Γράφει ο Ερμής:
«Ερμή, σου αρέσουν οι κλόουν;» με ρωτά ο Ζέφυρος, ενώ προσπαθώ να στερεώσω το καρφί ενός πίνακα με αντίστοιχη απεικόνιση.
«Όταν ήμουν παιδί, γελούσα κάθε φορά που τους έβλεπα. Τώρα πια όμως μου είναι αδιάφοροι».
«Χμμ… Παλαιότερα είχα κι εγώ την ίδια άποψη. Ύστερα όμως γνώρισα τον Αλφρέντο, ένα νεαρό που έγινε κλόουν, γιατί ήθελε να χαρίζει στους ανθρώπους το γέλιο και την χαρά.
Εργαζόταν σε ένα τσίρκο και είναι αλήθεια ότι όπου έδιναν παράσταση, όλοι οι θεατές – μικροί και μεγάλοι – ενθουσιάζονταν με τα αστεία του.
Κάποτε βρέθηκαν σε μια μικρή πόλη και εκεί ο Αλφρέντο ένιωσε το σκίρτημα του έρωτα.
Ήταν ένα κορίτσι – το ωραιότερο που είχε δει ποτέ – με μαύρα μαλλιά και πράσινα μάτια. Πήγαινε κάθε βράδυ στην παράσταση και ο Αλφρέντο σκαρφιζόταν τα πιο αστεία κόλπα του για να την κάνει να γελά. Και όσο εκείνη γελούσε, τόσο πιο πολύ χαιρόταν αυτός.
Είχαν περάσει δυο εβδομάδες και το τσίρκο θα ξεκινούσε για το νέο του προορισμό. Ο νέος της ιστορίας μας αποφάσισε να μην τους ακολουθήσει, αλλά να μείνει για πάντα κοντά στην αγαπημένη του.
«Απόψε κιόλας πρέπει να της μιλήσω και να της εξομολογηθώ την αγάπη μου», σκεφτόταν και έκανε σχέδια για το μέλλον.
Το βράδυ, η κοπέλα πήγε πάλι με τις φίλες της στην παράσταση και ο Αλφρέντο, μόλις τέλειωσε το νούμερό του, έτρεξε γρήγορα στην έξοδο και την περίμενε.
Μόλις την είδε, κατευθύνθηκε προς το μέρος της, αλλά σταμάτησε όταν άκουσε τη συζήτησή της με τις φίλες της.
«Αυτός ο κλόουν είναι πολύ αστείος» έλεγε μια κοπέλα από την παρέα τους. «Έχω παρατηρήσει δε ότι τα λουλούδια, που βγάζει από το μανίκι του, τα πετά πάντοτε σε εσένα. Ούτε ερωτευμένος να ήταν μαζί σου».
«Μην είσαι ανόητη. Παράσταση δίνει», απάντησε το κορίτσι που αγαπούσε ο Αλφρέντο. «Εξάλλου ούτε για αστείο δεν θα ήθελα να σκεφτώ αυτήν την πιθανότητα. Φαντάζεσαι την ατυχία μου; Σύζυγος ενός κλόουν;» αναρωτήθηκε γελώντας και απομακρύνθηκε.
Ο Αλφρέντο, κρυμμένος στη σκιά της νύχτας, ένιωσε την καρδιά του να ραγίζει. Για το είδωλο της αγάπης του δεν ήταν παρά ένας κλόουν, κάποιος κατώτερος που δεν θα μπορούσε ποτέ να τον ανεχθεί κοντά της.
Την επόμενη ημέρα, απογοητευμένος, ακολούθησε το τσίρκο και συνέχισε να συμμετέχει στις παραστάσεις. Πλέον όμως υπήρχε μια βασική διαφορά. Τα αστεία του και τα ταχυδακτυλουργικά του κόλπα προκαλούσαν ακόμη το γέλιο στους θεατές, αλλά ο ίδιος δεν χαιρόταν.
Τη νύχτα απομονωμένος στο μικρό του τροχόσπιτο, ένιωθε ότι τα δάκρυά του δεν χρειάζονταν πλέον τους ψεύτικους χρωματισμούς για να βρουν διέξοδο και τότε καταλάβαινε το νόημα της φράσης, που είχε ακούσει κάποτε: «Γέλα Παλιάτσο».
Συνταγή της Αμβροσίας: Αποκριάτικο κρυφτό
Υλικά:
10 – 15 μεγάλα παντζάρια (πλυμένα – καθαρισμένα – βρασμένα, αλλά όχι λιωμένα)
1 κούπα καβουρόψιχα
2 κουταλιές της σούπας άσπρο ξίδι
½ φλιτζανάκι του καφέ αρωματισμένο λάδι
Αλάτι – πιπέρι
2 κουταλιές της σούπας ψιλοκομμένα φρέσκα κρεμμυδάκια (μόνο το άσπρο μέρος)
Ψιλοκομμένος άνηθος
1 κουταλιά της σούπας πικάντικη μουστάρδα
Εκτέλεση:
Σ’ ένα μπολ ανακατεύουμε όλα τα υλικά (εκτός από τα παντζάρια). Αδειάζουμε προσεκτικά τα παντζάρια (να γίνουν σαν άδεια ποτηράκια). Τα τοποθετούμε σε πιατέλα (όπου έχουμε στρώσει φύλλα μαρουλιού) και τα γεμίζουμε με τη σαλάτα.
