από την Μάρθα Πατλάκουτζα
Ακριβώς μετά την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης από την Τουρκοκρατία γεννήθηκε ο πόθος της ίδρυσης του Λυκείου Ελληνίδων. Συγκεντρώθηκαν εκλεκτές κυρίες υπό την προεδρία της Σοφίας Αργυροπούλου και κατήρτισαν το Καταστατικό του. Όμως τους πρόλαβε ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος.
Τελικά ιδρύθηκε τον Μάιο του 1939. Τα τμήματα του Λυκείου άρχισαν εντατική εργασία προς όλους τους τομείς: λειτουργία Φροντιστηρίου που έδινε τις βασικές γνώσεις σε κάθε γυναίκα, δημιουργία του Σώματος Εθελοντίδων Αδελφών Νοσοκόμων το οποίο τάχτηκε να υπηρετήσει τη δοκιμαζόμενη πατρίδα στον πόλεμο του Σαράντα, λειτουργία Φιλολογικού τμήματος και βιβλιοθήκης, λειτουργία Τμήματος Παιδικής Αδελφοσύνης για τα παιδιά-θύματα του πολέμου, σχολές κοπτικής και ραπτικής, σχολές αναλφάβητων γυναικών, ενίσχυση οικονομικά αδύνατων γυναικών.
Έχουν περάσει πάνω από εβδομήντα χρόνια από τότε. Τα μέλη του Λυκείου συνέχισαν να προάγουν τους σκοπούς για τους οποίους είχε ιδρυθεί: ένα σωματείο γυναικών για τη γυναίκα, για το παιδί και για τη διατήρηση της πολιτισμικής ταυτότητας, διατηρώντας τις αξίες, ήθη και έθιμα της πατρίδας μας, μέσα από τους τρεις κύριους άξονές της: χορό, μουσική και ένδυμα.
Τρεις γενιές γυναικών προίκισαν με την προσφορά τους το έργο τούτου το σωματείο. Οι δραστηριότητες του Λυκείου με τον εθελοντικό του χαρακτήρα δραστηριοποιείται σε πολλούς τομείς της κοινωνικής και πολιτιστικής ζωής της Θεσσαλονίκης.
Το Λύκειο Ελληνίδων Θεσσαλονίκης όπως και τα 51 Λύκεια Ελληνίδων στην Ελλάδα και τα 16 Γραφεία Λύκεια στο Εξωτερικό σκοπό συνεχίζουν ακούραστα τον αγώνα για την πρόοδο της Γυναίκας και την ηθική προστασία Μητέρας και Παιδιού, αλλά και για να κρατήσουν άσβεστη την ιστορική μνήμη.
Λαός δίχως ιστορική μνήμη, είναι λαός δίχως ρίζες.
Γυναίκες του Λυκείου Ελληνίδων σας ευχαριστούμε για το έργο σας.
(πηγή: Λύκειον Ελληνίδων Θεσσαλονίκης 1939-2007, Θεσσαλονίκη, Δεκέμβριος 2008
