Γράφει ο Ερμής:

Αύριο είναι Πρωτομαγιά, η πρώτη ημέρα του αγαπημένου μου μήνα ή – όπως συνηθίζει να λέει η Αμβροσία – η νύχτα της μαγεμένης κόρης.

Υπάρχει ένας μύθος πώς ζούσε κάποτε μια πανέμορφη κοπέλα, που τα χαρακτηριστικά της μάγευαν κάθε παλικάρι. Ήταν έξυπνη, γλυκιά, αγαπητή σε όλους, όμως πιότερο σε ένα νέο, καλό και όμορφο αλλά φτωχό που έτρεμε να της μιλήσει.

Έξι χρόνια την αγαπούσε κρυφά και όποτε την έβλεπε να τριγυρνά στον κήπο της, έτρεχε να την δει από κοντά, αλλά ο φόβος του δεν του επέτρεψε ποτέ να ξεστομίσει ούτε μια λέξη.

Εκείνη – ερωτευμένη όπως κι αυτός – τον κοιτούσε ντροπαλά, προσμένοντας μάταια κάθε φορά να της δείξει ένα σημάδι.

Περνούσαν λοιπόν οι ημέρες, οι μήνες και τα χρόνια, όμως ο έρωτας ήταν μονίμως ζωντανός, έστω και δίχως ελπίδα.

Ήταν μια νύχτα Πρωτομαγιάς όταν συνέβησαν όλα. Οι δυο νέοι άγρυπνοι στα σπίτια τους ικέτευαν τον Ουρανό, όπως όλοι οι ερωτευμένοι.

Η Σελήνη τους είδε και κρυφογέλασε γιατί ήταν η νύχτα που κάθε ευχή πραγματοποιείται από το σκοτάδι και η ίδια είχε ήδη βρει τον τρόπο για να τους βοηθήσει….

Στο λαμπύρισμα των άστρων, δυο δάκρυα κύλησαν από τα μάτια της κόρης, έπεσαν και στάθηκαν στα πέταλα ενός ρόδου που είχε στο παράθυρό της. Κι εκείνο τα κράτησε απαλά, ώσπου η Σελήνη έστειλε δυο μελισσούλες για να τα μεταφέρουν στις Νεράιδες που χόρευαν στο ποτάμι.

Πήραν τα δάκρυα οι Νεράιδες και κρύφτηκαν στο δάσος για να φτιάξουν το φίλτρο της Ατρόμητης Αγάπης. Όταν το ετοίμασαν, το έβαλαν σε ένα νούφαρο και φώναξαν δυο χελιδόνια.

Ο χρόνος κυλούσε και έτρεχε γοργά και έπρεπε να προλάβουν για να τελειώσουν όλα προτού ξυπνήσουν τα δαιμόνια και ξεμυαλίσουν το σκοτάδι.

«Γρήγορα» τα διέταξαν και εκείνα πέταξαν μακριά μέχρι το σπίτι του νέου, που αποκαμωμένος πια αφέθηκε στα δίχτυα του Μορφέα.

Προσεκτικά τα μικρά πουλιά μπήκαν στο δωμάτιο από το ανοιχτό παράθυρο και αναποδογύρισαν το νούφαρο πάνω από το πρόσωπό του. Το φίλτρο μούσκεψε τα βλέφαρά του και μες στον ύπνο του ένιωσε τον έρωτα της κόρης.

Μόλις ξημέρωσε, έτρεξε στον κήπο της και την βρήκε να ποτίζει. Την πλησίασε, έσκυψε και – δίχως φόβο πια – μύρισε το ρόδο που κρατούσε. Εκείνη χαμογέλασε, το έκοψε, του το έδωσε και μαζί μ’ αυτό του χάρισε για πάντα την καρδιά της.

 

Συνταγή της Αμβροσίας: Το φίλτρο της Ατρόμητης Αγάπης

Υλικά:

½ κιλό κρασί (γλυκό – σαμιώτικο)

½ κιλό κουαντρώ

1 μεσαίο μπολ ροδοπέταλα από μαγιάτικα τριαντάφυλλα

200 γρ. ζάχαρη

50 γρ. ροδόνερο

 

Εκτέλεση:

Αδειάζουμε όλα τα υλικά σ΄ ένα μεγάλο βάζο, που κλείνει αεροστεγώς. Φυλάμε το βάζο σε σκιερό σημείο και ανακινούμε το περιεχόμενο 2 φορές ημερησίως, για ένα μήνα. Στραγγίζουμε σ΄ ένα τουλπάνι το ποτό και το αδειάζουμε σε κρυστάλλινη μποτίλια.

Πίνακας: «Άνοιξη» (1755) του Φρανσουά Μπουσέ