Από τη Νατάσα Γκουτζικίδου 
Ετοιμάζεσαι για δουλειά.
Ανοίγεις την ντουλάπα και ψάχνεις τι θα φορέσεις.
Παίρνεις τελικά ένα τζιν παντελόνι και μια μπλούζα, ντύνεσαι και στέκεσαι μπροστά στον καθρέφτη. Έλα όμως που δεν σου αρέσει αυτό που βλέπεις.
Κι ενώ ψάχνεις να βρεις αν είναι το χρώμα που δεν κολλάει ή η ρίζα στο μαλλί που έχει αρχίσει και φαίνεται, δεν βλέπεις το πιο απλό: αυτό που δεν σου αρέσει είσαι εσύ ο ίδιος. Ναι, με τον εαυτό σου τα έχεις.
Δεν είναι ότι ο χρόνος έκανε επέλαση στο πρόσωπό σου ή ότι τα μαλλιά σου γκρίζαραν ή αραίωσαν.
Είναι που κοιτώντας το είδωλό σου βλέπεις κάτι διαφορετικό από αυτό που ήλπιζες να είσαι ή έστω να γίνεις.
Δεν αναφέρομαι στις παιδικές ή στις εφηβικές φιλοδοξίες σου, τότε που νόμιζες πως θα γίνεις ροκ σταρ ή γιατρός και θα κονομάς χοντρά φράγκα.
Αυτό στο κάτω-κάτω της γραφής, δεν είναι και απίθανο να συμβεί.
Πιστεύεις όμως στ’ αλήθεια πως κατάφερες το σπουδαιότερο επίτευγμα: να γνωρίσεις αληθινά τον εαυτό σου;
Μην γελιέσαι, η μαγκιά βρίσκεται ακριβώς σε αυτό. Και πίστεψέ με, δεν είναι καθόλου εύκολο.
Έλα όμως, που οι περισσότεροι είμαστε πεπεισμένοι πως τα έχουμε καταφέρει. Μακάρι δηλαδή, αλλά πού τέτοια τύχη!
Έχουμε την απίστευτη, όσο και παράλογη, πεποίθηση πως όλα τα ξέρουμε.
Ξέρουμε τι θέλουμε, ξέρουμε τι είμαστε και αφού κατακτήσαμε το επόμενο επίπεδο για τους εαυτούς μας εν συνεχεία, ξέρουμε τι θέλουν και οι άλλοι.
Ω, ναι!
Έχουμε άποψη και για τη ζωή των άλλων.
Για τις επιλογές τους, από την πιο απλή όπως το τι φοράνε μέχρι την πιο σπουδαία.
Και τότε, αρχίζει ο γέλωτας.
Βαθύς και ατελείωτος, σαν ανέκδοτο για τον Τσακ Νόρις.
Η αυτογνωσία είναι σπουδαίο πράγμα, για όποιον την κατέχει.
Από εκεί ξεκινούν τα πιο σπουδαία πράγματα.
Μην αφήνετε κανέναν να πιστεύει πως ξέρει καλύτερα από εσάς τι θέλετε, πόσο δε να αποφασίζει για εσάς.
Το κλειδί της ψυχής μας το κρατάμε μόνο εμείς και μερικές φορές το ‘παρκάρουμε’ για λίγο κάπου αλλού, το δανείζουμε και όποτε θέλουμε το παίρνουμε πίσω.
Θέλω λοιπόν να με κοιτάω στον καθρέφτη και να με αναγνωρίζω.
Μπορώ;
_________________________________________________________
Νατάσα Γκουτζικίδου
Όταν δεν κάνω ταξίδια, γράφω και όταν γράφω, ταξιδεύω. Μπορώ να γράφω και να ταξιδεύω ασταμάτητα. Το πρώτο το κάνω συχνότερα, μάλλον. Ας όψεται η κρίση. Όπως και να ‘χει, πότε-πότε είναι ωραίο να ζεις (σ)το παραμύθι, αρκεί να θυμάσαι πως πρέπει να πατάς αντίστοιχα και στη γη. Ταύρος με ωροσκόπο Τοξότη, περιμένεις προκοπή;
