από την Μαρία Πέττα.
Είναι αλήθεια πως οι προγραμματισμένες ικανότητες καταλήγουν σε ανικανότητες.
Η ζωή μπορεί να είναι ένας Παράδεισος στη Γη ή μία Κόλαση στη γη.
Οι περιστάσεις της ζωής δεν καθορίζουν ποιο από τα δύο θα βιώσουμε. Αυτό που παίζει ρόλο είναι το πώς αντιδρούμε στις περιστάσεις.
Η τιθάσευση είναι το κλειδί για τη συγκέντρωση και την επίτευξη των απόλυτων ονείρων της ζωής μας.
Έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές αν η επιτυχία είναι θέμα πιθανοτήτων ή επιλογής. Είναι η ζωή θέμα μοίρας ή στην πραγματικότητα έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε τους τελικούς προορισμούς μας;
Κάθε επιλογή που κάνουμε έχει επίδραση στη ζωή μας. Πολλοί από εμάς εξακολουθούμε να υπολειτουργούμε στη ζωή λόγω κάποιων αρνητικών εμπειριών που ζήσαμε στο παρελθόν ή του λανθασμένου προγραμματισμού μας.
Αν για παράδειγμα κάποιον τον αποκαλούν συνέχεια αδέξιο και χαζό, θα αρχίσει να πιστεύει πως όντως είναι. Αν σε κάποιον λέμε συνέχεια πως δεν μπορεί να κάνει αυτό ή εκείνο, τότε του φυτεύουμε στο υποσυνείδητο την αμφιβολία και ποτέ δεν θα προσπαθήσει ή αν το κάνει θα καταλήξει σε αποτυχία αφού αυτό που του λείπει είναι η πίστη στον εαυτό του και στις ικανότητες του. Δυστυχώς, όλοι ξέρουμε ότι οι άνθρωποι επηρεάζονται απ’ αυτά που πιστεύουν οι άλλοι γι αυτούς.
Σε μία μελέτη που διεξήχθη, επιστήμονες προκαλούσαν ηλεκτροπληξία σε αρουραίους κάθε φορά που προσπαθούσαν να πάρουν τρόφιμα από έναν δίσκο. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα σταμάτησαν να πηγαίνουν κοντά στο δίσκο από φόβο. Έπειτα οι επιστήμονες έκλεισαν εντελώς το μηχάνημα της ηλεκτροπληξίας και τοποθέτησαν ακόμη πιο ελκυστικά τρόφιμα στους δίσκους. Οι αρουραίοι δεν πλησίαζαν τον δίσκο. Επέλεξαν κυριολεκτικά να πεθάνουν απ’ την πείνα από το να ξαναπάθουν ηλεκτροπληξία.
Σ’ ένα άλλο παράδειγμα τοποθέτησαν ψύλλους μέσα σ’ ένα κουτί, οι οποίοι πήδηξαν αμέσως έξω. Τοποθέτησαν τότε ένα καπάκι και οι ψύλλοι πηδούσαν σαν τρελοί αλλά ήταν αδύνατο να δραπετεύσουν. Όταν αφαίρεσαν το καπάκι οι ψύλλοι παρέμειναν ακίνητοι μέσα στο κουτί. Όπως οι αρουραίοι, έτσι κι οι ψύλλοι είχαν προγραμματιστεί με περιορισμούς και δέχτηκαν το γεγονός ότι εκείνα τα εμπόδια θα συνέχιζαν να υπάρχουν για πάντα.
Πολλοί από εμάς θα σκεφτούμε τι σχέση έχουμε εμείς οι άνθρωποι μ’ αυτά τα χαζά ζωάκια.
Σαφέστατα ο εξελιγμένος άνθρωπος δεν θα ήταν ποτέ τόσο ανόητος, σωστά; Ή μήπως;