Από την Λίλιαν Σίμου
Το Πάσχα είναι μία περίοδος που συμβολίζει μεταξύ άλλων την εσωτερική αλλαγή και την μεταμόρφωση της ψυχής, προς ένα επίπεδο ανώτερο και πιο ουσιαστικό. Η ίδια η λέξη σημαίνει πέρασμα ( προέρχεται από την εβραϊκή λέξη “πέσαχ” που σημαίνει πέρασμα, παρέλευση) προς μία νέα εποχή.
Στην αστρολογική συμβολική γλώσσα, σχετίζεται άμεσα με τον Πλούτωνα, πλανήτη που δηλώνει τον θάνατο και την αναγέννηση, περιέχει το αναστάσιμο στοιχείο και φέρνει την αλλαγή μέσα μας. Θα ήταν ενδιαφέρον να εξετάσουμε τη θέση του Πλούτωνα αυτή τη περίοδο, καθώς βρίσκεται σε ένα σημείο του ζωδιακού με βαρύνουσα σημασία και φέρνει μηνύματα που ταιριάζουν με τις ημέρες του έρχονται.
Ο Πλούτωνας, ο πλέον απόμακρος πλανήτης στο ηλιακό σύστημά μας, συμβολίζει τη δύναμη, τον θάνατο, τη μυστικότητα, τη καταστροφή, και το χάος, καθώς επίσης τον μετασχηματισμό και την αναγέννηση. Η σύνδεσή του με την αποβολή, τη βία, και την ανανέωση δημιουργεί μια ευκαιρία για τις σημαντικές αλλαγές που μπορούν να εμφανιστούν στη γη, αλλά και στις ζωές μας. Είναι μαγνητικός, καταλυτικός, δηλώνει ένστικτα, πάθη και ένταση.
Χρειάζεται 246 έτη για μία πλήρη περιστροφή στον ζωδιακό κι η τροχιά του είναι ωοειδής, επομένως δεν παραμένει τον ίδιο χρόνο σε κάθε ζώδιο. Φέρνει αλλαγές σε παγκόσμια γεγονότα. Αυτή την εποχή, βρίσκεται στο ζώδιο του Αιγόκερω και προκαλεί να εστιάσουμε στα θέματα του ζωδίου: κορύφωση προσπαθειών, κατεστημένο, θέσεις κυριαρχίας, απαισιοδοξία.
Ποια είναι η αποστολή του και ποιο το μήνυμά της;
Το πέρασμα του Πλούτωνα στον Αιγόκερω από τις 28 Νοεμβρίου 2008 (και θα παραμείνει ως 2024), δίνει νέα διάσταση στην καταιγιστική δύναμη του ιδιαίτερου αυτού πλανήτη. Ο Πλούτωνας είναι αναμορφωτής σε όποιο ζώδιο βρίσκεται. Δονεί και κλυδωνίζει συστήματα αξιών, κοσμικές και πολιτικές δομές, αλλάζοντας σε βάθος την ανθρώπινη ύπαρξη και την εποχή που βιώνει.
Εδώ και μία επταετία, ο Πλούτωνας σε τετράγωνο προς τον Ουρανό, ανατρέπει την διαδρομή σε τομείς της ζωής μας, καθώς το κοινωνικό και πολιτικό σύστημα σείεται. Δεν υπάρχει πλέον «κεκτημένο», κατεστημένο, σαφής προορισμός.
Ανασφάλεια, απαισιοδοξία, αβεβαιότητα, φέρνουν ανατροπές σε ό,τι θεωρήσαμε γνωστό και κατακτημένο. Η φθορά των συστημάτων εξουσίας, των ιδεολογιών σε πρακτικό επίπεδο, η επικράτηση στα υλικά αγαθά, είναι ένας διαρκής αγώνας με εκπλήξεις και αλλαγές.
Όμως μήπως λησμονήσαμε την εσωτερική μας φύση, για χάρη της υλικής και εφήμερης καθημερινότητας;
Οι μέρες αυτές, για όσους ενδιαφέρονται να εξελιχθούν εσωτερικά, μπορούν να είναι ημέρες κάθαρσης. Ο δρόμος είναι δύσκολος, ανηφορικός, μοιάζει με «βουνό» το έργο μας.
Δίδεται η ευκαιρία να αφήσουμε την γήινη και εξωτερική πραγματικότητα κατά μέρος και να εστιάσουμε την προσοχή στις πνευματικές δυνατότητες της ανθρώπινης ύπαρξης. Να νοιώσουμε πως πεθαίνουμε σαν μονάδα, για να αναγεννηθούμε σαν μέρη ενός συνόλου, του Όλου.
Κι αυτό, θα μας ωφελήσει καθώς θα νοιώσουμε σαν σπίτι μας, όλη τη Γη, όλο το Σύμπαν. Θα καταλάβουμε πως πρέπει να πεθάνει μέσα μας ο ατομισμός και να αναγεννηθεί η Αγάπη που είναι ενωτική. Να εμβαθύνουμε και να αντιμετωπίσουμε τις αδυναμίες μας.
Να ενδιαφερθούμε για να αναγέννηση του πλανήτη, που τον πεθαίνουμε καθημερινά, από την αδιαφορία και την υπερβολικά κακή χρήση των δώρων που μας παρέχει. Να πάψουμε να λειτουργούμε με τα κατώτερα ένστικτα και να αφοσιωθούμε σε ευγενή ενδιαφέροντα, που θα μας αναπτύσσουν πνευματικά.
Να καθαρίσουμε την εσωτερική μας «λάσπη» και να θελήσουμε να ανοίξουμε τις πύλες της Ψυχής στο Φως!
Καλή Ανάσταση, χρόνια μας πολλά!
