από την Ερωφίλη Αλμπάνη.
Κι ο ουρανός
σαν να μοιάζει με ξεχασμένο πιάνο
που η μελωδία του ίσα που αντηχά ακόμη
στην σκιά της σιωπής.
Και τα κλαδιά των δέντρων ακόμη
και εκείνα τραγουδούν την ελεγεία του.
Κι αυτή η ειρήνη!
Την πήραν, την έκρυψαν,
σαν πένθιμο άσμα και τούτη την έβαψαν.
Μα η μελωδία του πιάνου ακόμα αντηχεί
και είναι εκείνο το τραγούδι του
που ο ουρανός θυμάται ακόμη.