από την Ερωφίλη Αλμπάνη.

Κι ο ουρανός

σαν να μοιάζει με ξεχασμένο πιάνο

που η μελωδία του ίσα που αντηχά ακόμη

στην σκιά της σιωπής.

Και τα κλαδιά των δέντρων ακόμη

και εκείνα τραγουδούν την ελεγεία του.

 

Κι αυτή η ειρήνη!

Την πήραν, την έκρυψαν,

σαν πένθιμο άσμα και τούτη την έβαψαν.

Μα η μελωδία του πιάνου ακόμα αντηχεί

και είναι εκείνο το τραγούδι του

που ο ουρανός θυμάται ακόμη.