από την Άρια Σωκράτους.
Η Μαρίνα Φραγκεσκίδου διακρίνεται από την επιμονή, το ανήσυχο πνεύμα της και την αγάπη της για τις λέξεις που όπως λέει η ίδια την εκφράζουν είτε είναι στρωμένες σε ένα βιβλίο, είτε βγαίνουν μέσα από το στόμα κάποιου θεατρικού ήρωα ή τραγουδιστή.
Συνδυάζει με αξιόλογη μαεστρια τον σπυδαίο ρόλο της μάνας δύο παιδιών με εκείνον της συζύγου, της συγγραφέως και της στιχουργού. Στο κοντινό παρελθόν θεατρικά έργα της ανέβηκαν σε πολύ γνωστές θεατρικές σκηνές της Κύπρου ενώ πρόσφατα οι στίχοι της έχουν μελοποιηθεί και ερμηνευτεί από πολύ γνωστούς καλλιτέχνες και ετοιμάζεται για την έκδοση του παιδικού βιβλίου «Κουτσή κιθάρα» το οποίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Πνοή.
1. Το πρώτο σου παιδικό έργο «Κουτσή κιθάρα» θα κυκλοφορήσει από τις Εκδόσεις Πνοή. Στο παρελθόν όμως είχες εκδώσει ένα μυθιστόρημα ενώ έχεις γράψει και θεατρικά έργα τα οποία ανέβηκαν σε κεντρική σκηνή της Κύπρου. Αλήθεια, πώς αποφάσισες να κάνεις αυτή τη στροφή και ποιό από τα είδη με τα οποία έχεις ασχοληθεί, σε εκφράζει περισσότερο;
Η μεγαλύτερη στροφή έγινε λίγο πριν κλείσω τα 30, όταν απολύθηκα από την πρώην δουλειά μου, σε πολυεθνική εταιρεία. Βλέπεις υπήρξα λογιστής, ή καλύτερα να πω ορκωτός ελεγκτής; Ότι θέλετε κρατήστε. Σημασία έχει ότι ήμουν βουτηγμένη για χρόνια στους αριθμούς. Κάτι το οποίο με επέλεξε, γιατί έτσι τα έφερε η ζωή. Όταν όμως η οικονομική κρίση χτύπησε την πόρτα και σε μένα, έπρεπε να πάρω ριζικές αποφάσεις. Στην αρχή αναζήτησα δουλειά. Με έστειλε μάλιστα συστημένη η πρώην δουλειά μου σε κάποιες συνεντεύξεις. Μα για να πω την αλήθεια, όπου και να πήγαινα παρακαλούσα να μη με δεχτούν. Στην θέα και μόνο των στοιβαγμένων ντοσιέ πάνω σε γραφεία με έπιανε ασφυξία. Και κάτι μέσα μου με έτρωγε. Ήταν η πρώτη φορά στη ζωή μου που πραγματικά ένιωσα ελεύθερη και ήθελα να επιλέξω εγώ τι θέλω να κάνω στη ζωή μου. Κάπως έτσι, αποφάσισα να γυρίσω σε αυτό που αγαπούσα όσο τίποτα στον κόσμο. Στο γράψιμο. Που τόσα χρόνια δεν με άφησε, ερχόταν που και που να μου δώσει ανάσα στο άγχος της καθημερινότητας. Όταν έμεινα έγκυος και πια ήταν σίγουρο ότι δουλειά δε θα βρω – κανείς δεν ενδιαφέρεται να προσλάβει έγκυο γυναίκα – άρχισα να δίνω ζωή στο γραπτό λόγο ξανά. Λίγους μήνες μετά είχα στα χέρια μου το πρώτο μου μυθιστόρημα. Το θεατρικό προέκυψε μέσα από το μυθιστόρημα. Βασικά ο Στέλιος Θεοχάρους, με τον οποίο συνυπογράφω τα θεατρικά, διάβασε το βιβλίο μου και με προσέγγισε. Μου έκανε την πρόταση, η οποία κατέληξε σε μια όμορφη συνεργασία. Τώρα επιστρέφω στις εκδόσεις με την κουτσή κιθάρα, το παραμυθάκι μου. Αυτό δε το θεωρώ στροφή, αλλά συνέχεια.
Τι με εκφράζει περισσότερο; Οι λέξεις. Είτε είναι στρωμένες σε ένα βιβλίο, είτε βγαίνουν μέσα από το στόμα κάποιου θεατρικού ήρωα ή τραγουδιστή.
2.Ποια ειναι λοιπον αυτη η κουτσή κιθάρα;
Η Ρουζ, μια ξεχωριστή κιθάρα που ανυπομονεί να παει στο μεγαλο σχολειο για να μάθει ολες τις νοτες και ολες τις συγχορδίες. Θελει τοσο πολυ να μάθει να φτιάχνει δικές της μελωδίες. Ελα ομως που καμια φορα τα πραγματα δεν έρχονται οπως τα περιμενουμε. Ετσι κι αυτη εχει ενα μικρό ατύχημα και χάνει τη μια της χορδή! Περναει δυσκολα. Τα υπολοιπα όργανα στο σχολειο την κοροϊδεύουν. Μα η δυναμη της αγάπη απο τον φίλο της τον Μπλου, τη δασκάλα και τη μαμά της, της μαθαινει πως η διαφορετικότητα της ειναι που την κανει τοσο ξεχωριστή! Άσχημο δεν ειναι να εισαι διαφορετικός, άσχημο ειναι να μην μπορεις να το αποδεχτείς και να στέκεσαι στα λογια τρίτων. Ενθάρρυνση, δυναμη της θέλησης, πίστη στον εαυτο μας. Αυτο ειναι η Ρουζ. Ενα άπλετο φως στην καρδια. Ο,τι χρειαζόμαστε καμια φορα για να πάρουμε μπρος. Τα όνειρα δεν αλλάζουν σαν αλλάξει η όψη μας. Παραμένουν αναλλοίωτα και περιμένουν να τα ακουμπήσουμε. Αυτό μου έμαθε. Και αυτο θελω να μεταφέρω στα παιδια μου, σε σενα, στον καθένα που μπορει να το διαβάσει.
3. Πρόσφατα οι στίχοι σου έχουν μελοποιηθεί και ερμηνευτεί από πολύ γνωστούς καλλιτέχνες. Πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία;
Όντως. Έχω τη χαρά και την τιμή να συμμετέχω με πέντε τραγούδια στην πρώτη ολοκληρωμένη δουλειά του μουσικού Κώστα Μήτσιου, με τίτλο «Ο δίσκος έχει…13».
Τον Κώστα τον γνώρισα στον παιδικό σταθμό που πήγαιναν οι κόρες μου καθώς η γυναίκα του, η οποία είναι και υπεύθυνη του σταθμού, έγινε και πολύ καλή μου φίλη στην πορεία. Ήξερε ότι γράφω και το είχαμε συζητήσει και με τον Κώστα. Πριν περίπου δυο χρόνια μου είχε στείλει μια μελωδία ζητώντας μου να γράψω στίχους. Και μέσα από αυτό γεννήθηκε το πρώτο μας τραγούδι το «Έλα» που ερμηνεύει η Ζωή Παπαδοπούλου. Στην πορεία μου ζήτησε κι άλλα κομμάτια και έτσι η Χριστίνα Μαραγκόζη, ο Γεράσιμος Ανδρεάτος και η Πέννυ Μπαλτατζή έντυσαν με τις φωνές τους τα τραγούδια μας.
Κάποιοι από αυτούς τους στίχους μετρούν χρόνια πίσω, ενώ κάποιοι άλλοι γράφτηκαν επι τούτου.
4. Είσαι σύζυγος και μητέρα δύο μικρών παιδιών. Πόσο δύσκολο είναι να συνδυάσεις οικογένεια και καριέρα;
Καριέρα; Ποια καριέρα; Μάνα είμαι. Μια μάνα που παλεύει με τον ίδιο της τον εαυτό προκειμένου να αφιερώσει χρόνο στην ίδια και στο γράψιμο. Αμα δεν γράψω δεν είμαι καλά. Και αυτό, είναι γεγονός, επηρεάζει την καθημερινότητα μου. Και τους γύρω μου. Η ισορροπία στην δική μου ζωή έρχεται μέσα από το γράψιμο.
Πραγματικά θαυμάζω κάθε γυναίκα που επέλεξε να γίνει μάνα, να ανατρέφει τα παιδιά της, να παλεύει με τις δουλειές του σπιτιού και μέσα σε όλα αυτά να ποθεί και μια καριέρα.
Προσωπικά δεν έχω χρόνο για καριέρα. Γράφω κυρίως για μένα, για να μπορέσω να αντεπεξέλθω στην πραγματικότητα. Το γράψιμο είναι η πηγή ενέργειας μου. Κι αν κάποια από όλα όσα γράφω φτάσουν και στα αυτιά κάποιων άλλων, και ακουμπήσουν έστω και τόσο δα την καρδιά τους είναι ευλογία.
5. Ποιά θεωρείς πως είναι η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στον λογοτέχνη και στον συγγραφέα;
Κάθε συγγραφέας οφείλει να είναι και λογοτέχνης. Δε θα έπρεπε να υπάρχει καμία διαφορά. Και πραγματικά θέλω να πιστεύω πως όλοι οι συγγραφείς ξεκινούν με τη μαγεία που κρύβει μέσα του ένας λογοτέχνης. Πιο συγκεκριμένα κάθε ένας που γράφει γράφει, γιατί αγαπά τον έντεχνο λόγο. Χωρίς να τον διαχωρίζει σε κατηγορίες. Χωρίς να επιθυμεί κάτι περισσότερο. Και χωρίς να καλουπώνεται. Δεν γράφει για την μάζα, γράφει γιατί αμα δε το κάνει θα σκιστούν τα σωθικά του. Τόσο απλά..
Πραγματικά δεν ξέρω τι γίνεται στην πορεία και από λογοτέχνες μετατρέπονται σε συγγραφείς της μάζας. Ποιες ιστορίες θα πωλήσουν περισσότερο; Ποιο είναι το κοινό που διαβάζει; Πως θα κερδίσεις αυτό το κοινό; Γράφεις κατά παραγγελία. Γιατί αυτό πουλάει.
Τι είναι τελικά ο λογοτέχνης και τι ο συγγραφέας; Είναι και οι δυο «σταρ;»
6. Πώς διαγράφεται το μέλλον του Έλληνα συγγραφέα στην Ελλάδα του 2017;
Όταν αποφάσισα να γυρίσω στις εκδόσεις με παιδικό βιβλίο άκουσα πολλά. Λίγο ότι είμαι τρελή, πολλά όχι από εκδοτικούς καθώς το παιδικό κοστίζει και προτιμούν να έχουν μεταφρασμένους τίτλους και βεβαίως ότι αν το τολμήσω θα χτυπάω μετά το κεφάλι μου στον τοίχο. Το βιβλίο στην Ελλάδα περνάει δύσκολα. Όλα στην Ελλάδα είναι δύσκολα. Εδώ στέλνεις βιβλίο σου για αξιολόγηση σε εκδοτικό, στο κλέβει και μετά σου ζητάει τα ρέστα.
Ελλαδιστάν.
Έλα όμως που όσες δυσκολίες και να παρουσιάζει τούτη η χώρα στο τέλος θα βγει ένας ήλιος θα την φωτίσει και θα σου θυμίσει για ποιο λόγο επιμένεις να ταλαιπωρείσαι και εσύ ανάμεσα στους κατοίκους της.
Ναι είναι δύσκολα από τι ακούω τα πράγματα. Έχουν κλείσει μεγάλα βιβλιοπωλεία. Εκδοτικοί παλεύουν να κρατηθούν στην ζωή. Μα η ζωή γύρω δεν σταματά. Συνεχίζει.
Όποιος γράφει για να γίνει συγγραφέας και να πλουτίσει, τότε του έχω άσχημα νέα.
Όποιος γράφει, γιατί δεν γίνεται αλλιώς, θα επιζήσει. Είτε εκδοθούν όσα γράφει είτε όχι.
7. Αν σου ζητούσαν να επιλέξεις ανάμεσα στην ιδιότητα του συγγραφέα και του στιχουργού ποιά θα επέλεγες και γιατί;
Πως μου ζητάς να ξεχωρίσω τα παιδιά μου; Καθένα είναι ξεχωριστό και έχει το δικό του χώρο στην καρδιά μου. Δεν επισκιάζει το ένα το άλλο. Συνυπάρχουν. Κι αν κάποιες φορές τσακώνονται στην πορεία τα βρίσκουν, γιατί τους ενώνει η αγάπη.
