάθεση να ηρεμεί, να παροτρύνει, να δυναμώνει τους άλλους.
Μας έκανε να γελάμε, στα ζόρια έμπαινε μπροστά.
Και είχε ένα κακό συνήθειο. Η μάλλον δύο.
Να εμπιστεύεται ανθρώπους, και να παίρνει και οποία ευθύνη ΔΕΝ της αναλογούσε, πάνω της.
Η Φώφη μας, η Φωτεινουλα μας.
Όταν πήγαινα αχαραγο σχολή, ήταν εκεί.
Οταν έφευγα βράδυ, πάλι εκεί.
Όχι για την ίδια, για τους άλλους.
Για τις σημειώσεις τους, για την εξεταστική τους, για τα πασά και τα τρίπτυχα τους.
Για την υποδοχή των νέων και τον αποχαιρετισμό των παλιών.
Ανωμαλία ε; Ναι.
Άλλο ένα της ελάττωμα.
Δινόταν
Και δίνεται.
Σε φίλους, σε γνωστούς, σε έρωτες.
Δεν έβαλε φρένο στην ορμή της.
Φρένο, έβαζε στα θέλω της.
Ευτυχώς, το σταμάτησε το τελευταίο.
Ήρθε η στιγμή που αποφάσισε να ζήσει για την ίδια.
Έβαλε φρένο και φίμωτρο στα κτήνη που της ρουφούσαν την ψυχή.
Κι αγάπησε τον εαυτό της.
Και γιατρεύτηκε.
Γιάτρεψε την ψυχή της και την καρδιά της.
Κι εκεί, πάνω στη συνειδητοποίηση του νέου της εαυτού, ήρθε κι ο ερωτας.
Ο έρωτας με τον ίδιο σκοπό με εκείνη.
Όχι ο άρρωστος, αυτός που σε αφήνει σκιά και σε τρωει.
Ο άλλος, ο δημιουργικός, ο ζωντανός, που τρέφεται από χαρά, γέλια και χάδια.
Και ταξιδεύει σε κοινή πορεία.
Σε κοινό στόχο.
Την οικειότητα, την φροντίδα, την αγάπη, το πάθος.
Φωτεινή μου, Φωτεινουλα μου.
Να σαι πάντα γελαστή, κι Ευτυχισμένη.
Τα φιλιά μου στον Γιώργο σου, που σε κάνει να γελάς, και σου ανοίγει μαζί με την καρδιά του, και νέους ορίζοντες ζωής.
