από την Μαρία Πέττα.
Η πίκρα και ο θυμός είναι είδη κυριαρχίας.
Οι πράξεις και τα λόγια που μας πόνεσαν ασκούν εξουσία στην σκέψη και στα συναισθήματα μας, κυρίως όταν δεν αφήνουμε στην άκρη τον βαρύ σάκο που κουβαλάμε, με την επιλογή μας να μη συγχωρούμε.
Ο Θεός δεν συγχωρεί την αμαρτία, ποτέ, τον άνθρωπο συγχωρεί.
Η αμαρτία, το λάθος, το έγκλημα αν θέλετε και ο πόνος είναι δυστυχώς αναπόσπαστο μέρος της ζωής.
Οι άνθρωποι πέφτουν στην παγίδα των λαθών, των κακών πράξεων, κάποιες φορές ασυνείδητα και άλλες συνειδητά και αυτό εξαρτάται πάντα απ’ τη βαρύτητα της πράξης.
Όταν ο άνθρωπος αισθανθεί το λάθος του και πλέον έχει αναγνωρίσει τον πόνο που σκόρπισε τότε αξίζει μια ευκαιρία. Δίνοντας σ’ αυτόν τον άνθρωπο την ευκαιρία της συγχώρεσης, τότε απαλλάσσουμε την ψυχή, την καρδιά και το μυαλό από ένα άχρηστο και περιττό βάρος.
Όταν φτάσει εκείνη η ευλογημένη στιγμή που θες να αφήσεις πίσω όλα όσα σε πόνεσαν, ανθρώπους, καταστάσεις, βιώματα, τότε αισθάνεσαι την ανάγκη να πας παρακάτω χωρίς να κοιτάξεις πίσω. Θες να αποβάλεις τον θυμό, τη λύπη και τη μιζέρια, θες να δεις τη ζωή διαφορετικά.
Να παλέψεις, να δώσεις και να αφιερώσεις χρόνο για σένα, τα ιδανικά σου, τη ζωή σου και όσους πιθανόν παρέσυρες μαζί σου στο τέλμα. Στη ζωή συνυπάρχεις με ανθρώπους που νοιάζονται και πονούν στην ιδέα να μην είσαι καλά. Σταμάτα να μεμψιμοιρείς και Προχώρα τη ζωή σου, δώσε ένα νόημα και βάλε στόχους!
Η περηφάνια για τα κατορθώματα σου δεν έρχεται χωρίς να παλέψεις, χωρίς να δώσεις τις μάχες σου. Τίποτα δεν έρχεται έτοιμο στο πιάτο, ούτε καν το φαγητό.
Δεν χρειάζεται να συγχωρέσεις αγκαλιάζοντας αυτούς που σε πόνεσαν, συγχώρεσε τους νοερά, άσε τους πίσω σου, ευχόμενη να είναι καλά, αλλά προχώρα, με ή χωρίς αυτούς, δική σου θα είναι η επιλογή και τότε θα δεις, πως θα πάψεις να εξουσιάζεσαι από άκυρα συναισθήματα.
Συγχωρώ σημαίνει ότι παύω να τρέφω αρνητικά συναισθήματα επειδή έχω αποβάλει ολοκληρωτικά απ’ τη σκέψη μου τις πράξεις ή τα λόγια που με πόνεσαν. Σημαίνει ότι δίνω χάρη στους ανθρώπους για την κοντομυαλιά και τα ατοπήματα τους, αφού πρώτα κοιτάξω στον καθρέφτη και ρωτήσω τον εαυτό μου πόσες φορές έχει κάνει λάθη, πόσες φορές πλήγωσε άλλους και πόσες φορές εξαναγκάστηκε να κρύψει αλήθειες που δεν έπρεπε.
