Από την Ειρήνη Φραγκάκη
-Τι είναι όνειρο;
-Τι είναι όνειρο; Ρώτησα ξαφνιασμένη με την ερώτηση που μου απευθύνθηκε…
-Ναι, σε ρώτησα τι είναι όνειρο.
-Μα πως γίνεται να με ρωτάς κάτι τέτοιο; Δεν έχεις ονειρευτεί ποτέ; Δεν έχεις ριγήσει στη σκέψη τού να παλέψεις να κάνεις αυτό που κάποια στιγμή επιθύμησες;
-Δεν θυμάμαι. Ίσως κάποτε να είχα κάνει. Δεν ξέρω. Θα μου πεις;
-Τ’ όνειρο είναι συναίσθημα.
Είναι αυτό που κάνει την καρδιά σου να σκιρτάει.
Είναι αυτό το … μαγικό που βάζει φτερά στην πλάτη σου.
Είναι το συναίσθημα που ενώ πατάς στη γη, εσύ νιώθεις ότι πετάς.
Όνειρο είναι να σηκώνεσαι το πρωί χωρίς να είσαι σίγουρος ότι έχεις ξυπνήσει.
Ν’ ακολουθείς μια διαδρομή που δεν επέλεξες αλλά θέλησες.
Το συναίσθημα του να νιώθεις ζωντανός ακόμα και κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες της ζωής σου.
-Και μπορώ πιστεύεις να ονειρευτώ όταν … “πονάω”;
-Ναι, το πιστεύω. Είναι ο καλύτερος και αποτελεσματικότερος τρόπος να επουλώσεις πληγές, είναι το βάλσαμο, είναι το μεγαλύτερο όλων των φαρμάκων.
Όνειρο είναι να με κοιτάς όπως τώρα, που ενώ η ψυχή σου αντιλαμβάνεται και πιστεύει κάθε λέξη που σου λέω, εσύ τις αμφισβητείς με την λογική γιατί φοβάσαι.
Μα αν πάψεις να φοβάσαι, να είσαι σίγουρος φίλε μου ότι το ταξίδι που σε περιμένει θα είναι το ομορφότερο όλων.
-Ω, μα ναι. Κάποτε ήθελα να γίνω ναυτικός. Να γυρίσω όλο τον κόσμο. Τα λάτρευα τα ταξίδια στη θάλασσα. Το μόνο που κατάφερα όμως είναι να γράψω κάποιες φανταστικές ιστορίες από μέρη που ποτέ δεν πήγα μα τα ονειρεύτηκα. Τι; Τι είπα τώρα; Τα ονειρεύτηκα; Ώστε ναι. Είχες δίκιο, κάποτε έκανα κι εγώ όνειρα. Μα να. Αυτό δεν το κατάφερα ποτέ.
-Μπορεί να μην κατάφερες να ταξιδέψεις στον κόσμο, κατάφερες όμως μέσα από την φαντασία σου να… ταξιδέψεις τον κόσμο … κι αυτό είναι το σημαντικότερο, το σπουδαιότερο όλων.
Τα όνειρα φίλοι μου, είναι οι συνοδοιπόροι μας στη ζωή. Αν δεν θέλετε να σας εγκαταλείψουν, μην τα εγκαταλείπετε πρώτοι εσείς.
_______________________________________________
Ειρήνη Φραγκάκη
Με λένε Ειρήνη κι είχα την ευλογία να γεννηθώ και να μεγαλώσω σ’ ένα τόπο που τον άγγιξε ο Θεός. Στην παραδεισένια Σητεία της Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια, ζω στην Αθήνα μαζί με τον σύζυγό και τα 5 παιδιά μας. Είναι τιμή μου να κουβαλάω ρίζες από την γενιά της μητέρας μου και να είμαι απόγονος του μεγάλου κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου. Ασχολούμαι με τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενήλικες “Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου”, “Η πεταλούδα της νύχτας” τα οποία σύντομα θα επανακυκλοφορήσουν, και το τελευταίο μυθιστόρημα που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πνοή “Λευκά Όνειρα”, παιδικών βιβλίων “Το αστέρι κι η ευχή” που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ανάσα, ποίησης, στίχων -στο YouTube θα βρείτε το τραγούδι “Αλήθειες ζωής” σε στίχους δικούς μου- , λατρεύω να σκιτσάρω με μαύρο μολύβι και κάρβουνο, φτιάχνω κοσμήματα και κατασκευές. Γεννήθηκα αερικό… λέγανε ότι έπεσα στη Γη από άλλο πλανήτη, μάλλον γιατί ουδέποτε συμβιβάστηκα με τα δεδομένα των υπολοίπων… αντιδραστικό παιδί και ναι..πάντα παιδί. Γράφω γιατί εμπνέομαι από παντού. Γράφω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να αναλύω καλύτερα τις καταστάσεις… γιατί αυτό είναι η ανάσα μου. Γράφω γιατί προβληματίζομαι, όχι επειδή είμαι πολίτης μιας χώρας που δεινοπαθεί και κάτοικος αυτού του πλανήτη που σιγά σιγά καταστρέφεται, αλλά επειδή αναρωτιέμαι τι στα κομμάτια είναι αυτό που μας πάει πίσω, κι ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει… Γράφω γιατί αυτά που σκέφτομαι κι αυτά που νιώθω, θέλω να τα μοιράζομαι… Γράφω γιατί η γραφή για μένα είναι μαθηματικά. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Κι επειδή τα μαθηματικά είναι η πιο καθαρή γλώσσα αυτήν χρησιμοποιώ μόνο που το κάνω με γράμματα, αντί για αριθμούς… Πως; Θα σου δώσω τις πράξεις, εσύ θα βρεις τις λύσεις. Γυρίζω την πλάτη μου στα… βοηθήματα. “Find hidden Words” γιατί ποτέ δεν δίνω μασημένη τροφή. Πάντα μα πάντα κάτι δικό σας θ’ ανακαλύπτεται στα κείμενά μου! Κάτι που πιστεύατε πως το είχατε δικό σας… secret… Μαζί θα γνωρίσουμε τους κόσμους που κρύβονται στις στιγμές, στις ψυχές και πίσω από τις ερμητικά κλειστές κουρτίνες των ανθρώπων.
