από την Άρια Σωκράτους.
«Αυτό που βλέπεις, μπορεί να σου αλλάξει τη ζωή σε μία μόνο στιγμή». Έτσι άλλαξε ξαφνικά και η ζωή της Rachel. Μόλις σε μία στιγμή.
Η Rachel, η βασική αφηγήτρια της Paula Hawkins στο μυθιστόρημα με τον Χιτσκοκικό τίτλο «Το κορίτσι του τρένου» παίρνει κάθε πρωί και βράδυ το ίδιο τρένο της γραμμής. Καθημερινά το τρένο κάνει την ίδια ακριβώς διαδρομή διασχίζοντας μια σειρά από ονειρικά, όμορφα σπίτια ανθρώπων με ιδανικές και τακτοποιημένες ζωές. Την προσοχή της αποσπά ένα ζευγάρι που προγευματίζει στη βεράντα του σπιτιού του. Για την Rachel , το ζευγάρι αυτό γίνεται εμμονή. Τους παρακολουθεί συνεχώς και χωρίς οι ίδιοι να το γνωρίζουν συμμετέχει και αυτή στη ζωή τους. Για εκείνην το ζευγάρι συμβολίζει τον αληθινό έρωτα και την τέλεια σχέση, μια σχέση σαν αυτήν που είχε και η ίδια κάποτε όταν η ζωή της είχε σκοπό. Τους αποκαλεί Jess και Jason και το σπίτι τους βρίσκεται λίγα μέτρα πιο κάτω από το παλιό δικό της σπίτι, που δεν της ανήκει πια. Εκείνος είναι ψηλός, μελαχρινός, γεροδεμένος γεμάτος ενέργεια και ζωή. Εκείνη είναι ξανθιά, λεπτή, μικροκαμωμένη με μια σαγηνευτική και αιθέρια ομορφιά. O Jason και η Jess είναι το τέλειο ζευγάρι.
Σε ποιό βαθμό όμως η πραγματικότητα αντανακλά την φαντασιακή εικόνα του μυαλού μας; Τι αληθινά κρύβεται πίσω από ζωές μυστήρια ειδυλλιακές που μοιάζουν πολύ πιο μυστηριώδεις και ερωτικές από τις δικές μας;
Όταν μια μέρα η Rachel βλέπει από το παράθυρο του τρένου την Jess να φιλάει ένα άλλο άντρα στο μπαλκόνι, η φαντασιακή εικόνα που δημιούργησε στο μυαλό της καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Όταν την επόμενη μέρα, το πρόσωπο της Jess, της οποίας το αληθινό όνομα είναι Megan, φιγουράρει στα πρωτοσέλιδα του τυπου ως εξαφανισμένη, η ζωή της Rachel δεν είναι πια η ίδια. Σταματά να παραμένει η παθητική παρατηρήτρια της ζωής των άλλων και αποφασίζει να εμπλακεί στην έρευνα για τον εντοπισμό της Megan, ενώ παράλληλα παλεύει με τους προσωπικούς της δαίμονες, την εξάρτηση της με το αλκοόλ και την απώλεια μνήμης που αφορά σε συγκεκριμένα περιστατικά της ζωής της.
«Το κορίτσι του τρένου» είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ για απαιτητικούς και δύσκολους αναγνώστες. Οι χαρακτήρες της Hawkins είναι πολυδιάστατοι, μυστηριώδεις, πολύπλοκοι, με μυστικά, εμμονές και κρυφές ζωές. Η διείσδυση του αναγνώστη στα δαιδαλώδη μονοπάτια του μυαλού της βασικής πρωταγωνίστριας, της Rachel, αποδεικνύεται ένας ατέρμονος και διδακτικός αγώνας.
Η αφήγηση είναι σε πρώτο πρόσωπο αποδίδοντας στον αναγνώστη ένταση, κλιμάκωση συναισθημάτων, τα οποία πολλές φορές είναι αντικρουόμενα και μια αίσθηση υποκειμενικότητας και αντικειμενικότητας συνάμα. Η ιδιαιτερότητα της πρωτοπρόσωπης αφήγησης είναι πως πάνω στην ίδια ράγα εξελίσσεται η πλοκή μέσα από τις αφηγήσεις τριών γυναικών, της Rachel, της Megan και της Anna (της γυναίκας του Tom, του πρώην συζύγου της Rachel).
Η Rachel ζει στα συντρίμια της προηγούμενης της ζωής. Όταν ο γάμος της με τον Tom διαλύθηκε μετά από μια αποτυχημένη εξωσωματική γονιμοποίηση, την οποία ακολούθησε η συζυγική του απιστία με την νεαρή Άννα, η Rachel καταλήγει να ζει μια ζωή δυστυχισμένη, παθητική, εμμονική και εξαρτημένη από το αλκοόλ. Παρόλες τις προτροπές της συγκατοίκου της για βοήθεια, εκείνη βρίσκεται χαμένη μέσα στον απόηχο των εξαρτήσεων της.
«Ήταν ακριβώς όπως μας είχαν προειδοποιήσει ότι θα είναι. Δύσκολη, δυσάρεστη και ανεπιτυχής. Όμως κανένας δεν μας προειδοποίησε ότι θα μας διέλυε. Όμως έτσι έγινε. Πρώτα διέλυσε εμένα και μετά εμάς.», εκμυστηρεύεται η Rachel για την πληγή της αποτυχημένης εξωσωματικής.
Η Megan είναι σαγηνευτική, αιθέρια, πολύπλοκη, με ανοικτές επιταγές με το σκοτεινό παρελθόν της που την σημαδεύουν και την πληγώνουν ανεξίτηλα.
Η Άννα, η γυναίκα του Τομ και η γυναίκα για την οποία εκείνος εγκατέλειψε την Rachel εκ πρώτης όψεως μοιάζει σαν μια γυναίκα αδίστακτη, χωρίς ηθικούς φραγμούς, η οποία στο τέλος μεταλλάσσεται σε μια αφοσιωμένη σύζυγο και μητέρα μιας δωδεκάμηνης κόρης. Μισεί την Rachel επειδή την θεωρεί υπεύθυνη για τα αμέτρητα ανώνυμα τηλεφωνήματα στο κινητό του Tom. Πού βρίσκεται όμως η αλήθεια και πού το ψέμα;
Η γραφή της Paula Hawkins, η οποία αποδεικνύει πως η δημοσιογραφική ιδιοσυγκρασία σε συνδυασμό με την συγγραφική δεινότητα μπορούν να προσφέρουν διαμάντια στη σύγχρονη μυθοπλασία, είναι ιδιοφυής, κινηματογραφική, διεισδυτική, με μια απίστευτη ευαισθησία και γνώση των παραμέτρων της ψυχολογίας.
Η συναρπαστική πλοκή που στην κυριολεξία κρατάει την αναπνοή του αναγνώστη οφείλεται στην αξιοσημείωτη κατανόηση των ορίων της ανθρώπινης γνώσης και στον βαθμό που η μνήμη με τη φαντασία συγχέονται μεταξύ τους.
«Αναγνωρίζω τους ανθρώπους και πιθανότατα να με αναγνωρίζουν και αυτοί. Δεν ξέρω αν βλέπουν αυτό που πραγματικά είμαι. Φυσικά και δεν το βλέπουν ούτε και μπορούν να το δουν. Είναι πολύ δύσκολο, ίσως και αδύνατο για ένα άνθρωπο να δει τον εαυτό του όπως πραγματικά είναι», λέει η Rachel.
