Ο πίνακας φιλοτεχνήθηκε από τον Ραφαήλ το 1515 όταν ο ζωγράφος ήταν εικοσιδύο ετών. Οι απαλές γραμμές της Παναγίας και του Ιησού παραπέμπουν στην επιρροή που είχαν τα έργα του Ραφαήλ από την τέχνη του Μιχαήλ Άγγελου και του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Οι δύο φιγούρες παρά τις απαλές γραμμές των χαρακτηριστικών τους αποπνέουν μια δυναμική και μια φυσικότητα. Αποπνέουν μια ηρεμία, μια κομψότητα, μια αίσθηση φροντίδας και ίσως μια νότα μελαγχολίας. Οι γραμμές των προσώπων είναι ιδεατές. Ο Ραφαήλ υποστήριζε πως προκειμένου να ζωγραφίσει μια όμορφη γυναίκα, ήταν απαραίτητο να σκεφτεί την ιδεατή εικόνα της γυναίκας αυτής. Μια ιδέα η οποία είναι έκδηλη στην ιδεατή απεικόνιση των φιγούρων στα έργα του.
Με τη στάση του σώματός τους, οι φιγούρες σχηματίζουν ένα τρίγωνο πυραμίδας. Ο Ραφαήλ εμπνεύστηκε τις γραμμές των φιγούρων του από τις φιγούρες στα έργα του Λεονάρντο Ντα Βίντσι. Η συγκεκριμένη φόρμα διαπνέεται από μια αίσθηση σταθερότητας, η οποία συμβαδίζει με την αισιοδοξία που κυριαρχούσε στην εποχή της Αναγέννησης. Το έντονο φως που προσδίδεται στη συνολική εικόνα είναι και αυτό μια επιρροή από τον Ντα Βίντσι.
Η κλίση του κεφαλιού τους ωθούν τον παρατηρητή να προσέξει τα δύο μονοπάτια που διακρίνονται στο φόντο. Το έργο φιλοτεχνήθηκε με πάρα πολύ μεγάλη προσοχή και γι’αυτό το κύριο χαρακτηριστικό του είναι η φυσικότητα, ένας ρεαλισμός ο οποίος όμως υπάρχει σε ένα άλλο κόσμο, ανώτερο από αυτόν που βίωσε ο καλλιτέχνης.
Βιογραφία
Ραφαήλ Σάντσιο, (Raffaello Sanzio ή Santi), Ιταλός ζωγράφος και αρχιτέκτονας της ακμής της Αναγεννήσεως, (Ουρμπίνο 1483-Ρώμη 1520). Γεννήθηκε στο Ουρμπίνο, στις 28 Μαρτίου 1483, Μεγάλη Παρασκευή. Γιός της Μαρίας Κιάρλα και του αυλικού ζωγράφου Τζιοβάννι Σάντι, όπου βρισκόταν στην Αυλή του δούκα του Ουρμπίνο και πιθανόν να του μετέδωσε τα πρώτα καλλιτεχνικά του ερεθίσματα. Ένας από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες των αιώνων. Σε ηλικία οχτώ χρονών έχασε τη μητέρα του και στα έντεκα του χρόνια, έμεινε ορφανός και από πατέρα.
Έλαβε ωστόσο, μια εξαιρετικά επιμελημένη φιλολογική και καλλιτεχνική αγωγή. Μετά το θάνατο των γονέων του, τον ανέλαβαν οι θείοι του Τιμόθεος Σάντι και Μπαττιστάντι Κιάρλα. Διαμορφώθηκε πρώτα στη γενέτειρά του, μάλιστα στο υψηλό και εκλεπτυσμένο πολιτιστικό περιβάλλον της αυλής των Μοντεφέλτρο. Δούλευε στο εργαστήρι του κυριότερου καλλιτέχνη της Σχολής της Ούμπρια, του Περουτζίνο (1446-1523).
Απόλυτη αίσθηση του μέτρου και ένα ισορροπημένο και γλυκό όραμα χαρακτηρίζουν τα πρώτα έργα του Ραφαήλ, γύρω στο 1500, όπως οι «Τρεις Χάριτες», το «Όνειρο του Ιππότη» και «Ο Άγιος Γεώργιος και ο δράκοντας», 1505-1506, όπου διακρίνεται η επίδραση του Περουτζίνο, με τον οποίο συνεργάστηκε στην Περούτζια, στη διακόσμηση του Εμπορικού μεγάρου.
Παρουσίαση: Άρια Σωκράτους
