από την Άννα Μουσογιάννη.
Πώς θα ήταν άραγε αν βγαίναμε έξω από τον εαυτό μας και παρατηρούσαμε το “γίγνεσθαι” από μια άλλη σκοπιά; Θα εκλαμβάναμε άραγε με τον ίδιο τρόπο την πραγματικότητα;
Ο Μάρσελ Προυστ γράφοντας το βιβλίο του “Αναζητώντας το χαμένο χρόνο” περιγράφει με κάθε λεπτομέρεια πώς βιώνει και πώς αντιλαμβάνεται την ίδια την πραγματικότητα. Ο ίδιος, στο βιβλίο του, αναφέρει μάλιστα : “Τόσες φορές στη ζωή μου , η πραγματικότητα με έχει απογοητεύσει, γιατί η στιγμή που την συνελάμβανα, η φαντασία μου ήταν το μόνο όργανο μου για να χαρώ την ομορφιά, δεν μπορούσε να επικοινωνήσει μαζί της, σύμφωνα με τον αδήρητο νόμο που λέει πως δεν μπορεί κανείς να φαντάζεται παρά μόνον αυτό που είναι…“…
Η “Παρατήρηση του Άχρονου” πατάει pause σε ό,τι παρεμβάλλεται μεταξύ εμάς και τον κόσμο γύρω μας και μας περιγράφει νατουραλιστικά πλέον την καθεαυτή –sec a sec– πραγματικότητα.
Καταφέρνει να μετουσιώσει την ανθρώπινη ύπαρξη σε κάτι άυλο και να πετύχει την υπέρβαση Εαυτόν προς αναζήτηση του Είναι σύμφωνα με τη θεωρία του Χάιντεγκερ στο ανυπέρβλητο έργο του “Dasein” του “Είναι και ο Χρόνος”!
Η μουσική, η κίνηση και η σκηνοθεσία έδεναν με έναν μοναδικό τρόπο μεταξύ τους και μας μετέφεραν για μια ωρα στον κόσμο της Αυτο-παρατήρησης.
Η EYPRAKSIA έκανε το θαύμα της και μας παρέσυρε γλυκά στο δικό της κόσμο!
Λεπτομέρειες για την παράσταση μπορείτε να διαβάσετε εδώ.
Την συνέντευξη της EYPRAKSIA μπορείτε να την διαβάσετε εδώ.
