από την Μάρθα Πατλακουτζα
Η σημερινή ιστορία είναι αληθινή. Διαδραματίστηκε σε μια ελληνική σχολική αίθουσα με πρωταγωνιστές 19 εξάχρονα παιδιά. Μεσημέριαζε. Ο ήλιος τρύπωνε από τα καγκελωτά παράθυρα του ισογείου. Οι αχτίδες του χόρευαν πάνω από τα παιδικά κεφαλάκια κάνοντας τη συγκέντρωση μια επίπονη διαδικασία.
Τα δίψηφα φωνήεντα και οι προσθαφαιρέσεις είχαν κάνει την κούραση να βαρύνει τα βλέφαρα, αλλά όχι και τις παιδικές καρδούλες.
Δίχως να το καταλάβω, αλλά και δίχως πρόθεση να το σταματήσω ως δασκάλα τους, άρχισε ένα πρωτόγνωρο παιχνίδι. Τα παιδιά έχουν μια μαγική ικανότητα να μεταμορφώνουν κάθε δικό τους σε παιχνίδισμα. Είναι ο τρόπος του να αντιλαμβάνονται τα πράγματα, να κάνουν το ξεσκαρτάρισμα και να συγκρατούν την ουσία στην οποία χτίζουν τη γνώση του κόσμου. Οι ενήλικες φορτώνουμε με ερεθίσματα, πολλές φορές με ενοχικές διαθέσεις, αλλά κανείς ποτέ δεν μπόρεσε να ξεγελάσει τα παιδιά. Να τα τρομάξει ναι, να τα περιορίσει ναι, αλλά η παιδική ψυχή αργά ή γρήγορα βρίσκει τον δρόμο της αλήθειας και διεκδικεί ακόμα και εγωιστικά το δίκιο της.
Και το παιχνίδι πήρε σάρκα και οστά.
Ο μικροκαμωμένος Νικόλας έκαμε την αρχή.
«Θάρρος» παρότρυνε τα υπόλοιπα παιδιά. Και συμπλήρωσε «σημασία έχει να προσπαθούμε».
Και τότε σαν να είχε προηγηθεί μια αόρατη συνεννόηση, κάθε παιδί πήρε τον λόγο και με ήρεμο τρόπο είπε την άποψη του. (αμίλητη, σημείωνα με ταχύτητα τα λόγια τους έτσι όπως είχαν ειπωθεί)
Σημασία έχει….
…να παίζουμε και να περνάμε καλά.
… να μη μιλάμε την ώρα που το μυαλό σκέφτεται.
…να ακούμε τους άλλους.
…να μην αφήνουμε τους άλλους να μας παρασύρουν σε ότι δεν μας αρέσει.
…να βοηθάμε.
… να είμαστε δίπλα στη μαμά, στον μπαμπά, στους φίλους μας.
… να μη δίνουμε σημασία και αξία σε όσους μας κοροϊδεύουν.
…να φροντίζουμε όποιον έχει χτυπήσει κι έχει την ανάγκη μας.
…να φροντίζουμε τα ζώα.
…να μην στεναχωρούμε κανένα.
…να αγαπάμε.
…να είμαστε αγαπημένοι.
…να τελειώνουμε κάτι που αρχίζουμε.
… να πιστεύουμε στον στόχο μας και να μην τα παρατάμε ποτέ.
… να μη μιλάμε άσχημα.
Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής των εξάχρονων παιδιών μου.
Είναι το αύριο, είναι η ελπίδα, είναι η ζωή.
