Τα βλέπουμε πολλές φορές στο περιβάλλον μας.

Φροντίζουν να κραυγάζουν την παρουσία τους.

Κραυγές, άλλοτε πραγματικές, άλλοτε βουβές..

Αλλά κραυγές!

Είναι εκείνα τα μίζερα άτομα, που κραυγάζουν για να τα δούμε!

Για να τα νιώσουμε!

Να δούμε, εμείς οι υπόλοιποι, πως και αυτά υπάρχουν!

 

Υπάρχουν, έστω και δι’ αντιπροσώπου..

 

«Αυτό το άτομο, είναι πολύ σημαντικό για εμένα! Το έθιξες», λέει το ετεροκαθοριζόμενο, αυτόκλητο δικηγοράκι.

Ποιος είναι τώρα ο ετεροκαθοριζόμενος;!

 

Το άτομο που είπε τα πάρα πάνω, ή το, φερόμενο ως, θιγόμενο άτομο, που είναι «από πίσω»;

Τα άτομα, άνευ προσωπικότητας και ουσίας, κάνουν αέναες και φιλότιμες προσπάθειες, να προσδιοριστούν μέσα από κάτι άλλο..

 

Μέσα από άλλα άτομα, ή ακόμα και από άλλα…. αντικείμενα και μέσα!

Πολλές φορές, κυρίως το δεύτερο!

Αγοράζουν!

Ότι βρουν! Αυτοκίνητα, ρούχα, κλπ..

 

Άλλες πάλι φορές, και με τους δύο τρόπους!

 

Ειδικά δε, αν υπάρχει «μαρούλι», εκεί του δίνουν και καταλαβαίνει!

Δίνουν υποσχέσεις και δημιουργούν προσδοκίες, προσπαθώντας να καθοριστούν μέσα από τις ελπίδες που δίνουν..

 

Πληρώνουν!

Πληρώνουν, για να εξαγοράζουν κολακεία και συμπάθεια!

 

Πληρώνουν, για να εξαγοράζουν απασχόληση και αγάπη!

 

Αγάπη για αυτά (τα άτομα) και για τους οικείους τους!

Το κυρίαρχο χαρακτηριστικό των φυγόπονων, είναι ο φόβος!

 

Αυτός ο φόβος, που τα κάνει (τα έρημα), να αποφεύγουν συστηματικά να κοιτάξουν μέσα τους.

Δεν αντέχουν την ησυχία.

 

Ειδικά, αυτή την εκκωφαντική ησυχία που σε αναγκάζει να «ακούσεις» το βαθύτερο είναι σου.

Έτσι λοιπόν, συνεχίζουν να φωνάζουν και να κραυγάζουν…

 

Θλίψη..

 

Θλίψη, γιατί ο κόσμος είναι μεγάλος. Άπειρος!

 

Όπως και οι άνθρωποι!

 

Αντίστοιχα άπειρες είναι και οι δυνατότητες!

Η ομορφιά, η αγάπη, η ειρήνη…

 

Η ειρήνη με τον εαυτό μας, κυρίως αυτή!

 

«Δε θέλω να δω μέσα μου», λέει το ετεροκαθοριζόμενο. «Αν το κάνω και αλλάξω, δε θα είμαι ο γονιός που είμαι!», λέει!!

Πόσο αλαζονεία κρύβει η …. Βεβαιότητα, πως είναι ήδη άριστος γονιός!

Πόση φτώχεια χαρακτήρα και πνεύματος κρύβουν τέτοιου είδους δηλώσεις!

 

Μία τελευταία σκέψη.

 

Πόσο φτωχοί είναι οι άνθρωποι, που το μόνο που έχουν να προσφέρουν είναι κραυγές, ή χρήματα!

Ή και τα δύο…