από τον Αντώνη Σκιαθά.
Κάτι μεταξύ επτά και οκτώ το πρωί. Γενάρης.Τα Χριστούγεννα ακόμα στις πλατείες.Το νερό ξεχασμένο παντού. Η κυρία Ηλέκτρα Στασινού κατέβηκε τη μεγάλη μαρμάρινη σκάλα του μαιευτηρίου και έφτασε στο κέντρο της πλατείας κρατώντας μια κόκκινη ομπρέλα, δώρο του κόμητα Καποδίστρια στον πάππου της Νικόλα Στασινό των ανακτόρων.
Μόνη, τελείως μόνη, να κρατά ανοιχτή τη μεγάλη κόκκινη ομπρέλα. Την πλησιάσαμε με τον τρόπο του ελαφιού που σκύβει να πιει νερό. Χαμηλόφωνα της τραγουδήσαμε, κυρία Ηλέκτρα δεν βρέχει. Εκείνη δεν μας απάντησε με τον ίδιο ρυθμό. Επαναλάβαμε, δεν βρέχει κυρία Ηλέκτρα.
Γύρισε και μας κοίταξε με στοργή και με απορία μας είπε: αυτή η κόκκινη ομπρέλα είναι το μόνο μου στήριγμα. Είναι το μόνο μου στήριγμα αυτή η κόκκινη ομπρέλα.
Βιογραφικό
Ο Αντώνης Δ. Σκιαθάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1960. Έποικος των Πατρών από τις αρχές της δεκαετίας του 1980, σπούδασε Χημικός Μηχανικός στο ομώνυμο Πανεπιστήμιο. Ζει και εργάζεται στην Πάτρα.
Ίδρυσε και συνδιηύθυνε το λογοτεχνικό περιοδικό Ελί-τροχος. Διετέλεσε μέλος του Δικτύου Πολιτιστικών Πρωτευουσών της Ευρώπης και Πρόεδρος του Πολιτιστικού Οργανισμού του Δήμου Πατρέων. Διευθύνει το Ιστορικό Αρχείο Α. & Ε. Σκιαθά.
Έχει εκδώσει αρκετά βιβλία και τις ποιητικές συλλογές: Παραμεθόριο Νεκροταφείο (1983), Ο ίππος των κυμάτων (1990), Θερινό Ανεμούριο (1993), Φαντασιώσεις ενός οδοιπόρου (1996), Χαίρε Αιώνα (2002), Ίχνη ανθρώπων (2006), Περίληψη (2006), Έρωτος επέτειος εαρινή, Συλλεκτική έκδοση (εκτός εμπορίου, 2008), Φιλό-ξενος πόλις (2010), Ευγενία (2016).
Ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα και το εξωτερικό και έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά, Αλβανικά, Βουλγάρικα, Γαλλικά, Γερμανικά, Ισπανικά, Ιταλικά, Ολλανδικά, Σέρβικα, Σουηδικά και Ρώσικα. Άρθρα και δοκίμιά του για την ποίηση, την ιστορία και την εκπαίδευση, έχουν δημοσιευθεί σε περιοδικά και εφημερίδες.
Είναι μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων.
