«Γιατί παραπονιέσαι που πρέπει να είσαι ανά πάσα ώρα και στιγμή διαθέσιμος;! Το ξενοδοχείο προσφέρει 24ωρη υπηρεσία!»
Η πάρα πάνω φράση ειπώθηκε από τη Σοφία.
Ήταν η απάντηση της στη δηλωμένη μου αγανάκτηση, για το γεγονός πως το ξενοδοχείο, εκεί στο πασίγνωστο κοσμοπολίτικο Κυκλαδίτικο νησί, δε σέβονταν το ωράριο των υπαλλήλων του και μας έβαζαν να δουλεύουμε ακόμα και 22 συνεχόμενες ώρες (!!), χωρίς ούτε μία δραχμή (έτος 1992), υπερωρίες!..
Πίστευα πως στη Σοφία θα έβρισκα κατανόηση.
Ο λόγος;
Εκτός από «Στέλεχος» στην εν λόγω ξενοδοχειακή επιχείρηση, εκτός από προσωπική μου φίλη, η Σοφία δήλωνε και κάτι άλλο.
«Αριστερή, ή μάλλον καλύτερα, Κομουνίστρια, όπου πιστεύω ακράδαντα πως νόμος είναι το δίκιο του εργάτη!»
Είπαμε πως αυτό δήλωνε..
Πολλές φορές όμως οι δηλώσεις απέχουν από την πραγματικότητα..
Η απάντηση της, λοιπόν, με την οποία έπαιρνε σαφώς το μέρος του «καπιτάλα» επιχειρηματία, σχεδόν με αιφνιδίασε!
«Σχεδόν», γιατί πέρα από τον αιφνιδιασμό, επεκράτησε κάτι άλλο..
Επεκράτησε το αίσθημα της απογοήτευσης..
Ποτέ δεν είχα σύμπνοια απόψεων με τη Σοφία! Το αντίθετο.
Υπήρχε όμως ένας αμοιβαίος σεβασμός στις ιδέες και στην περί δικαίου αίσθημα αντίληψη που έδινε ο καθένας μας..
Η απογοήτευση όμως έρχεται, όταν διαπιστώνεις πως ο φίλος σου και εν προκειμένω η φίλη μου, δεν είναι αυτό που δήλωνε.
Ήταν μία ψεύτρα..
Βλέπετε, λίγες μέρες νωρίτερα, το αφεντικό της επιχείρησης, με την εμπειρία των 52, τότε, ετών του, είχε διακρίνει στη Σοφία, αυτό που ο 23χρονος, τότε, εαυτός μου, δε μπορούσε να διακρίνει..
Είχε δει τη «λιγούρα» της!
Ο κυρ Ηλίας, παλιά, καραβίσια «πουτάνα», είχε καταλάβει πως η «ιδεολογική ταυτότητα» της Σοφίας, ήταν τύπου, «όσα δε φτάνει η αλεπού…»
Έτσι λοιπόν, ο κυρ Ηλίας, έριξε στη Σοφία το τυράκι.
«Ρε Σοφία, εσύ που είσαι τόσο εργατική, τι θα έλεγες να σε έστελνα στην Ελβετία, ή στη Γερμανία για σεμινάρια;..»
Η Σοφία λοιπόν, άρπαξε το τυράκι με δέκα μασέλες και εν ριπή οφθαλμού, έγινε το πιστό σκυλάκι του επιχειρηματία. Αυτού που πριν λίγο έβριζε…
Η πιστή παρατρεχάμενη του..
Στα χρόνια που πέρασαν, γνώρισα και άλλους «επαγγελματίες παρατρεχάμενους».
Όλοι με κοινό σημείο την κατ’ αρχήν απέχθεια τους προς τους επιχειρηματίες που «πίνουν το αίμα του εργάτη».
Μέχρι, βέβαια, ο επιχειρηματίας να τους πετάξει τα αντίστοιχα τυράκια και να γίνουν τα πρόθυμα τσιράκια του..
Παρατρεχάμενοι, πρόθυμοι να σπατουλάρουν με τη γλώσσα τους, τις «εθνικές μας θυγατέρες», προκειμένου να τους διορίσουν την γκόμενα στο Δημόσιο, κινούμενοι χωρίς πρόβλημα, από δεξιά, προς αριστερά και προς άκρα δεξιά!
Άνθρωποι κατά βάση αναξιόπιστοί, χωρίς ηθικούς φραγμούς και άρα επικίνδυνοι…
Τελικά ο κυρ Ηλίας, φυσικά και ΔΕΝ έστειλε τη Σοφία για σεμινάρια!
Πάλι καλά που δεν το έκανε. Με την προβληματική προσωπική υγιεινή που χαρακτήριζε τη Σοφία, κινδύνευε με δυσφήμηση το ξενοδοχείο του.
Ο άνθρωπος, απλά έψαχνε κάποιον για να είναι το δεξί του χέρι.
Το πιστό του σκυλάκι…
