Από τη Γεωργία Κακαλοπούλου 
8η Μαρτίου
Η 8η Μαρτίου δεν είναι απλά η ημέρα της γυναίκας αλλά μια αφετηρία ελπίδας για την ισότητα των ανθρώπων και ταυτόχρονα επέτειο μάχης υπέρ της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Όλα ξεκίνησαν από την αντίσταση και τις διαμαρτυρίες που πρόβαλαν οι γυναίκες στις αρχές του 20ου αιώνα σε Ευρώπη και ΗΠΑ, ζητώντας ίσα δικαιώματα, καλύτερες συνθήκες εργασίας και δικαίωμα ψήφου. Το 1977 ο ΟΗΕ τα θεσμοθέτησε και έδειξε την ογδόη Μαρτίου ως ημέρα για τα δικαιώματα των γυναικών η οποία και καθιερώθηκε το 1910 με πρόταση της Γερμανίδας σοσιαλίστριας Κλάρα Ζέτκιν κι εορτάσθηκε για πρώτη φορά το 1911.
Αυτή η ημέρα δεν πρέπει να γίνεται αφορμή για ανάλαφρες εξόδους, κατανάλωση αλκοολούχων ποτών, ξέφρενους χορούς και γλέντια μέχρι πρωίας. Δεν πρέπει να της προσδίδουμε ολιγαρκή σημασία και να την αντιμετωπίζουμε επιφανειακά γιατί έτσι υποβαθμίζουμε τη σημαντικότητα της και τους αγώνες των γυναικών που κουβαλά ως τρόπαιο σε έναν κόσμο αυταρχικά ανδροκρατικό.
Μια επισήμανση είναι η σημερινή μέρα για τον πόλεμο που εξακολουθεί να υφίσταται εναντίον του γυναικείου φύλου ακόμη και στο έτος 2017 μέσω της φαυλότητας και του σκοταδισμού. Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μέρα αφιερωμένη στη γυναίκα γιατί δεν θα έπρεπε να φτάσουμε στο σημείο να μιλάμε για τα δεδομένα και τα αυτονόητα που είναι η ισότητα. Πέρα από την υπερφίαλη τακτική παλαιολιθικών δογμάτων, δομημένων επάνω στην απόλυτη βαρβαρότητα και συγκαλυμμένων πίσω από θρησκευτικές και μη, σοβινιστικές θεωρήσεις, η γυναίκα και ο άντρας είναι ισάξιοι, φτιαγμένοι από έναν Θεό ή αν θέλετε από τη φύση που επιθυμούσε να δημιουργήσει ταίρια και συνοδοιπόρους με ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις, ανθρώπους που δημιουργούν οικογένειες, κοινωνίες, πολιτισμό!
Παρόλα αυτά τα στατιστικά παγκοσμίως είναι δυσοίωνα.
Γυναίκες σε όλο τον κόσμο κακοποιούνται ψυχικά και σωματικά, αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα και υποφέρουν βασανισμούς, βιασμούς, διακρίσεις, ταπείνωση, δουλεία… ακόμη και θάνατο.
Ας ξεκινήσουμε από την… εκμοντερισμένη και πολιτισμένη Ευρώπη . Στην Βρετανία, κάθε τρεις μέρες δολοφονείται μία γυναίκα, στην Ισπανία κάθε τέσσερις μέρες και στη Σουηδία, κάθε δέκα μέρες κακοποιείται μέχρι θανάτου. Στην Ελβετία, το 20% των γυναικών έχει κακοποιηθεί σωματικά. Στην Γαλλία, μία κάθε πέντε μέρες εξαιτίας της αντρικής κακοποίησης στο σπίτι. Το 1/3 από αυτές μαχαιρώνεται, το 1/3 φονεύεται με πυροβόλο όπλο, το 20% στραγγαλίζεται και το 10% ξυλοκοπείται μέχρι θανάτου.
Σε όλη αυτή τη βία και τον πόλεμο που δέχονται μέσα στην οικογένεια αλλά και στους εργασιακούς τους χώρους οι γυναίκες στην Ευρώπη έρχεται μια πρόσφατη έρευνα να προσθέσει πως η Ελλάδα έχει ανέλθει ντροπιαστικά στο τρίτο σκαλί της εξευτελιστικής αυτής συμπεριφοράς. Εδώ θα σημειωθεί πως οι γυναίκες στη χώρα μας κατέκτησαν το δικαίωμα του εκλέγειν κι εκλέγεσθαι μόλις το 1952.
Παγκοσμίως, 140.000.000 γυναίκες έχουν υποστεί μέχρι σήμερα την άγρια πρακτική της κλειτοριδεκτομής, με σκοπό να παραμείνουν «καθαρές» και να μπορέσουν να παντρευτούν. Κάθε λεπτό, 6 κορίτσια ακρωτηριάζονται για να διώξουν την κατάρα πως η σεξουαλική απόλαυση των γυναικών είναι φορέας κακοτυχίας και προβλημάτων. Μια διαδικασία που πραγματοποιείται ομαδικά σε κορίτσια παιδικής και εφηβικής ηλικία, χωρίς αναισθησία, με μαχαίρι, σπασμένο γυαλί ή ξυράφι.
Τέτοιες τακτικές συναντάμε κυρίως σε μουσουλμανικές ή υποανάπτυκτες κοινωνίες ταυτόχρονα με άλλους παράλογους νόμους.
Στο Αφγανιστάν: Οι άντρες ανταλλάσσουν τις νεαρές γυναίκες με πρόβατα ή όπιο. Επίσης τις αναγκάζουν να παντρεύονται ηλικιωμένους κι όσες από αυτές προσπαθούν να δραπετεύσουν από την κόλαση που ζούνε και να το σκάσουν, συλλαμβάνονται, φυλακίζονται και διώκονται.
Στο Ιράν: Απαγορεύεται η δημόσια εμφάνιση χωρίς την καθιερωμένη ισλαμική μαντίλα και οι παραβάτες καταδικάζονται σε 74 χτυπήματα με μαστίγιο.
Υεμένη:Η κατάθεση μιας γυναίκας – μάρτυρα δε λαμβάνεται σοβαρά γιατί στο δικαστήριο μια γυναίκα δε λογαριάζεται ως ολόκληρο άτομο, και έτσι η κατάθεσή της έχει μισή ισχύ.
Σαουδική Αραβία : Απαγορεύεται το δικαίωμα οδήγησης και συμμετοχή των γυναικών στις εκλογές. Επίσης οι βιασμένες γυναίκες δεν αποτελούν τα θύματα και χρεώνονται κατηγορίες που βγήκαν δίχως συνοδό και συνάντησαν άγνωστο άντρα.
Αϊτή: Εάν ο σύζυγος πιάσει επ’ αυτοφώρω τη γυναίκα του να τον απατά, μπορεί η δολοφονία της να δικαιολογηθεί ενώ αντίθετα ο άντρας θα τη γλύτωνε με ένα πρόστιμο.
Το θλιβερό είναι πως πολλές φορές, οι φυλετικές διακρίσεις, η ανισότητα και η υποτίμηση της γυναίκας ελλοχεύει σε συμπεριφορές και πρακτικές των ίδιων γυναικών μέσα από δόγματα που ακολουθούν κατά τη γαλούχηση των παιδιών τους. Να μεγαλώνουμε ισάξιους ανθρώπους, ολοκληρωμένους και αμερόληπτους. Να μην διαπαιδαγωγούμε άντρες που δε θα θέλαμε εμείς οι ίδιες να παντρευτούμε. Να μη χαρίζουμε στις κόρες μας ανορεκτικές κούκλες προωθώντας τες σε λανθασμένα πρότυπα και την αγωνία για μια τελειότητα που δεν υπάρχει. Να μη τις ντύνουμε από πάνω μέχρι κάτω στα ροζ, δημιουργώντας τους μια τάση προς το ανάλαφρο και το φθηνό, να τις αποτρέπουμε από εξευτελιστικές εκδηλώσεις και θεάματα όπως είναι τα καλλιστεία όταν αυτά καθ αυτά είναι ένας από τους πιο ποταπούς και προσβλητικούς θεσμούς για το γυναικείο φύλο υποβαθμίζοντας το σε κινούμενο κρέας καλής ποιότητας. Αντί να τους αγοράζουμε σκεύη μαγειρικής με σκοπό να απορροφήσουν από νωρίς την ιδέα πως είναι φτιαγμένες για να κλείνονται μέσα σε μια κουζίνα, αντί να δημιουργούμε ανθρώπους υποβαθμισμένους, προορισμένους να ζήσουν σε στενά όρια, ας επιλέξουμε να τους χαρίσουμε βιβλία που διεγείρουν το πνεύμα τους, να αφυπνίσουμε την καλλιτεχνική τους φύση, να τους προσφέρουμε παιχνίδια κατασκευών και εργαλείων γιατρών ή επιστημόνων, να τους δώσουμε την απαραίτητη ώθηση ώστε να καταλάβουν πως μπορούν και αξίζουν να κατακτήσουν θέσεις υψηλές, να γίνουν παράδειγμα για το φύλο τους, να γίνουν χρήσιμες στην κοινωνία, όχι απλά ως μητέρες και σύζυγοι αλλά και ως άτομα ανεξάρτητα κι ως λαμπρές προσωπικότητες κι επαγγελματίες. Οι γυναίκες έχουν αποδείξει πως μπορούν και τα καταφέρνουν. Λαμπρές επιχειρηματίες σε όλο τον κόσμο, καλλιτέχνιδες, δημιουργοί, γυναίκες που δουλεύουν σκληρά για την καθημερινότητα, γυναίκες της διπλανής πόρτας, γυναίκες…
Πρότυπα μας, η Σαπφώ η λυρική ποιήτρια από τη Λέσβο, η Κλεοπάτρα, μονάρχης και βασίλισσα της ελληνιστικής αρχαίας Αιγύπτου, η Ιωάννα της Λωρραίνης, επικεφαλής των γαλλικών στρατευμάτων κατά των άγγλων στον εκατονταετή πόλεμο, η απαράμιλλη αγγλίδα συγγραφέας Τζέιν Όστιν, η επιστήμονας και βραβευμένη ερευνήτρια Μαρί Κιουρί, η Ίντιρα Γκάντι, πρώτη πρωθυπουργός της Ινδίας, η Βαλεντίνα Τερεσκόβα η πρώτη γυναίκα που ταξίδεψε στο διάστημα, η Μελίνα Μερκούρη, ηθοποιός, πολιτικός, πρέσβειρα του πολιτισμού μας και τόσες άλλες υπέροχες γυναίκες που έκαναν την ιστορία κομμάτι τους και το όνομα τους ιστορία.
Πρέπει να πούμε ένα ηχηρό ΌΧΙ στις υποτακτικές πιέσεις που δέχεται η γυναίκα σε όλες τις κοινωνίες. Στις υπανάπτυκτες και ανδροκρατικά θρησκόληπτες, που φιμώνουν τη γυναίκα και την εγκλωβίζουν σε εφιαλτικώς στενά, εκμηδενιστικά και απάνθρωπα όρια. Στις δυτικές κοινωνίες που τη χρησιμοποιούν ως σκεύος ηδονής, περνώντας σοβινιστικά και σεξιστικά μηνύματα μέσω διαφημίσεων, εκδηλώσεων ή ρόλων τους οποίους τις επιβάλλουν καταπατώντας την αξιοπρέπεια του φύλου. Κι εμείς οι δημιουργοί, έχουμε μια παραπάνω ευθύνη να βαραίνει τις πλάτες μας. Οφείλουμε να στηρίξουμε την ισότητα μέσα από τα έργα μας γιατί η τέχνη διαμορφώνει συνειδήσεις… Με την αξιοπρέπεια και τον σεβασμό έρχεται η ιερότητα της δημοκρατίας και της ισότητας και τελικά εξελίσσονται οι κοινωνίες για να δημιουργηθεί ένας πραγματικά ευτυχισμένος κόσμος.
Είμαστε, οι γυναίκες, οι κόρες, οι αδερφές, οι φίλες… οι μάνες… είμαστε ευλογημένες και καιρός να αφυπνιστούμε, να εμπνευστούμε και να εμπνεύσουμε!
Σας ευχαριστώ πολύ!
_Γεωργία Κακαλοπούλου____________________________________________________________
Η Γεωργία Κακαλοπούλου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, αλλά ζει στον Δήμο Δίου Ολύμπου Πιερίας, απ’ όπου και κατάγεται.
Οι πρόγονοί της έχουν ρίζες στην Κρήτη και στη Μικρά Ασία.
Φοίτησε στα ΤΕΙ Επισκεπτριών Υγείας, ενώ παράλληλα έκανε σπουδές κλασικής κιθάρας και αρμονίας.
Παρακολούθησε μαθήματα ζωγραφικής και σχεδίου, καθώς και μαθήματα υποκριτικής σε ερασιτεχνικό θέατρο της Κατερίνης, συμμετέχοντας σε πολλές παραστάσεις. Η μεγάλη της αγάπη είναι η συγγραφή μυθιστορημάτων.
Τα πρώτα της μυθιστορήματα “Το διαμάντι της Ερήμου”, “Πέρα από την Αγάπη” και “Θεοί και Φύλακες” κυκλοφόρησαν από τις εκδόσεις Μάτι και Ελληνική Πρωτοβουλία.. Το 2011 κυκλοφόρησε το “Λόγοι Μοναξιάς” από τις εκδόσεις Ωκεανός.
Το 2014 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Λιβάνη το μυθιστόρημά της Μελωδία στη Θύελλα και το 2016 το μυθιστόρημα “Η Υπόσχεση”
Γράφει, επίσης, ποιήματα και άρθρα στο blog της georgiakakalopoulou.blogspot.com.
Άρθρα και ποιήματά της έχουν δημοσιευτεί και στη διαδικτυακή εφημερίδα Mag Newspaper.
Είναι μέλος της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, του Κέντρου Γραμμάτων και Τεχνών Δίου και της Ένωσης Συγγραφέων Πιερίας.
Εργάζεται ως ιδιωτική υπάλληλος σε τεχνικό γραφείο.
Είναι παντρεμένη και μητέρα δύο παιδιών.
Επικοινωνία με τη συγγραφέα:
https://www.facebook.com/georgia.kakalopoulou
http://georgiakakalopoulou.blogspot.gr/
