Γράφει ο Ερμής:
Σήμερα είναι μια από αυτές τις ημέρες που δεν θέλω να κάνω τίποτα άλλο, παρά μόνο να καθίσω μόνος μου στο δωμάτιό μου, αποκομμένος από όλους και από όλα. Να κλείσω τα μάτια μου και να παρασυρθώ σε ανύπαρκτες αναμνήσεις, σε παράλογες σκέψεις και να αφήσω την ψυχή ελεύθερη να θρηνήσει για τον πόνο που δεν βίωσε.
Κρυώνω και δεν τολμώ να απομακρυνθώ από τη ζεστασιά των κλινοσκεπασμάτων μου. Το κρεβάτι μου είναι τοποθετημένο κοντά στο παράθυρο και η μέρα, που αναδύεται δειλά, μου χαμογελά λυπημένα.
Κοιτάζω τον ορίζοντα και μαγεύομαι, όπως πάντα. Είναι αλήθεια ότι ποτέ δεν θα πάψει να με εκπλήσσει. Όπου και αν κοιτάξω, η εικόνα διαφέρει. Μπροστά μου ένα πυκνό ομιχλώδες πέπλο δυσκολεύει την ορατότητα, ενώ στο βάθος τα σύννεφα σχηματίζουν χορευτικές φιγούρες στη ζωγραφική απεικόνιση μιας λαμπρής γιορτής με φόντο έναν καταγάλανο ουρανό.
Ο συνειρμός, αβίαστος, μου υπενθυμίζει το κοινό στοιχείο με την ζωή. Για κάποιους όλα είναι εύκολα και απλά και άλλοι χάνονται σε σκοτεινά μονοπάτια ενός αδιέξοδου δρόμου. Εγώ άραγε έχω ξεφύγει;
Συνταγή της Αμβροσίας: Αρώματα της Φύσης
Υλικά:
½ κιλό σιρόπι πορτοκαλιού (πηχτό)
½ κιλό σιρόπι περγαμόντου (πηχτό)
½ κιλό σιρόπι μανταρινιού (πηχτό)
½ κιλό τσικουδιά (δυνατή – άοσμη)
¾ του κιλού κονιάκ (δυνατό)
2 κομμάτια γλυκάνισο
2 ξύλα κανέλας
1 φλούδα από 1 πορτοκάλι, 1 μανταρίνι, 1 περγαμόντο
1 μοσχοκάρυδο (ελαφρώς σπασμένο)
Εκτέλεση:
Αδειάζουμε όλα τα υλικά σ΄ ένα μεγάλο βάζο, που κλείνει αεροστεγώς. Φυλάμε το βάζο σε σκιερό σημείο και ανακινούμε το περιεχόμενο 2 – 3 φορές ημερησίως, για ένα μήνα. Στραγγίζουμε σ΄ ένα τουλπάνι το ποτό και το αδειάζουμε σε κρυστάλλινη μποτίλια.
